Με ιδεολογική εμμονή και προφανή ανικανότητα η Κυβέρνηση συνεχίζει να «τζογάρει» την Ελλάδα από το 2015 μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα το ναυάγιο της Αριστερής Διακυβέρνησης να προσθέτει νέα δεινά σε βάρος των πολιτών. Η αριστερά απέρριψε το προσωπείο του ριζοσπαστισμού και μετεβλήθει σε ένα αυταρχικό και ρεβανσιστικό μηχανισμό εξουσίας, χωρίς αρχές και δημοκρατικό ήθος. Ο εγκλωβισμός της χώρας στο σύνδρομο εξουσίας του Διευθυντηρίου του Μαξίμου την οδηγεί νομοτελειακά σε περιπέτειες.
Η καρικατούρα της Συριζαίας «Επανάστασης» δεν είναι συμβατή με το ΕΥΡΩ και την αστική Δημοκρατία. Η διατήρηση της εξουσίας ως αυτοσκοπός της Συριζαίας «Αριστεράς» επιδιώκεται με συγκεκριμένη στρατηγική και μεθόδους που μπορούν να προσεγγισθούν στη βάση των πιο κάτω, ενδεικτικών παραδοχών:
Παραδοχή πρώτη: Η Κυβέρνηση απώλεσε την πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση, όπως αυτή προέκυψε από τις εκλογές του 2015.
Παραδοχή δεύτερη: Η Κυβέρνηση για την επιβίωσή της, επενδύει μόνο στην ασταθή κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Είναι προφανές ότι κινείται σε κοινωνικό κενό, παρά ταύτα ελπίζει ότι οι Βουλευτές της θα την στηρίζουν και πάλι, στο δρόμο της βλακώδους καταστροφής. Είναι ακόμη προφανές ότι ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα είναι ανύπαρκτο μετά τις αποχωρήσεις του 2015.
Παραδοχή τρίτη: Η Κυβέρνηση ερμηνεύει λανθασμένα την κοινωνική ακινησία και κάκιστα θεωρεί ως δεδομένη την κοινωνική αδράνεια. Η ελληνική κοινωνία βιώνει καθημερινά την μοιραία διάψευση των προσδοκιών της, την εξαπάτηση και τα ψεύδη. Χωρίς να ξεχνούν το παρελθόν οι Έλληνεςδενσυμβιβάζονταιμε τηνφτωχοποίηση. Η γενικευμένη διάλυση θα οδηγήσει την κυβέρνηση σε καθολικήσύγκρουση με τηνελληνική κοινωνία χωρίς κανόνες και αρχές. Η ενδεχόμενη απώλεια οιουδήποτε ελέγχου εγκυμονεί ορατούς κινδύνους για την Δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
Παραδοχή τέταρτη: η Κυβέρνηση μεθοδεύει καθημερινά την κομματική κατάληψη της κρατικής μηχανής. Παράλληλα στόχοι της είναι η άλωση και ο έλεγχος της Δικαιοσύνης, των τραπεζών και του τύπου. Με αυταρχικές μεθόδους παραβιάζει το Σύνταγμα και κονιορτοποιεί το Κράτος Δικαίου. Η προαναγγελία διώξεων από την εκτελεστική εξουσία που υποκαθιστά την Δικαστική εξουσία σηματοδοτεί την παρακμή και το τέλος εποχής για τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού για να φτιαχτεί ένα Κράτος Δικαίουχρειάζονται αιώνες, για να χαθεί όμωςαρκεί μια ώρα. Η ευθύνη όλων μας είναι θηριώδης, αφού κατορθώσαμε να δώσουμε την δυνατότητα να μαςεξουσιάζουνοιχειρότεροι.
