Ελλάδα 2.0
Μόνο καλές ειδήσεις έχουμε αυτές τις ημέρες: Δευτέρα ανοίγουν στην Αθήνα τα μαγαζιά, την άλλη Δευτέρα όλα τα σχολεία, επιτρέπονται εκδρομές τα Σαββατοκύριακα, οι εμβολιαστικές εκδορές προχωρούν, θα αυτοελεγχόμαστε αν μας έχει καταλάβει ο ιός – και από τον Ιούνιο, ανοίγουν οι κρουνοί της Ενωσης, θα αρχίσει να βρέχει δισεκατομμύρια και δουλειές καθ’ άπασαν την επικράτεια, ημερολόγιό μου.
Ετσι μας λέει η κυβέρνηση και δεν έχουμε λόγους να μην την πιστεύουμε γιατί τα λεφτά τα δίνουν άλλοι – έχω μπερδευτεί βέβαια με τους αριθμούς και τον κατάλογο με τα 170 έργα που ετοιμάζονται, την επιπλέον ανάπτυξη 7% που θα φέρουν και τις 200.000 θέσεις εργασίας που θα προκύψουν: τα ποσά που αναφέρονται είναι η κρατική συμμετοχή ή το σύνολο του κόστους των έργων; Πώς θα γίνουν τα 32 δισεκατομμύρια 57; Γιατί αν είναι 50% κρατική (ενωσιακή δηλαδή) ενίσχυση, 30% τραπεζικός δανεισμός και 20% συμμετοχή των ιδιωτών, τότε θα έπρεπε να βρέξει 64 εκατομμύρια. Μήπως οι 200.000 που θα περιμένουν να βρουν δουλειά ακούσουν να τους λένε μετά «μα εσείς κρατάγατε ανοιχτές ομπρέλες»;
«Ελλάδα 2.0» ονομάζεται το πρόγραμμα – για να δηλωθεί η επανεκκίνηση, ότι «κάνουμε update και στο software και στο hardware της Ελλάδας» εξήγησε ο Ακης Σκέρτσος· βέβαια, ημέρες που έχουμε, ρομαντικότερο θα ήταν να ονομαστεί «1821.2» ή έστω «21.2» – αφού μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μας είπε ότι πρόκειται για «επανάσταση που έρχεται από το αύριο» – σπουδαία ιδέα να έρχεται το μέλλον σε σένα αντί να το κυνηγάς εσύ. Πολύ πιο ξεκούραστο.
«Μέλλον – Ελλάδα, 2-0»;
Μάλλον κρίθηκε βλάσφημο και υπερφίαλο το «1821.2» – σωστά. Δείχνει μεγαλύτερη κυβερνητική αυτοσυγκράτηση από την αμέσως μετά τις εκλογές εποχή που με τυμπανοκρουσίες και σάλπιγγες ανακοινώθηκε ότι υπάρχει μαγικό software ονομαζόμενο «Μαζί»: «εξελιγμένο πληροφοριακό σύστημα» που θα έλυνε όλα τα προβλήματα κυβερνητικού συντονισμού και δράσης.
Δύο χρόνια πέρασαν, δεν ξανακούσαμε τίποτα· – υποπτεύομαι ότι κόλλησε στο κυβερνητικό hardware το φιλόδοξο software, στην παρωχημένη τεχνολογία του 60μελούς προσωπικού του υπουργικού συμβουλίου.
Μακάρι να μη γίνει το ίδιο και με την «Ελλάδα 2.0» – αλλά είμαστε όλοι δύσπιστοι, ημερολόγιό μου: δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε έλληνες κεφαλαιούχους να διακινδυνεύουν τα χρήματά τους, έστω και αν πρόκειται να αποκτήσουν αμέσως περιουσία πενταπλάσια από αυτή που επενδύουν.
