Ο Πάνος Παπαϊωάννου και ο Χρυσόστομος Καραντωνίου μάς συστήθηκαν μαζί με τον Δημήτρη Παπαχαραλάμπους με το τραγούδι «Τα μεροκάματα», το οποίο κέρδισε το βραβείο κοινού στους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Κομμάτι το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο, δημιούργησε αίσθηση, ακολούθησε το «Να μην ξεχνώ» και φθάσαμε στο άλμπουμ «Ο χορός των ημερών», ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα άλμπουμ της ελληνικής μουσικής τα τελευταία χρόνια. Δυνατό άλμπουμ και ισορροπημένο, μια δουλειά που μπορεί να συγκινήσει αλλά και να προβληματίσει, ένας δίσκος που δείχνει ότι η ελληνική μουσική έχει παρών και μέλλον.
Στον «Χορό των ημερών» περιλαμβάνονται 12 νέα τραγούδια (και τα «Μεροκάματα» και το «Να μην ξεχνώ»), ενώ συμμετέχουν οι Δήμητρα Γαλάνη, Παντελής Θαλασσινός και Λαμπρινή Καρακώστα.Ο Πάνος Παπαϊωάννου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Γιώργο Ζήκα, τον Νίκο Μαμαγκάκη και τη Λιζέτα Καλημέρη μεταξύ άλλων. Ο επίσης θεσσαλονικιός συνθέτης Χρυσόστομος Καραντωνίου συνεργάστηκε με τον Νίκο Μαμαγκάκη ως κιθαριστής, ενώ έχει παρουσιάσει και μια ολοκληρωμένη δουλειά το 2009. Στίχους του Δημήτρη Παπαχαραλάμπους έχει τραγουδήσει ο Σωκράτης Μάλαμας και η Χάρις Αλεξίου. Ο λόγος στον Πάνο Παπαϊωάννου.
Τελικά υπάρχουν ακόμη μεροκάματα ή πρόκειται για μια γλυκιά… ανάμνηση;
«Αν δεν αλλάξουν οι καταστάσεις και οι άθλιοι οικονομικοί –και όχι μόνο –εκβιασμοί, πολύ σύντομα ανάμνηση θα αποτελούν πολλά πράματα στην καθημερινότητά μας. Εδώ μιλάμε ότι πια δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και τι “μαγειρεύουν” αυτοί οι πλουτολάγνοι εκεί έξω. Σακατεύτηκαν όνειρα και ζωές αθώων ανθρώπων. Προέρχομαι από μια οικογένεια όπου μπορεί να μη ζήσαμε πλουσιοπάροχα αλλά οι γονείς μας φρόντισαν έτσι ώστε να μη νιώσουμε ποτέ ότι κάτι μας λείπει. Για μένα αυτό είναι η γλυκιά ανάμνηση μιας εποχής που με λίγα είχαμε τα πάντα! Τώρα τίποτα. Αδεια τσέπη και ζωή στα Τάρταρα. Αλλά μην έχουν την αυταπάτη ότι τα όνειρα και οι ελπίδες μας αδειάζουν τόσο εύκολα…».
Τι είναι «Ο χορός των ημερών»;
«Για εμένα, τον Χρυσόστομο και τον Δημήτρη, που είναι και οι δημιουργοί των τραγουδιών αυτών, είναι κάτι σαν όνειρο ζωής. Αλλά η διαδρομή τώρα αρχίζει ή μάλλον τώρα ξαναμηδενίζει το κοντέρ και γράφουμε νέα χιλιόμετρα προς άλλη κατεύθυνση. Είναι μια διαδρομή ενός έτους αδιάκοπης εργασίας σε στούντιο, με πολλά ξενύχτια, φίλους, αγωνίες, χαμόγελα, εντάσεις και άλλα πολλά που μας έβγαλαν σε έναν καινούργιο κόσμο. Είναι μια συνεργασία τριών ανθρώπων που δούλεψαν μαζί από την αρχή ως το τέλος και με την ίδια αγωνία όπως τη βραδιά που διακριθήκαμε στη Στέγη και που ακόμη και σήμερα ελπίζουμε πως δώσαμε ό,τι καλύτερο είχαμε. Αλλά, όπως είπα πριν, “Ο χορός των ημερών” είναι τα πρώτα χιλιόμετρα σε αυτή τη νέα διαδρομή μας. Ελπίζω να συναντήσουμε αρκετούς συνοδοιπόρους μαζί μας».
