Θα τους πάρει το Ποτάμι;

Στην πολιτική υπάρχουν συχνά δευτερεύοντα γεγονότα που παράγουν πρωτεύοντα αποτελέσματα.

Τέτοια ήταν, λόγου χάρη, το 16% του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου 2012 ή η εκλογή του Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ.

Το πρώτο άνοιξε τον δρόμο στη μετέπειτα θριαμβευτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο δρομολόγησε (όπως όλα δείχνουν έως τώρα…) μια γενικότερη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Ούτε το ένα ούτε το άλλο είχαν αξιολογηθεί όμως ως μείζονες μεταβολές τη στιγμή που συνέβησαν.

Ενα τέτοιο δευτερεύον γεγονός είναι το συνέδριο του Ποταμιού την προσεχή εβδομάδα.

Θεωρητικά δεν κρύβει εκπλήξεις κι ενδεχομένως δεν αφορά πολύ περισσότερο κόσμο από τους μετέχοντες. Πρακτικά όμως μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς.

Για έναν πολύ απλό λόγο. Από το Ποτάμι εξαρτάται η ευρύτερη ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς ή του «τρίτου πόλου» –αν προτιμάτε…

Αν το Ποτάμι μπει στο κόλπο, τότε ο «τρίτος πόλος» αποκτά υπόσταση και μάλιστα μπορεί να συγκροτηθεί πολύ σύντομα.

Αν το Ποτάμι δεν μπει στο κόλπο, τότε η ανασύνταξη του σοσιαλδημοκρατικού χώρου θα περιοριστεί σε μια αναμόχλευση του παλαιού ΠαΣοΚ με δυο-τρεις εθελοντές από δίπλα –άνευ ευρύτερου ενδιαφέροντος…

Προφανώς οι πρωταγωνιστές της επιχείρησης το γνωρίζουν.

Και γι’ αυτό, υποθέτω, η πλευρά του ΠαΣοΚ θα αποδεχτεί με ευκολία τις όποιες προϋποθέσεις θέσει για τη συμμετοχή του στο εγχείρημα ο Στ. Θεοδωράκης. Αλλωστε, οι προϋποθέσεις αυτές είναι σχεδόν αυτονόητες.

Αν γίνει το πρώτο βήμα, τότε το τρένο δύσκολα θα εκτροχιαστεί στην πορεία. Σε δυο-τρεις μήνες μπορεί να προκύψει ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Αρκεί βεβαίως να μην επικεντρωθεί η κουβέντα στο πρόσωπο του μηχανοδηγού. Οι αρρωστημένες προσωπικές φιλοδοξίες είναι συνήθως ο εχθρός των καλύτερων πολιτικών προθέσεων –και ο συγκεκριμένος χώρος έχει το παραγοντιλίκι στο αίμα του: οι μισοί είναι «εθνικά κεφάλαια» και οι άλλοι μισοί «επίδοξοι αρχηγοί».

Υπό αυτή την έννοια, το ελάσσονος σημασίας συνέδριο ενός μικρού κόμματος μπορεί να οδηγήσει σε ένα πολύ μεγαλύτερο γεγονός: στην ανασύνταξη και την ανανέωση μιας ιστορικής παράταξης.

Μια ανασύνταξη της οποίας οι προοπτικές θα αυξηθούν όσο ευρύτερη είναι η ανανέωση που θα την ακολουθήσει και όσο σαφέστερες είναι οι απόψεις που θα διατυπωθούν.