Τον κίνδυνο να αναπτυχθεί πιο συστηματικά το φαινόμενο της «περιστρεφόμενης θύρας» (διαφθορά και σχέσεις διαπλοκής πριν και μετά τη θητεία υψηλόβαθμων στελεχών στο Δημόσιο) επιδιώκει να αποσείσει η κυβέρνηση. Θέτει περιορισμούς τριετίας στις μετακινήσεις από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα και από τον δημόσιο στον ιδιωτικό.
Θεσπίζεται ενός είδους ασυμβίβαστο όταν υφίσταται κίνδυνος σύγκρουσης συμφερόντων με το Δημόσιο, για όσους αναλαμβάνουν καθήκοντα κυρίως διαχειριστικά ή οικονομικά σε θέσεις ευθύνης. Δεν θα μπορεί να επιλεγεί ως επιτελικό στέλεχος σε οργανισμούς ή σε θέσεις υψηλής ευθύνης στο Δημόσιο κάποιος που κατείχε μέχρι και πριν από τρία χρόνια θέση στον ιδιωτικό τομέα με το ίδιο αντικείμενο.
Παράλληλα, τίθεται και το αντίστροφο «απαγορευτικό» με δέσμευση ότι τρία χρόνια μετά την αποχώρησή τους στελέχη δεν θα παράσχουν τις υπηρεσίες τους σε ιδιωτική επιχείρηση για καθήκοντα που συνδέονται με εκείνα της πρόσφατης θητεία τους σε επιτελική θέση στη δημόσια διοίκηση. Η ρύθμιση αυτή περιλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου για την κινητικότητα στο Δημόσιο.
Η πρόβλεψη, σαν «δικλίδα ασφαλείας», προκύπτει καθώς πλέον η ροή στελεχών μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και η διαμόρφωση όρων για καριέρα στη δημόσια διοίκηση καθιερώνεται πλέον με τη θεσμική βούλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης χτίζει νόμο-νόμο και ρύθμιση-ρύθμιση το πλαίσιο ώστε να προσελκύσει στελέχη υψηλών προσόντων από την αγορά σε υψηλόβαθμες θέσεις του Δημοσίου. Παράλληλα, όμως, δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι δεν βάζει κάποιο φραγμό στην ανάπτυξη του φαινομένου των «περιστρεφόμενων θυρών».
Ποσόστωση
Με πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα σε επαγγελματίες από την αγορά, με υψηλά εκπαιδευτικά προσόντα και εργασιακή εμπειρία, να αναλάβουν τις θέσεις των διοικητικών γραμματέων των υπουργείων αλλά και των προϊσταμένων στις Γενικές και Ειδικές Γραμματείες των δημοσίων υπηρεσιών. Μάλιστα, διαμορφώνεται «ποσόστωση» μεταξύ των διεκδικητών οι οποίοι θα προέρχονται και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα.
Η τελική επιλογή θα γίνει μεταξύ των πέντε επικρατέστερων υποψηφίων, οι δύο εκ των οποίων δεν θα υπηρετούν στο Δημόσιο. Όλα αυτά με βάση τις διατάξεις του νόμου 4369/2016 για την επιλογή και αξιολόγηση προϊσταμένων στο Δημόσιο (τροποποιήσεις του επήλθαν πρόσφατα μέσω του άρθρου 170 του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών).
Με τις νέες διατάξεις ορίζεται ότι δικαίωμα υποβολής αίτησης για την πλήρωση των θέσεων διοικητικών γραμματέων και αναπληρωτών τους, καθώς και των τομεακών γραμματέων και ειδικών τομεακών γραμματέων έχουν μέλη του Εθνικού Μητρώο Επιτελικών Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης «καθώς και υποψήφιοι που δεν υπηρετούν στον δημόσιο τομέα». Παράλληλα, ανοιχτός είναι ο δρόμος για ανάληψη καθηκόντων από τον ιδιωτικό τομέα σε θέσεις προέδρων και αντιπροέδρων σε διοικητικά συμβούλια οργανισμών και φορέων.
Προκρίθηκε το γαλλικό μοντέλο
Το επιτελείο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Χριστόφορου Βερναρδάκη προβληματιζόταν από καιρό. Κανείς, ούτε εντός ούτε εκτός Ελλάδας, δεν πέφτει από τα σύννεφα για περιπτώσεις που στελέχη ιδιωτικού τομέα αναλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά στο Δημόσιο εις όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων ή μετά τη θητεία τους στη δημόσια διοίκηση προσφέρουν εις βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου τις υπηρεσίες τους στον ιδιωτικό τομέα.
Τελικά ο κ. Βερναρδάκης επέλεξε να οριοθετήσει με κάποιον τρόπο το πήγαινε-έλα στελεχών σε υψηλόβαθμες θέσεις, χρησιμοποιώντας την ευρωπαϊκή (γαλλική) εκδοχή του χρονικού περιορισμού των τριών ετών (γαλλικό μοντέλο) –στις Ηνωμένες Πολιτείες φτάνει την πενταετία.
Όπως έχει γράψει «Το Βήμα», είχε τεθεί και σε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου το 2013 το ζήτημα κανόνων προς αποφυγή, κατά το δυνατόν, του φαινομένου των «περιστρεφόμενων θυρών». Είχε προταθεί ακριβώς όταν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων να απαγορεύεται σε δημόσιους υπαλλήλους που ασκούν διοικητικά ή οικονομικά καθήκοντα σε υψηλό επίπεδο να μετακινούνται στον ιδιωτικό τομέα για αντίστοιχα καθήκοντα. Επίσης, αναφερόταν ότι αντίστοιχοι περιορισμοί πρέπει να ισχύουν για πρόσωπα που μετακινούνται από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα.