Με την αναμενόμενη ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής και την καταδίκη των πρωτεργατών της εγκληματικής οργάνωσης, κλείνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο ένας κύκλος της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.
Κατά μία παράξενη σύμπτωση, μία ολόκληρη δεκαετία, που σημαδεύτηκε από μίσος, διχασμό, πολιτική ακρότητα και γενική αναστάτωση και ανωμαλία, τελειώνει με μία (και) νομική διαδικασία. Με αυτήν περιθωριοποιείται μία οργάνωση, η οποία πρωτοστάτησε σε όλα αυτά.
Ωστόσο, με έναν αντιστοίχως ιδιαίτερο τρόπο, η δικαστική απόφαση για την Χρυσή Αυγή έχει και κάποια άλλα απόνερα, για τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές της ίδιας περιόδου.
Και φαίνεται ότι μία από τις «παράπλευρες απώλειες» της διαδικασίας είναι η ανάδειξη της κατάντιας του ΣΥΡΙΖΑ.
Με αφορμή τα όσα είπε ο Κοντονής, καταδεικνύεται ότι το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που οι ψηφοφόροι του ή και άλλοι πιστεύουν.
Ή μάλλον, δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν.
Δεν είναι ένα κόμμα που μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής. Δεν είναι ένα κόμμα που έχει δυνατότητες να εμπνεύσει και να αρθρώσει λόγο εποικοδομητικό και εύστοχο. Δεν είναι ένα κόμμα που διαθέτει το υπόβαθρο να επεξεργαστεί τις συνθήκες του μεταβαλλόμενου κόσμου και να τις μετατρέψει σε πολιτική. Δεν είναι ένα κόμμα, το οποίο γνωρίζει σε ποιους απευθύνεται και τι έχει να τους προσφέρει, πέραν από λαϊκιστικές κραυγές και πολιτική μαγκιά.
Δεν είναι εν τέλει ένα κόμμα που διαθέτει την ικανότητα να δει τι έκανε λάθος, γιατί αποδοκιμάστηκε, πώς θα ανασυνταχθεί και πώς θα διεκδικήσει και πάλι (θεωρητικά μιλώντας…) την διακυβέρνηση της χώρας.
Διαρκώς και υποκριτικά, ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττουν ότι έχουν αρχές και αξίες, ότι είναι «στην σωστή πλευρά της Ιστορίας», ότι αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη και διάφορα άλλα τέτοια, κενά περιεχομένου.
Δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς ένα ιστορικό ατύχημα, ένα κόμμα ασπόνδυλο και ρηχό, το οποίο μεταχειρίστηκε κάθε αθέμιτο τρόπο άσκησης εξουσίας και επιχείρησε με κάθε μέσο να εξαρθρώσει θεσμικά αντίβαρα και δικλίδες ασφαλείας του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Όπως αποδείχθηκε, όμως, η πρόβλεψη κάποιων ήταν ορθή. Χάνοντας την εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται στην αποσύνθεση, την αναξιοπιστία και την πολιτική απαξίωση. Η πορεία στην οποία έχει βρεθεί, πολύ δύσκολα μπορεί να αναστραφεί.