Ξέρουμε όλοι πώς τα πακέτα Ντελόρ έγιναν πολιτιστικά κέντρα και πεζοδρόμια – έχουν απαθανατιστεί σε ταινίες και στη λογοτεχνία αυτά. Οτι έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων για το… πώς το έλεγαν… πώς το έλεγαν – α, ναι: για τη «μηχανογράφηση του Δημοσίου», τη χρήση των υπολογιστών· και τώρα πρέπει να δώσουν ξανά Γερμανοί, Δανοί και άλλοι βόρειοι «φειδωλοί» άλλα δισεκατομμύρια για την «ψηφιακή αλλαγή».
l Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων και για τον ΟΣΕ – και ακόμα διαβάζουμε πως «όπου να ‘ναι» θα ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός του δικτύου του.
l Εχουμε ακούσει πως, παλαιότερα, τα κεφάλαια του «Σχεδίου Μάρσαλ» μεταφέρονταν σιγά-σιγά σε τράπεζες της Ελβετίας, ενώ οι κρατικές ελληνικές τράπεζες δάνειζαν αφειδώς με την εγγύηση του κράτους τους ίδιους επιχειρηματίες.
Ετσι, οι μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις έγιναν όλες «προβληματικές»· τις χάρισαν οι κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ σε στελέχη τους να ζήσουν και αυτά καλύτερα, να φέρουν και ψήφους στο κόμμα.
l Είμαστε φιλύποπτοι λοιπόν: αντίθετα με τους βόρειους φειδωλούς, οι έλληνες πολιτικοί είναι γαλαντόμοι με το δημόσιο χρήμα, σπάταλοι για την ακρίβεια – για τούτο και τους εκτιμούν ιδιαίτερα οι πελάτες τους, οι φίλοι και οι συγγενείς τους.
l Ο Γιώργος Αλογοσκούφης, υπουργός Οικονομικών του Καραμανλή του Μικρού ως Ελάχιστου, ο άνθρωπος που χρεοκόπησε τη χώρα, αντί να μιλήσει για τον εαυτό του και τις ευθύνες του, τι έκανε και γιατί έκανε όσα έκανε, εξέδωσε βιβλίο που υποστηρίζει ότι η κρίση «εκυοφορείτο επί τουλάχιστον τρεις δεκαετίες» – μπορεί και 20, 200 χρόνια. Ο ίδιος δεν έχει προφανώς ευθύνη, ούτε να δώσει λόγο.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πρέπει κάποιος να δώσει λόγο γιατί το «Ελλάδα 2.0» θα το κάνει η επανάσταση που έρχεται από το μέλλον «Μέλλον – Ελλάδα, 2-0»· ας είμαστε αισιόδοξοι.
l Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν είμαι αισιόδοξος. Αισθάνομαι άσχημα, κάπως όπως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες – σαν να βρισκόμαστε σε τέλος εποχής. Σαν να ήταν όλη αυτή η ιστορία με το 1821 τοπικό μέγιστο σε καμπύλη με κατιούσα διαδρομή – μπορεί όμως απλώς να φταίει η ανιούσα καμπύλη του τρίτου κύματος.
Σπήλαια 2.0
Πώς να νιώσεις αισιοδοξία όταν διαβάζεις ξανά-μανά για προανακριτικές στη Βουλή, όταν διαβάζεις τις αντεγκλήσεις που ανταλλάσσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όταν ο Homo Cavernis Sfakianensis δηλώνει πως ανήκει στην «παράταξη των Κολοκοτρώνηδων, του Μακρυγιάννη, του Βελουχιώτη» που είναι η καλή, ενώ οι κακοί αντίπαλοί του ανήκουν στην «παράταξη των Κοτζαμπάσηδων και προεστών, των συνεργατών των Γερμανών και του Τσολάκογλου»; Και μάλιστα όταν λίγες ημέρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας μας έλεγε πως οι «αγώνες εξανθρωπίζουν» και πως το μεγαλύτερο επίτευγμα του 1821 είναι πως «μετέτρεψε μεμιάς τους «ραγιάδες» σε αγωνιστές»;
Δηλαδή, την προφανή αλήθεια πως εξανθρωπίζουν οι τέχνες, τα γράμματα, η παιδεία, η εργασία, οι θρησκείες, η πολιτική – όταν δεν είναι εργαλεία ηγεμόνων – και όχι οι αγώνες, οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, η βία, ότι αυτά προκύπτουν ως ανάγκη και δεν μπορούν να είναι επιλογή, ότι πολιτική δεν είναι τα ντουφέκια, όλα αυτά είναι απαράδεκτα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;
Υπήρξαν αντιδράσεις όμως στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στα λεγόμενα του Σπηλαιώδους· ας ελπίζουμε πως εκτός από ευρώ θα βρέξει και μυαλά – για την ακρίβεια, ότι θα βρέξει ευρώ για μας και φαιά ουσία για τους πολιτικούς μας.
