Την στιγμή που η συζήτηση με τους δανειστές κινείται σε οριακό σημείο, η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και με κίνδυνο να περιέλθει σε δραματικό αδιέξοδο, λόγω των νέων δεδομένων που δημιουργεί η επίθεση στο Παρίσι και ο συναγερμός που έχει σημάνει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το πρόβλημα που ενδέχεται να αντιμετωπίσει η χώρα εστιάζεται στον τρόπο με τον οποίο θα κινητοποιηθούν και θα αντιδράσουν οι κυβερνήσεις και τα όργανα της Ενωσης, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τα κοινά σύνορα και τον χώρο Σένγκεν.

Πολύ συνοπτικά, ο μεγάλος κίνδυνος που θα απειλήσει με δημιουργία αδιεξόδου την Ελλάδα και τον οποίο η κυβέρνηση θα επιχειρήσει πάση θυσία να αποτρέψει στα επικείμενα συμβούλια Υπουργών Εξωτερικών και Γενικών Υποθέσεων, είναι να κλείσουν τα σύνορά τους τα υπόλοιπα – ή έστω κάποια – κράτη μέλη. Μία τέτοια απευκταία εξέλιξη θα έχει ω ς αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό της χώρας στην καυτή ζώνη, όπου θα συνεχίζονται οι προσφυγικές ροές από την Μέση Ανατολή, όμως δεν θα είναι δυνατή η προώθηση πληθυσμών προς τα άλλα κράτη μέλη, βάσει των πρόσφατων συμφωνιών.

Μέχρις ότου διαμορφωθεί το πλαίσιο για τις σχετικές αποφάσεις, η ελληνική κυβέρνηση αναζητεί και τους τρόπους με τους οποίους θα τοποθετηθεί στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον, όπου οι συσχετισμοί σε κάποιο επίπεδο αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Ο στρατιωτικός ρόλος της Γαλλίας μοιραία αναβαθμίζεται, ο οικονομικός ρόλος της Γερμανίας προφανώς και παραμένει ισχυρός – πλην όμως σε νέο περιβάλλον: όπως εκτιμάται, σε περίπτωση μίας διαφαινόμενης ανάφλεξης και πολεμικής εμπλοκής, η Γερμανία είτε θα αναγκαστεί να χρηματοδοτήσει ευρωπαϊκές στρατιωτικές δαπάνες από τα πλεονάσματά της (καθώς η στρατιωτική της ενεργοποίηση δεν θεωρείται η πιθανότερη εκδοχή), είτε να χαλαρώσει την στάση της ως προς την πολιτικές λιτότητας, που μοιραία θα εξετασθούν πλέον υπό διαφορετικό πρίσμα.

Σε κάθε περίπτωση, η θέση της Ελλάδας – εκτιμούν και επισημαίνουν πολιτικοί παράγοντες – δεν μοιάζει να διευκολύνεται, παρά μόνον εφόσον γίνουν πολύ προσεκτικοί και καλά σχεδιασμένοι χειρισμοί. Ο ρόλος της Τουρκίας για μία ακόμη φορά αναβαθμίζεται και η δυνατότητα επιρροής της στις εξελίξεις ενισχύεται. Την ίδια στιγμή που στο εσωτερικό πρέπει περισσότερο από ποτέ να διαφυλαχθεί η εύθραυστη και διαρκώς απειλούμενη κοινωνική συνοχή.