Τα γήπεδα είναι κατάμεστα και ο κόσμος έχει την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά. Μπορεί να μην είναι όλοι Γιαπωνέζοι, που μαζεύουν υπομονετικά τα σκουπίδια τους κάθε φορά που τελείωνε το ματς, αλλά οι παρόντες στα γήπεδα της Ρωσίας απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο και μόνο: ακόμη και οι Σέρβοι, όταν είδαν τους αλβανικής καταγωγής σκόρερ της Ελβετίας, τον Τσακίρι και τον Τσάκα, να τους προκαλούν κάνοντας το σήμα του αλβανικού αετού, αντέδρασαν με ψυχραιμία.
Τα επεισόδια των χούλιγκαν και το ξύλο που έπεφτε ανάμεσα σε αυτούς και στην αστυνομία στο Euro της Γαλλίας προ διετίας δεν το είδαμε στα υπέροχα καινούργια ή ανακαινισμένα γήπεδα της Ρωσίας, αλλά ούτε και στις πλατείες της Μόσχας, της Αγίας Πετρούπολης ή του Σότσκι που έγιναν ξαφνικά το κέντρο του κόσμου. Η γοητεία του ωραίου ποδοσφαίρου που βλέπουμε αυτόν τον μήνα είναι σαν να εξημέρωσε τους θερμοκέφαλους –χωρίς αμφιβολία στο Μουντιάλ υπάρχουν και τέτοιοι.

Ατμόσφαιρα γιορτής

Λείπει μια εβδομάδα για να ολοκληρωθεί η γιορτή, αλλά τα σχόλια του διεθνούς Τύπου είναι απολύτως εγκωμιαστικά: στη Μόσχα επικρατεί ατμόσφαιρα γιορτής ανάλογη με αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων του ’80 –λείπει μόνο ο Μίσα. Στα γήπεδα δεν απαγορεύεται ούτε καν η κατανάλωση μπίρας ή βότκας: όποιος ζει το πάρτι έχει το δικαίωμα και να τραγουδήσει και να πιει λίγο παραπάνω.
Το Μουντιάλ της Ρωσίας, λίγο προτού ολοκληρωθεί, μοιάζει απολύτως επιτυχημένο: ο ποταμός από ρούβλια που ξόδεψε ο Βλαντίμιρ Πούτιν εδώ και πέντε χρόνια για την προετοιμασία του βοήθησε ώστε να προκύψει μια διοργάνωση υπέροχα οργανωμένη. Ανακαινισμένα αεροδρόμια, άψογες εγκαταστάσεις, υπέροχα γήπεδα, καταπληκτικά ξενοδοχεία και ένας στρατός από εθελοντές φρόντισαν να φανεί αψεγάδιαστη η Ρωσία του Πούτιν στη βιτρίνα που λέγεται Παγκόσμιο Κύπελλο: το φιάσκο των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσκι (που ήταν επίσης λαμπεροί και διοργανωτικά πανάκριβοι) δεν το θυμάται κανείς πια.
Σε αυτό το ακριβοπληρωμένο και καταπληκτικό σκηνικό των διοργανωτών είδαμε μερικά από τα πλέον δραματικά ματς της τελευταίας δεκαετίας (σε επίπεδο εθνικών ομάδων) και απολαύσαμε σπουδαίο ποδόσφαιρο, έστω κι αν μερικοί από τους σουπερστάρ του καιρού μας εμφανίστηκαν κουρασμένοι και εξουθενωμένοι από τα δεκάδες ματς που έδωσαν μέσα στη χρονιά. Οι εκπλήξεις, που στη Ρωσία έγιναν κανόνας, έδωσαν στη διοργάνωση έναν υπέροχα περιπετειώδη χαρακτήρα –άλλωστε το Μουντιάλ είναι μια ιστορία μεγάλων δραμάτων: ένας κερδίζει και πολλοί που τον τίτλο του παγκοσμίου πρωταθλητή ονειρεύτηκαν καταλήγουν να κλαίνε και να τα βάζουν με τη μοίρα τους. Το ωραίο είναι ότι στο Μουντιάλ της Ρωσίας φύσηξε ένας σπάνιος αέρας μιας γλυκιάς ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης: όποιος θύμα έκπληξης έπεσε τα έχει απλά με τον εαυτό του –άδικα δεν έπαθε κανείς τίποτα.

