Volkswagen: Φουντώνει η μάχη για τη διαδοχή του Φέρντιναντ Πίεχ

Επαμφοτερίζουσες απόψεις για τη διαδοχή του Φέρντιναντ Πίεχ, που εξέφρασαν στελέχη της Volkswagen κατά τη συνέντευξη Τύπου και τη γενική συνέλευση των μετόχων, την εβδομάδα που πέρασε, επιβεβαιώνουν την κρίση ηγεσίας που προκάλεσε η αιφνιδιαστική παραίτηση του «πατριάρχη» του γερμανικού ομίλου στις 25 Απριλίου 2015. Στη γενική συνέλευση της VW, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στο Βόλφσμπουργκ, ο Πίεχ έλαμψε διά της… απουσίας του. Ο διευθύνων σύμβουλος Μάρτιν Βίντερκορν –ο άνθρωπος που ήθελε να «φάει» ο Πίεχ αλλά τελικά «φαγώθηκε» από αυτόν –διαβεβαίωσε τους μετόχους ότι ο όμιλος θα βιαστεί για να βρει νέο πρόεδρο του εποπτικού συμβουλίου, ώστε να εστιάσει και πάλι την προσοχή του στα επιχειρηματικά του πλάνα –στα σκαριά βρίσκεται σχέδιο στενότερης συνεργασίας των θυγατρικών ΜΑΝ και Scania που κατασκευάζουν βαρέα οχήματα.

«Είναι θετικό το γεγονός ότι επιστρέψαμε σε πιο ήρεμα νερά και ότι βλέπουμε πλέον καθαρά το μέλλον. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να βαλτώσουμε» είπε ο Βίντερκορν που αποδείχθηκε μέγας «survivor». Αν μάλιστα καταφέρει και διαδεχθεί ο ίδιος τον Πίεχ, τότε θα μείνει στην παγκόσμια επιχειρηματική ιστορία ως ένας εκ των εμβληματικότερων winners. Δεν πρόκειται για κάτι εύκολο, διότι ο Πίεχ είναι εγγονός του ιδρυτή της Volkswagen, Φέρντιναντ Πόρσε και η οικογένειά του (η οικογένεια Πόρσε-Πίεχ) κατέχει μερίδιο 50,7% των κοινών μετοχών του ομίλου με αξία που εκτιμάται ότι φθάνει τα 13,7 δισ. ευρώ.

«Στο εποπτικό συμβούλιο εργαζόμαστε εντατικά για να βρούμε τον νέο πρόεδρο που θα αντικαταστήσει τον Μπέρτολντ Χούμπερ» είπε ο Βίντερκορν. Ο Χούμπερ είναι πρώην επικεφαλής του συνδικάτου IG Metall, που ασκεί καθήκοντα προσωρινού προέδρου. Σημειωτέον ότι στο διοικητικό συμβούλιο της VW μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων αλλά και της τοπικής κυβέρνησης. Ο Στέφαν Βέιλ, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας (πρόκειται για τον δεύτερο μεγαλομέτοχο του ομίλου), είχε δηλώσει την περασμένη Δευτέρα σε συνέντευξη Τύπου ότι «η VW δεν πρέπει να βιαστεί υπερβολικά για να βρει νέο πρόεδρο». Πρόκειται ασφαλώς για μια άποψη αντίθετη με εκείνη που εξέφρασε ο Βίντερκορν την επομένη στη γενική συνέλευση.