Πριν από μερικές ημέρες η Αν Απλμπάουμ δημοσίευσε ένα άρθρο στην «Washington Post» με τον τίτλο: «Είναι το τέλος της Δύσης όπως την ξέραμε;».
Ισως χρειάζεται να αναρωτηθούμε το ίδιο για την Ελλάδα.
Μια απορία που περιέργως συνδέεται ευθέως με την αμερικανίδα δημοσιογράφο και ιστορικό. Διότι είναι εκείνη που ανέλυσε στο «Iron Curtain: the Crushing of Eastern Europe 1944-1956» (2013) τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι κομμουνιστές για να εγκαθιδρύσουν τα καθεστώτα τους στην Ανατολική Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην ουσία πρόκειται για μια σειρά από επάλληλα σχέδια ελέγχου στρατηγικών τομέων της κοινωνίας. Τον έναν μετά τον άλλον. Ονομάστηκε «η μέθοδος του σαλαμιού».
Το εντυπωσιακό είναι πως η «πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά» ακολουθεί το ίδιο μοντέλο με ακρίβεια.
Εδώ και μήνες ξεδιπλώνει τρία σχέδια ελέγχου κατά τρόπο που το ένα να καλύπτει και να ενισχύει το άλλο.
Πρώτον, ένα σχέδιο ελέγχου της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας και κάποιων «καραμανλικών» της ΝΔ. Αυτό απέτυχε χάρη στην εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τώρα η προσπάθεια συνεχίζεται με στόχο το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι αλλά δεν αποδίδει, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει διάφορους Δούρειους Ιππους, εντός και εκτός Ελλάδας.
Δεύτερον, ένα σχέδιο ελέγχου της δικαιοσύνης διά της νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου και του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης.
Το σχέδιο εξελίσσεται πλέον με δυσκολίες διότι οι αυτουργοί «βγήκαν στη σέντρα». Ποιος εισαγγελέας τώρα θα πάρει γραμμή ή έστω θα μιλήσει με τον Παπαγγελόπουλο; Τζιζ!…
Τρίτον, ένα σχέδιο ελέγχου του Τύπου –τότε δόθηκε έμφαση στο ραδιόφωνο, τώρα στην τηλεόραση…
Είναι ίσως το μόνο από τα τρία σχέδια που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Λόγω συγκυρίας αλλά και επειδή η κυβέρνηση έχει καταφέρει να επιστρατεύσει υπέρ των επιδιώξεών της τον χειρότερο εκδοτικό και δημοσιογραφικό υπόκοσμο που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Το μυστικό όμως σε ένα τέτοιο μοντέλο καθεστωτικής επιβολής βρίσκεται στον συγχρονισμό των επιμέρους σχεδίων. Και εκεί η κυβέρνηση έχει πρόβλημα.
Πρώτα της ξέφυγαν οι τράπεζες –για την ανακεφαλαιοποίηση των οποίων κλείνονται ήδη θέσεις στο Ειδικό Δικαστήριο…
Ακολούθησαν τα κόμματα. Δυσκόλεψε η ιστορία με τη Δικαιοσύνη. Και ο έλεγχος του Τύπου πάει να γυρίσει μπούμερανγκ. Το σαλάμι βγαίνει ξινό.
Δεν πειράζει. Ούτως η άλλως, η Ελλάδα του 2016 απέχει πολύ από την Πολωνία ή την Τσεχοσλοβακία του 1947-1948. Και ευτυχώς…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