l Περιμένοντας τις βροχές, βρίσκομαι πρωί και βράδυ στη φλαμουριά, ημερολόγιό μου· να κοιτάω τα εκατοντάδες μάτια της – μεγαλώνουν σιγά-σιγά, Απρίλης μπήκε. Περιμένω με αγωνία να σκάσουν τα φυλλαράκια, να βγουν καινούργια κλαράκια. Αλλά πρέπει να είμαι διακριτικός: μου φαίνεται πως ο Μπούφος και η Κανέλλα ζηλεύουν.
ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ
Αν συνεχίσει πάντως έτσι, θα γραφτεί – ή, μάλλον, θα πληκτρολογηθεί – στην ιστορία ως, «η χρυσή 4ετία του Κυριάκου»· η δε διευκρίνιση, ότι αυτό εννοεί τον συνονόματο υπουργό του, της ψηφιακής επανάστασης, θα είναι απλώς εν παρόδω.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΝΕΑ ΕΣΘΟΝΙΑ
Αυτό που βλέπουμε τελικά είναι ότι η σκληρή κλεισούρα έκανε τους ανθρώπους να μιλάνε πιο τρυφερά – ένας για τον σκύλο του, άλλος για τη γάτα του, παράλλος για τη φλαμουριά του κήπου του δίπλα στο μπαλκονάκι.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΑΕΙΠΟΤΕ ΤΡΥΦΕΡΟΣ
Μίλαγε ελεύθερα στη φλαμουριά σου, καλό κάνει. Οταν θα αρχίσει όμως αυτή να σου απαντά, τότε καλό θα είναι να επισκεφθείς κάποιο γιατρό.
ΜΙΛΤΟΣ. Ν. (ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ), ΤΡΙΠΟΛΗ
Κορυφώνεται η πανδημία. Οι διαδηλωτές και οι ενθαρρυντές αδιαφορούν εγκληματικά για τους κινδύνους μετάδοσης. Υπάρχουν όμως και οι ζηλωτές, όπως ο κ. Κουμουτσάκος με τη «Θεία Κοινωνία». Αχ κακούργα κενωνία…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
1η Απριλίου: χρόνια πολλά Αλέξη αδελφέ! Πινόκιο.
Για την αντιγραφή
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ
Αγγελος! …και συν τη ασωμάτω φωνή σωματούμενον σε θεωρών… Χαίρε των πιστών καταυγάζουσας φρένας… Χαίρε η γη της επαγγελίας εξ ης ρέει μέλι και γάλα… Χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΞ ΑΝΔΡΟΥ
Για 200ή φορά αναμηρυκάσαμε το, επισήμως, εθνικό μας Φαγητό (αφήγημα). Καλή χώνεψη…
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Φύτεψα και εγώ, πριν από μερικά χρόνια, στο περιβόλι μου μια φλαμουριά, να μου θυμίζει το Lindenbaum του Σούμπερτ και τις όχθες του Νέκαρ· και κέδρο, να μου θυμίζει την περίφημη Fayruz και το τραγούδι της Shat Iskenderia που άκουσα, πάνε χρόνια πολλά, ανάμεσα σε ψηλόκορμους κέδρους έξω από τη Βηρυτό. Η φλαμουριά δεν έπιασε· ο κέδρος ρίζωσε για τα καλά και περιμένω να κοιμηθώ κάτω από τη σκιά του.
Γ. ΙΔΙΩΤΗΣ, ΑΙΓΙΝΑ
– Πώς την έπαθες έτσι, Παππά μου; – Εμπλεξα με μια μικρή καλόγρια, μια καλογρίτσα…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