Παραδοχή πέμπτη: Το έλλειμμα ΗΓΕΣΙΑΣ και η απουσία ΣΧΕΔΙΟΥ οδηγεί την χώρα στην απομόνωση και την περιθωριοποίηση. Η Πατρίδα μας διολισθαίνει σταθερά προς την απώλειατουευρωπαϊκού κεκτημένου. Ήδη ανεφάνησαν σοβαροί κίνδυνοι για την εθνική μας υπόσταση ενώ η κοινωνική και εθνική συνοχή δεν είναι πια δεδομένη. Οι πάντες συνομολογούν ότι η Ελλάδα πρέπει να ξαναγίνει κανονική ευρωπαϊκή χώρα μέσα από μια νέα πορεία θεσμικής και οικονομικής ανασυγκρότησης, διαφορετικά θα καταρρεύσουν και το Κράτος και η κοινωνία και η Δημοκρατία.
Παραδοχή έκτη: Η Κυβέρνηση αντί να αναλάβει τις ευθύνες της και να δράσει αποτρεπτικά δικαιολογεί (μαζί με τους πρόθυμους συμμάχους της) την αδράνειά της, ισχυριζόμενη ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι. Πλέον αυτού με πανουργία μεταφέρει την ευθύνη της για όλα τα δεινά που υφιστάμεθα στον ξένο παράγοντα (Δ.Ν.Τ. κλπ). Δυστυχώς υποστηρίζει αυτό το διαχρονικό ανιστόρητο ελληνικόάλλοθι, για να καλύψει την ανικανότητα, την ανευθυνότητα και τις ενδεχόμενες ανομολόγητες επιδιώξεις της. Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά στο παρελθόν με μεγάλες καταστροφές τον απομονωτισμό της. Η επιβαλλόμενη εξωστρέφεια της πολιτικής της είναι ταυτισμένη με την Ευρώπη και τη Δύση, αφού η συμπόρευση μαζί τους εξασφάλισε στη χώρα ασφάλεια και ανάπτυξη. Η Κυβέρνηση δεν δικαιούται με τον υφέρποντααντιδυτισμότης να υποσκάπτει τα θεμέλια της Αστικής Δημοκρατίας και να υπονομεύει την ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία.
Παραδοχή έβδομη: Η Κυβέρνηση είναι αόρατη γιατί υποκαθιστά την ανύπαρκτη δράση της με την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και τη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ως νέο μοντέλο αφανούς διακυβέρνησης της μετακομμουνιστικής αριστεράς. Έτσι συστηματικά επιδιώκει τον πειθαναγκασμό όσων αντιστέκονται και την εκβιαστική συναίνεση όσων διαφωνούν. Για να το πετύχει, πλην του ελέγχου των θεσμών και της Δικαιοσύνης, επιδιώκει ναχειραγωγήσει τις ειδήσεις και να αλώσει τα Μ.Μ.Ε., με τελικό στόχο να παραπλανήσει την κοινή γνώμη. Είναι προφανές ότι η αριστερή αυτήπολιτική σοφιστείαείναι απολύτως ασύμβατη με την Λογικήκαι την Αλήθεια (Αριστοτέλης). Αποβλέπει με μαρξιστικό κυνισμό να μετατρέψει μια εικονική πραγματικότητα σε αποδεκτό και ενδεχομένως αρεστό γεγονός από τους Έλληνες πολίτες. Η τακτική τους αυτή απορρέει από την ιδεολογία τους αφού αφ’ ενός ο Αριστερισμόςχρησίμευσε για την κατάληψη της εξουσίας και όχι την άσκησή της, αφ’ ετέρου «Το να λέμε την αλήθεια είναι αστική προκατάληψη. Το ψέμα δικαιολογείται από τον διαρκώς επιδιωκόμενο σκοπό τους (Λένιν)». Και έτσι, αφού ένα ψέμα επαναλαμβανόμενο γίνεται αλήθεια, γιατί η Κυβέρνηση να λέει την αλήθεια όταν την συμφέρει το ψέμα;;;
Να γιατί πρέπει να φύγει το ταχύτερο η αόρατη Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.
Ο Γρηγόρης Αποστολάκος είναι δικηγόρος π. Βουλευτής Λακωνίας