Πώς προέκυψαν οι συνεργασίες του δίσκου;
«Οταν ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε ακούγοντας τα τραγούδια που σιγά-σιγά “χτίζονταν”, σκεφτήκαμε και βρήκαμε το θάρρος να ζητήσουμε από ανθρώπους που εκτιμάμε πάνω απ’ όλα να στηρίξουν αυτή την προσπάθειά μας. Πρώτα τηλεφώνησα στον Παντελή Θαλασσινό και θυμάμαι ακόμη τα λόγια του. Δεν βρίσκω εύκολα θάρρος για τέτοια πράματα, αλλά ο Παντελής μου έδωσε αμέσως “ανάσα” και κατόπιν προτείναμε στη Λαμπρινή Καρακώστα να πει ένα τραγούδι μόνη της, για το οποίο ήμασταν σίγουροι ότι της ταιριάζει. Τι να πεις για τη Δήμητρα Γαλάνη; Η παρουσία της στον δίσκο και η ερμηνεία της είναι αδύνατον να γραφτούν εδώ και βοήθησε η εταιρεία μας σε αυτό, η Feelgood Records, που έδειξε εμπιστοσύνη στη δουλειά μας και μας έφερε σε επαφή μαζί της. Οι άνθρωποι που βοήθησαν στο να πραγματοποιηθεί η δουλειά είναι αρκετοί και όλοι ήρθαν με την ψυχούλα τους και έδωσαν ό,τι καλύτερο είχαν».
Πώς συναντηθήκατε εσείς οι τρεις;
«Με τον Χρυσόστομο Καραντωνίου, που είναι και ο συνθέτης όλης της εργασίας “Ο χορός των ημερών”, είμαστε φίλοι από το ’98, εποχές λυκείου, καταλήψεις, πορείες κ.τ.λ. Κατεβήκαμε μαζί Αθήνα το 2004 και συγκατοικήσαμε σε μια γκαρσονιέρα στου Γκύζη για τρία χρόνια, λίγα χρόνια μετά τον πάντρεψα και τώρα είμαι και νονός του γιου του! Είναι το έτερον μου ήμισυ το καλλιτεχνικό πια! Παίζουμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια και μαζί με τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε έχουμε να θυμόμαστε και υπέροχες στιγμές. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωριστά από τον Χρυσόστομο. Είναι εκπληκτικός κιθαριστής και αγαπώ αυτά που γράφει. Τον Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, τον στιχουργό του δίσκου, τον γνωρίσαμε από τον δίσκο “Δρόμοι” του Σωκράτη Μάλαμα και τον συναντήσαμε από κοντά κάποιο βράδυ σε μια μουσική σκηνή. Αφού του είπαμε πόσο μας αρέσουν οι στίχοι του, το ίδιο κιόλας βράδυ, επιστρέφοντας σπίτι του έστειλε στον Χρυσόστομο ένα πακέτο με στίχους. Μετά από δύο-τρεις μέρες που πήγα στο σπίτι του Χρυσόστομου είχε ετοιμάσει ήδη τρία. Ενα από αυτά ήταν και τα “Μεροκάματα”».
Την ιστορία συνεχίζουν να τη γράφουν οι παρέες;
«Και όχι μόνο! Πάντα υπάρχει σπορά και ο χρόνος και οι συγκυρίες θα δίνουν πάντα τη δυνατότητα να βγαίνουν όμορφα τραγούδια. Στη δική μας περίπτωση ήταν εξαρχής η ανάγκη να κάνουμε έναν ολοκληρωμένο δίσκο, δηλαδή συνθέτη – στιχουργού – ερμηνευτή, χωρίς όμως να είναι μόνο αυτό! Στην πορεία αποδείχθηκε πόσο σημαντικό ήταν το ότι δουλέψαμε οι τρεις μας πολύ μεθοδικά και αφοσιωμένοι σε αυτό που κάναμε. Εμαθα καλύτερα τι σημαίνει συνεργασία, έμαθα ότι είναι προτιμότερο να ακούς τον άλλον τι έχει να πει γιατί δεν είναι πάντα όπως εσύ νομίζεις τα πράματα. Εγινα καλύτερος φίλος».
