Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να κινηθεί με ταχύτητα μεγάλη, να εφαρμόσει τα συμπεφωνημένα με τους εταίρους, να ξανακερδίσει τη χαμένη στο πρώτο εξάμηνο του παρελθόντος έτους αξιοπιστία της χώρας και να κλείσει εγκαίρως την αξιολόγηση του προγράμματος ώστε απερίσπαστη η Ελλάδα να επανέλθει στην κανονικότητα και στην ανάπτυξη.
Ωστόσο και πάλι κατελήφθη από το σύνδρομο του πολιτικού κόστους και της άγονης επικοινωνίας. Καθυστερήσεις, αναστολές, πισωγυρίσματα και ανακολουθίες χαρακτήρισαν το έργο της τροπαιούχου δεύτερης αριστερής κυβέρνησης. Οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου έκριναν για ακόμη μία φορά λανθασμένα ότι κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή του τόπου, ότι είναι μόνοι και ακαταμάχητοι και, το χειρότερο, ότι έχουν τον χρόνο να δώσουν νέες πολιτικές μάχες με τους εταίρους και εν τέλει να δικαιωθούν.
Οι μήνες όμως κύλησαν και το σχέδιο πάλι δεν βγήκε, ούτε εντός ούτε εκτός.
Στο εσωτερικό μέτωπο ο κ. Τσίπρας βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με φθορά διαρκείας έχοντας απέναντί του πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες που τον στήριξαν ένθερμα τους προηγούμενους μήνες. Η μαζική συγκέντρωση επιστημόνων (δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών κ.ά.) την περασμένη Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας και τα προαναγγελθέντα μπλόκα των αγροτών φανερώνουν την απόσταση της κυβέρνησης από τους ως χθες υποστηρικτές της.
Το χειρότερο για τον κ. Τσίπρα είναι ότι η μαζική αμφισβήτηση συνέπεσε με την απρόσμενη εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία κατά γενική ομολογία επιδρά με εντυπωσιακό τρόπο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η διεισδυτικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο είναι τέτοια που κλονίζει τις ηγεσίες του ΠαΣοΚ, του Ποταμιού, της Ενωσης Κεντρώων και βεβαίως θέτει υπό αμφισβήτηση τη μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητη ηγεμονία του κ. Τσίπρα.
Κακά τα ψέματα, ο Πρωθυπουργός, όσο κι αν υποστηρίζει ότι τον συμφέρει η εκλογή Μητσοτάκη επειδή δήθεν διευκολύνει την ανάδειξη των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, θα δεχθεί έντονη πίεση από τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.
Στο εξωτερικό μέτωπο οι συνθήκες έχουν γίνει επίσης ακόμη χειρότερες. Οι επισημότητες και οι ευγένειες των Ευρωπαίων μοιάζουν με στάχτη στα μάτια. Η εναλλακτική Κυριάκου θα προσθέσει ακαμψία και σκληράδα. Οσοι παρακολουθούν από κοντά τα ευρωπαϊκά πράγματα είναι σίγουροι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα πιεσθεί στον μέγιστο βαθμό να εφαρμόσει πλήρως το πρόγραμμα που συμφώνησε πέρυσι το καλοκαίρι. Ηδη ο Κλάους Ρέγκλινγκ άφησε την απειλή του περιορισμού της ρευστότητας να αιωρείται και ο Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ έσπευσε να διευκρινίσει ότι η αξιολόγηση θα πάρει μήνες.
Πράγμα που σημαίνει ότι ο κ. Τσίπρας θα πιέζεται διπλά, απ’ έξω και από μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι ζήτησε τη βοήθεια του κ. Δ. Κουτσούμπα, γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, για την υπερψήφιση του νέου, αναλογικότερου εκλογικού νόμου. Προφανώς θα ζητήσει το ίδιο και από τους άλλους ηγέτες της αντιπολίτευσης μήπως και πετύχει πλειοψηφία 200 βουλευτών που θα επιτρέψει την άμεση εφαρμογή του από τις επόμενες εκλογές.
Δυστυχώς τις εκλογές έχει στο μυαλό του. Η χώρα κινδυνεύει να περιέλθει ξανά σε πολιτική περιδίνηση, να χάσει πάλι το τρένο της εξόδου από την κρίση. Θα ήταν δυστύχημα για τον τόπο να ξαναζήσει τραγικές μέρες σαν εκείνες του 2015.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
