Afrobeats, R&B, rock ήχοι και «σκληρό» rap, από τους Chris Brown, τα μέλη των Radiohead που έχουν σχηματίσει τους Smile και τον 21 Savage στους τρεις δίσκους αυτής της εβδομάδας.

«11:11» | Chris Brown

Πρόκειται για το 11ο studio άλμπουμ του Αμερικανού δημιουργού που χωρίζεται σε δύο μέρη, στο «11am» και «11pm» με το καθένα να περιλαμβάνει 11 τραγούδια. Ευφάνταστη R&B και soul από τον Αμερικανό τραγουδιστή και τραγουδοποιού ενώ συμμετέχουν οι Maeta, Byron Messia, Future , Fridayy , Davido και Lojay. Το άλμπουμ έχει λάβει υποψηφιότητα στα 66α Ετήσια Βραβεία Grammy , με το κομμάτι «Summer Too Hot»  να προτείνεται για Καλύτερη Ερμηνεία R&B.

Το άλμπουμ βρίθει ρυθμικών στοιχείων με τον Brown να ενσωματώνει afrobeats διαμορφώνοντας περισσότερο funky και κρουστή αίσθηση σε σχέση με προηγούμενες εργασίες του. Όσον αφορά το περιεχόμενο των στίχων του είναι αρκετά ρομαντικό ενώ το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από την art director Courtney Walter και απεικονίζει 4 εικόνες του Chris Brown, οι οποίες σχηματίζουν τον τίτλο του «11:11». Τα δε χρώματα που χρησιμοποιούνται σε καθεμία από τις όρθιες εικόνες είναι ένα νεύμα στα τσάκρα του σώματος : κίτρινο ( manipura – τσάκρα ηλιακού πλέγματος που συμβολίζει τη σοφία και τη δύναμη), indigo ( ajna – τσάκρα τρίτου ματιού που συμβολίζει την επίγνωση), μπλε ( vishuddha – τσάκρα λαιμού που συμβολίζει την επικοινωνία). και πράσινο (αναχάτα – τσάκρα καρδιάς που συμβολίζει την αγάπη και τη θεραπεία) και δένουν με την πνευματική έννοια του «11:11». Ο Μπράουν χρησιμοποίησε παρόμοιες εικόνες στους στίχους του τραγουδιού του «Indigo» του 2019, από το άλμπουμ Indigo .

«Γευστική» εργασία που αποτυπώνει το εύρος των φωνητικών ικανοτήτων του Brown και της ποιότητάς του και ενδεχομένως από τα καλύτερά του άλμπουμ την τελευταία δεκαετία.

+ : η funky και κρουστή αίσθησή του

– : μεγάλο σε διάρκεια άλμπουμ

4 / 5

 «Wall of Eyes» | The Smile

Post – punk , progressive rock, afrobeat και ηλεκτρονική μουσική, είναι τα στοιχεία που ενσωματώνει το βρετανικό συγκρότημα που αποτελείται από μέλη των από τα μέλη των Radiohead Thom Yorke (φωνητικά, κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα) και Jonny Greenwood (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα) με τον Tom Skinner (τύμπανα). Στις αρχές του 2022, κυκλοφόρησαν έξι σινγκλ και εμφανίστηκαν στο κοινό για πρώτη φορά σε τρεις παραστάσεις στο Λονδίνο, οι οποίες μεταδόθηκαν live. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, οι Smile κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ, «A Light for Attracting Attention» που μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε.

Στη συνέχεια περιόδευσαν σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, κυκλοφόρησαν δύο live EP «Live at Montreux Jazz Festival» και «Europe: Live Recordings 2022», για να φθάσουμε αισίως στη νέα τους δισκογραφική τους δουλειά.

Σε αυτή ο παραγωγός Sam Petts -Davies αποφασίζει να τονίσει και όχι να κρύψει, τον εκλεκτικισμό των τραγουδιών των Yorke και Greenwood, ενώ ο ντράμερ Tom Skinner δίνει τον απαιτούμενο τόνο.

Το «Friend of a Friend» με άρωμα Beatles  και το ταραχώδες «Bending Hectic» δύο εκ διαμέτρου αντίθετα κομμάτια,  φέρνουν στην επιφάνεια την (κρυμμένη) γοητεία των Smile. Σε όλο το άλμπουμ, οι κιθάρες και οι συνθέσεις του Greenwood περιστρέφονται μεταξύ του εξπρεσιονισμού του γερμανικού πειραματικού συγκροτήματος Can και της folk fusion του Robert Wyatt. Σε αυτά τα στοιχεία να προσθέσουμε και τα αιθέρια φωνητικά του Yorke, όπου χωρίς αυτά θα είχαμε διαφορετικό άλμπουμ.

Μετά από δεκαετίες τελειοποίησης, άρνησης και αναδιαμόρφωσης του ήχου των Radiohead, οι Yorke και Greenwood  παρουσιάζονται έτοιμοι να χαλαρώσουν και να αφήσουν τις εμπειρίες τους να τους παρασύρουν.

+ : αξιοπρόσεκτη εργασία με ζοφερή μεγαλοπρέπεια

– : θέλαμε ένα δυο τραγούδια ακόμη

4/5

«American Dream» | 21 Savage

Το τρίτο σόλο άλμπουμ του βρετανού / Αμερικανού ράπερ ξεκινά με τη μητέρα του, Heather Joseph, να περιγράφει τη μετανάστευση της οικογένειάς της από τη Βρετανία στην Αμερική, όταν εκείνος ήταν παιδί.  «Κάθε μονοπάτι που περπάτησα ήταν για τον γιο μου», μας λέει στην εισαγωγή κάτι που αποτελεί κάτι που έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί άλλοι στο παρελθόν. Όπως για παράδειγμα ο Jay-Z και τη μητέρα του Gloria Carter στο «December 4th» από το «Black Album» του 2003 .

Μέχρι τώρα, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του Shéyaa Bin Abraham-Joseph, του πλούσιου μουσικού, πατέρα τριών παιδιών και του ανθρωπιστή που είναι γνωστός για τα φιλανθρωπικά του έργα και του 21 Savage, το avatar του οποίου χρησιμοποιεί στην στιχουργική θεματολογία του την κουλτούρα των συμμοριών, τον εκφοβιστικό και σεξιστικό λόγο. Ο ισχυρισμός του ότι αυτές οι ιστορίες που τραγουδά είναι από πραγματικές περιπέτειες στους δρόμους και άρα κρύβουν αλήθεια εντούτοις δεν αντιμετωπίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την παραφωνία των δύο αυτών προσώπων.

Ο 21 Savage ως καλλιτέχνης δεν νιώθει την ανάγκη να υποστηρίξει τους στίχους του με τη ζωή του. Γνωρίζει ότι δεν είναι απαραίτητο να δικαιολογήσει ότι αυτά που τραγουδά μικρή σχέση έχουν με την καθημερινή ζωή του.

Από δυνατά σημεία του Savage είναι ότι ξέρει πώς να δημιουργεί συναρπαστικά άλμπουμ σύμφωνα με τη μόδα. Και όλα αυτά χωρίς να πιέζει τον εαυτό του.  Στα χέρια ενός λιγότερο ικανού καλλιτέχνη, το «American Dream» θα ήταν απλή ραπ επανάληψη, του σωρού.

+ : η δυναμική του δημιουργού

– : οι εξεζητημένοι στίχοι του

3,5 / 5