Πόσο σας έχει επηρεάσει στο έργο σας η εποχή της κρίσης;
«Πάρα πολύ! Εγώ προσωπικά έχω να πάρω μεροκάματο ως μουσικός ή τραγουδιστής πάνω από τρία χρόνια. Την τελευταία φορά δούλεψα καλοκαίρι σε ταβέρνα πέντε ώρες και έφυγα με 15 ευρώ. Ζω και επιβιώνω χάρη στην πρωινή μου εργασία, στο οκτάωρό μου, και στις γραφιστικές εργασίες που κατά καιρούς αναλαμβάνω. Ο δίσκος αυτός δημιουργήθηκε ουσιαστικά από “μικρά μεροκάματα” που έβαζα στην άκρη από τέτοιες δουλειές. Εκανα οικονομία και υπομονή και όταν άκουσα τα πρώτα τραγούδια των παιδιών δεν έκατσα να το πολυσκεφθώ. Τους είπα “πάμε να τα ηχογραφήσουμε”. Και ήταν ένα πραγματικό ρίσκο, σε μια εποχή που μετράς στο παντελόνι τα ψιλά, να πάρεις τέτοια απόφαση. Δεν το μετάνιωσα ούτε λεπτό, ειλικρινά σας μιλάω. Ξέρετε, υπάρχει και κάτι μέσα σου που “ξυπνά” η κρίση και σου ουρλιάζει να σηκωθείς όρθιος και να παλέψεις! Και έχει τόση δύναμη που νιώθεις να καίγεται το στήθος σου. Δεν σου αφήνει περιθώρια για εκπτώσεις και πανικούς».
Τι θέλετε να πάρει ο κόσμος από την ακρόαση του άλμπουμ;
«Την αλήθεια μας! Οτι αυτό που κάνουμε δεν αποσκοπεί σε καμία εφήμερη και προσωρινή κατάσταση. Το γεγονός ότι τα “Μεροκάματα” είχαν την απήχηση αυτή δεν σημαίνει ότι βγάλαμε μια δουλειά με αφορμή το σουξέ και να πουλήσουμε, ούτε θέλουμε να γεμίσουμε σουξέ. Θέλουμε να τραγουδάμε με σωστό τρόπο την αλήθεια μας σε μια εποχή που το ψέμα κάνει κρότο».
Οι τέχνες ανθούν στην κρίση;
«Πάντα υπήρχε κρίση. Οχι βέβαια με τη μορφή και τις διαστάσεις που έχει πάρει σήμερα αλλά ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράματα. Ποτέ και για κανέναν! Σκεφθείτε τι τραγούδια γράφτηκαν τον προηγούμενο αιώνα και σε ποιες κοινωνικές συνθήκες. Μιλάμε για δράματα αποτυπωμένα σε λέξεις και μουσικές. Η τέχνη χρησιμοποιεί ανθεκτικά υλικά: ψυχή, αλήθεια, αίμα. Η κρίση είναι σκουριά, είναι επιφάνεια. Προσπαθεί να βρει ρίζα αλλά είναι τόσο σάπια. Πάντα υπάρχει κάτι από κάτω. Βλέπω και ακούω πολύ ενδιαφέροντα πράματα καλλιτεχνικά και αυτό που με ενθουσιάζει είναι πως οι περισσότερες “δράσεις” έρχονται από νέα παιδιά, όπως καλή ώρα είμαστε κι εμείς, που μέσα από τις δυσκολότερες συμπληγάδες πετύχαμε αυτό ακριβώς που θέλαμε».
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
«Οι ζωντανές εμφανίσεις. Δώσαμε ό,τι καλύτερο για να έχετε στα χέρια σας αυτόν τον δίσκο και τώρα θέλουμε να βγούμε να σας τα τραγουδήσουμε. Καταλαβαίνεις εκεί πως αυτός ο δρόμος δεν έχει τελειωμό και έτσι είναι καλύτερα. Να μην περιμένεις διαρκώς αυτό που είναι να έρθει. Προχωράς ακούραστος και με αγάπη, οπότε οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το επόμενο μας σχέδιο και σίγουρα όχι το τελευταίο μας».
HeliosPlus