Ελπίδες για θαύματα

Είναι ένα Μουντιάλ με υπέροχες μεγάλες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Είδαμε μια νέα ήττα του Λίο Μέσι στην προσπάθειά του να ξεπεράσει στην κούρσα των εντυπώσεων τον Ντιέγκο Μαραντόνα –αυτόν που έδωσε στην Αργεντινή κάποτε το Κύπελλο, και όχι τον κλόουν που για να γυρίσει ένα ακόμη ντοκιμαντέρ για τη ζωή του δίνει παραστάσεις στις εξέδρες των ρωσικών γηπέδων.
Είδαμε τη σκληρή Γερμανία να λυγίζει από το βάρος της υπεράσπισης του τίτλου που κέρδισε στη Βραζιλία και να αποκλείεται για πρώτη φορά σε φάση ομίλων. Είδαμε τις περιορισμένες εμφανίσεις του Κριστιάνο Ρονάλντο, που πέρασε από τη Ρωσία μόνο για να μας θυμίσει ότι το δικό του σόου το δίνει τον χειμώνα με τη φανέλα της Ρεάλ.
Είδαμε τους Ισπανούς να απολύουν τον προπονητή τους προτού αρχίσει η διοργάνωση και στη συνέχεια να αποκλείονται από τους γηπεδούχους Ρώσους, κόντρα στα προγνωστικά και στην ποδοσφαιρική λογική. Είδαμε το απόλυτο χαρακίρι των Γιαπωνέζων που έχασαν από τους Βέλγους ένα ματς στο οποίο προηγήθηκαν με 2-0. Σε όλες αυτές τις τραυματικές ιστορίες ο χαμένος τα ήθελε και τα έπαθε: η για πρώτη φορά χρησιμοποίηση του VAR σε Παγκόσμιο Κύπελλο έκανε τα πάντα πιο καθαρά –η τεχνολογία είναι σαν να έκανε δικαιότερους τους κανονισμούς. Ξαφνικά το ποδόσφαιρο, το σπορ στο οποίο το διαιτητικό λάθος έγραφε κάποτε ιστορία, έπαψε να είναι καθρέφτης της ζωής, όπως έλεγαν πάντα οι μπαγαπόντηδες: η πονηριά έπαψε να επιβραβεύεται –ίσως για αυτό ακόμη και οι μικροί έχουν ελπίδες για θαύματα. Οι Νοτιοκορεάτες π.χ. χωρίς την καταλυτική παρέμβαση του VAR τη Γερμανία δεν θα την είχαν κερδίσει ποτέ.

Στον άγνωστο νικητή

Τα γκολ ήταν λιγότερα από αυτά που είδαμε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας –ίσως να έλειψαν και ματς ανάμεσα σε ιστορικούς αντιπάλους: οι Νοτιοκορεάτες π.χ. αποκλείοντας τους Γερμανούς μάς στέρησαν τη δυνατότητα να δούμε έναν «τελικό» ανάμεσα στη Βραζιλία και στη Γερμανία στη φάση των 16. Ομως η αίσθηση μιας μεγάλης ισορροπίας λειτούργησε υπέρ της διοργάνωσης: οι τηλεθεάσεις εκτοξεύτηκαν, το ενδιαφέρον μεγάλωσε και η ερώτηση για το ποιος τελικά θα το κερδίσει δεν έχει απάντηση. Οποιος τολμά να κάνει ένα προγνωστικό, απλά καταθέτει τις ελπίδες του.
Ζούμε έναν υπέροχο μήνα ποδοσφαίρου ανακαλύπτοντας νέους ήρωες, όπως τον Γιαπωνέζο Τακάσι Ινούι ή τον Μεξικανό Ιρβινκ Λοσάνο, που κέρδισε τη Γερμανία στην πρεμιέρα. Διαπιστώσαμε την πρόοδο του Γάλλου (από πατέρα Καμερουνέζο και μάνα Αλγερινή) Κίλιαν Εμπαπέ, που σκορπίζοντας την άμυνα της Αργεντινής έφτασε να συγκρίνεται ακόμη και με τον Πελέ.
Γελάσαμε με τον Ερίκ Καντονά που έβαλε μια μακαρονάδα στο κεφάλι για να θυμίσει στον Νεϊμάρ ότι ο κόσμος πρέπει να τον θυμάται για τα γκολ του, και όχι για τα χτενίσματά του. Είδαμε τον Πίτερ Σμάιχελ να καμαρώνει για τον γιο του σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση. Συγκινηθήκαμε με τον Οσκαρ Ταμπάρες, που αν και χτυπημένος από μία από τις χειρότερες εκφυλιστικές παθήσεις, κοουτσάρει κανονικά την Ουρουγουάη και πανηγυρίζει σηκώνοντας τις πατερίτσες του. Είδαμε τη Βραζιλία κουμπωμένη να προσπαθεί να ξεπλύνει την ντροπή των επτά γκολ από τους Γερμανούς, χαρήκαμε όταν οι νεαροί Εγγλέζοι του Σάουθγκεϊτ κέρδισαν επιτέλους στη διαδικασία των πέναλτι. Για έναν μήνα θυμηθήκαμε ότι είμαστε όλοι παιδιά και αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί όταν το Μουντιάλ δυστυχώς τελειώσει…

Αυτή είναι η καλύτερη ομάδα

Είναι πάντα δύσκολο να ξεχωρίσεις τους έντεκα καλύτερους σε ένα παγκόσμιο κύπελλο: συνήθως αυτοί είναι οι έντεκα που αγωνίζονται ως βασικοί στην ομάδα που τελικά θα το κερδίσει. Ωστόσο, ο πειρασμός για την ανάδειξη της καλύτερης ενδεκάδας, με βάση τα όσα είδαμε, είναι τεράστιος. Ας τους δούμε έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μετά τους ημιτελικούς και τους τελικούς κάποιοι άλλοι μπορεί να διεκδικήσουν τις θέσεις τους.
l Τερματοφύλακας: Είδαμε αρκετούς εξαιρετικούς τερματοφύλακες στη διοργάνωση. Ο Κολομβιανός Οσπίνα απέδειξε ότι δεν μπορεί να μην παίζει βασικός στην Αρσεναλ. Ο Κροάτης Σούμπασιτς έδειξε ψυχραιμία στα πέναλτι. Ο Αγγλος Πίκφορντ έγινε ο πρώτος που έπιασε πέναλτι φορώντας τη φανέλα των Λιονταριών. Ο Βραζιλιάνος Αλισον είναι τεράστιος –γεμίζει το τέρμα. Τη θέση του καλύτερου την δίνω στον Κάσπερ Σμάιχελ γιατί είναι πάντα δύσκολο να είσαι επιτυχημένος έχοντας έναν διάσημο πατέρα.
l Δεξί μπακ. Ο Ισπανός Νάτσο, αν και στόπερ, παίζοντας ως δεξί μπακ πέτυχε κόντρα στην Πορτογαλία ένα από τα ωραιότερα γκολ της διοργάνωσης. Ο Περουβιανός Λουίς Αντβίνκουλα, στο ματς με τη Γαλλία έτρεξε με ταχύτητα 36,15 χλμ., τρελαίνοντας τον κόσμο! Ο βραζιλιάνικης καταγωγής Ρώσος Μάριο Φερνάντεζ ήταν μία από τις αποκαλύψεις του Μουντιάλ. Ομως ο καλύτερος ήταν ο Γάλλος Μπένζαμιν Παβάρ: ο άνθρωπος που σκότωσε την Αργεντινή.
l Αριστερό μπακ. Ο Γάλλος Λικά Ερνάντεζ σου επιτρέπει να καταλάβεις γιατί κάποιος όταν δουλέψει με τον Σιμεόνε στην Ατλέτικο αλλάζει επίπεδο. Ωραίος στις επελάσεις του ο Καρίγιο από το Περού, που όμως είναι πιο πολύ χαφ. Να δώσουμε τη θέση στον Λασάλ, από την Ουρουγουάη, που με τα ράστα μαλλιά έκλεψε καρδιές.
l Στόπερ. Η θέση του κεντρικού αμυντικού είναι όλο και πιο δύσκολη. Ο νεαρός Λίντελοθ και ο γερόλυκος Γκράνβιστ στη Σουηδία είναι ένα καλό δίδυμο. Ο Κροάτης Λόβρεν ήταν εξαιρετικός. Ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Σίλβα παραμένει ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Αλλά ο αμυντικός που γοήτευσε ήταν ο Μινά της Κολομβίας, που είναι να απορείς γιατί δεν παίζει στην Μπαρτσελόνα.
l Λίμπερο. Καλά παιχνίδια έκανε ο Βραζιλιάνος Μιράντα, αλλά και ο Βέλγος Κομπανί, που γύρισε από έναν τραυματισμό. Σταθερός ο Γάλλος Βαράν, αλλά και ο πολυσυζητημένος Πορτογάλος Πέπε που έπαιζε στην Κίνα. Ωστόσο ο πιο βελτιωμένος είναι ο μικρός ηγέτης της αγγλικής άμυνας, ο Τζον Στόουνς.
l Αμυντικό χαφ. Οποιος έχει καλούς κόφτες δεν φοβάται τίποτα. Τη βραζιλιάνικη άμυνα προστάτευσε υποδειγματικά ο Καζεμίρο. Ο Φελαϊνί και ο Βίτσελ δίνουν στο Βέλγιο δύναμη. Ο Κροάτης Ράκιτιτς είναι ένα «σκυλί του πολέμου». Ο Σβένσον και ο Εκταλ είναι δυο σοφά παιδιά στη μεσαία γραμμή της Σουηδίας. Αλλά οι Γάλλοι έχουν τον καλύτερο: τον ανεξάντλητο Καντέ, έναν από τους καλύτερους της διοργάνωσης.
l Οκτάρι: Ο Βραζιλιάνος Παουλίνιο είναι ο καλύτερος γνώστης της παράξενης αυτής θέσης που σιγά-σιγά εξαφανίζεται αφού όλοι παίζουν με δύο κόφτες. Ο Χέντερσον παίζει καλά τον σύνθετο αυτόν ρόλο στην Αγγλία. Ο Γιαπωνέζος Χασέμπε ήταν εξαιρετικός κι ο Ισκο ένας από τους λίγους Ισπανούς που άρεσε. Αλλά είναι πραγματικά σεμιναριακού επιπέδου τα ματς που έπαιξε ο Μόντριτς –ειδικά στη φάση των ομίλων.
l Δεκάρι. Ο ρόλος δεν είναι της μόδας, κυρίως γιατί είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές που μπορούν να φορέσουν τη φανέλα με το δέκα. Οι Βέλγοι έχουν δύο, τον Ντε Μπρόιν και τον Μέρτενς, για αυτό τα παιχνίδια τους ήταν όμορφα. Ο Ρώσοι έχουν τον καλό Γκολοβίν. Οι Δανοί περίμεναν τα πάντα από τον Ερικσεν και οι Κολομβιανοί πολλά από τον άτυχο Χαμές. Ο Πογκμπά παίζει τον ρόλο αυτόν με το δικό του στυλ. Μάλλον ο Βραζιλιάνος Κουτίνιο ήταν ο καλύτερος.
l Δεξί εξτρέμ. Ο Γιαπωνέζος Ινουί, που έπαιζε ωραία και στα αριστερά, ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη του τουρνουά. Ο Βραζιλιάνος Γουίλιαν είναι απλός και χρήσιμος. Ο Μούσα από τη Νιγηρία έκανε ωραία πράγματα με την μπάλα στα πόδια, όπως και ο Σενεγαλέζος Νιάνγκ –παλιό σπουδαίο ταλέντο. Ο Πέρισιτς είναι το βαρόμετρο της Κροατίας. Αλλά ο Κίλιαν Εμπαπέ που έφτασε να συγκρίνεται με τον Πελέ ήταν καταπληκτικός.
l Αριστερό εξτρέμ. Ο Νεϊμάρ τρώει ξύλο, γκρινιάζει, «βουτάει», αλλά είχε όλη την προσοχή πάνω του. Ο Αγγλος Ντέλε Αλι έσφιγγε τα δόντια σε κάθε ματς, αγωνίστηκε από την αρχή τραυματίας. Ο Αζάρ δίνει στο Βέλγιο ταχύτητα. Ο Κροάτης Μάντζουκιτς παλεύει όσο λίγοι. Δεν είναι αριστερό εξτρέμ αλλά είναι ένας σπουδαίος κυνηγός και δεν θα μπορούσε να λείπει από την ενδεκάδα μας ο Εντισον Καβάνι.
l Φορ. Είναι το Μουντιάλ των μεγάλων σέντερ φορ. Ο Πορτογάλος Ρονάλντο μας θύμισε ποιος είναι και έφυγε γρήγορα. Ο Βέλγος Λουκάκου είναι ένα πραγματικό θηρίο. Ο Γάλλος Γκριεζμάν παίζει πολύ για τους άλλους. Ο Κολομβιανός Φαλκάο ήταν συχνά-πυκνά μια επίθεση μόνος του, όπως και ο Σενεγαλέζος Μανέ. Αλλά ο αληθινός ηγέτης ήταν ο Χάρι Κέιν, ο πιο προλετάριος σταρ σέντερ φορ που έχει φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Αγγλίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