Ειρήνη Σκυλακάκη-Παυλίνα Βουλγαράκη: Δεν τις ενώνει η πολιτική αλλά η μουσική

Τα τελευταία χρόνια το να «κουβαλάς» επίθετο πολιτικού στο ονοματεπώνυμό σου δεν είναι ενδεχομένως και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί. Ισως παλαιότερα να σου άνοιγαν οι πόρτες, σήμερα όμως, έτσι όπως αλλάζει η δομή της κοινωνίας, πρέπει να αποδείξεις μόνος σου τι μπορείς να καταφέρεις. Και δεν υπάρχουν χρόνος και διάθεση να σου χαριστούν οι πολλοί. Η Παυλίνα Βουλγαράκη και η Ειρήνη Σκυλακάκη –για αυτές ο λόγος –αποφάσισαν να πάρουν την κιθάρα, άρα και τη ζωή, στα χέρια τους γράφοντας μουσική και τραγουδώντας. Η πρώτη με σπουδές στην Ψυχολογία και η δεύτερη στα Νομικά, δεν ξέρω αν έχουν γυρίσει οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη τους στις σπουδές και στο ανάλογο μέλλον που ενδεχομένως τις περιμένει, το σίγουρο όμως είναι ότι ζουν το όνειρό τους. Και τα καταφέρνουν καλά. Ακούγονται στα ραδιόφωνα, δίνουν τα live τους, χτίζουν σιγά-σιγά μια πορεία αξιοπρόσεκτη. Η Παυλίνα Βουλγαράκη παρουσιάζει το ντεμπούτο της άλμπουμ «Λαβύρινθοι», μια δουλειά που κινείται στον χώρο της έντεχνης μουσικής, χωρίς να λείπουν ποπ και ροκ στοιχεία –έχει και τρία αγγλόφωνα κομμάτια -, ενώ για την Ειρήνη Σκυλακάκη μετά το «Wrong Direction» το 2012 ακολούθησε το «Before Dawn», με αγγλόφωνο στίχο και indie folk ήχο.

Η Ειρήνη Σκυλακάκη «έμπλεξε» με τη μουσική λόγω εφηβικής βαρεμάρας –δεν είναι ό,τι καλύτερο ενδεχομένως, είναι όμως μια αφορμή. «Νομίζω πως η αιτία ήταν μια εσωτερική ανάγκη να δημιουργήσω κάτι δικό μου και η αφορμή μια παλιά κιθάρα της μαμάς μου που εκεί γύρω στη βαρεμάρα της εφηβείας μου κίνησε το ενδιαφέρον» εξηγεί η ίδια στο «Βήμα της Κυριακής». Παράλληλα με τη βαρεμάρα μια κιθάρα ποτέ δεν είναι αχρείαστη σε ένα σπίτι. Η Ειρήνη Σκυλακάκη έγινε ιδιαιτέρως γνωστή με το πρώτο της σινγκλ «In the light», από τον πρώτο της δίσκο, το οποίο δείχνει κατά κάποιον τρόπο και το πώς βλέπει τη ζωή. «Το φως υπάρχει μέσα μας και είναι στο χέρι μας να το βλέπουμε και να το νιώθουμε, όσο σκοτεινά και αν δείχνουν τα πράγματα». Οπως για παράδειγμα συμβαίνει με την κρίση. «Ενας νέος άνθρωπος που ασχολείται με την τραγουδοποιία είναι ότι έχει μέσα του την κρίση και έχει τη διάθεση να το εκφράσει. Η κρίση τροφοδοτεί την τέχνη δημιουργικά γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης και διεξόδου αλλά την περιορίζει λόγω των πιο περιορισμένων πόρων. Νομίζω ότι ο δημιουργός επεμβαίνει στην κοινωνία πολύ πιο δραστικά και αποτελεσματικά μέσα από το έργο του, που αποτελεί συχνά και μια δυνατή τοποθέτηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως ένας δημιουργός δικαιούται να εκφράζει τις απόψεις του όπως κάθε άνθρωπος». Ποια είναι όμως η δική της άποψη για το γεγονός ότι το επίθετό της μπορεί να της άνοιξε πόρτες και να είναι ενδεχομένως ένα βήμα μπροστά από τους συναδέλφους της; «Δεν νομίζω πως το επίθετό μου έχει επηρεάσει τη μουσική μου πορεία. Νομίζω πως ο κόσμος με προσεγγίζει για τη μουσική γιατί μέσα από αυτήν με γνώρισε».

Και όσοι δεν την έχουν γνωρίσει ακόμη έχουν τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουν live στο Fuzz το Σάββατο 21 Μαρτίου. «Εκεί» σημειώνει η ίδια «θα ακούσετε τον νέο μου δίσκο “Before Dawn” αλλά και όλα τα τραγούδια του πρώτου μου δίσκου “Wrong Direction”, όπως και αρκετές διασκευές από Bob Dylan και Joan Baez ως Laura Marling και Johnny Flynn». «Τι αν βοήθησε το επίθετό μου;» αντιρωτάει η Παυλίνα Βουλγαράκη. «Σε άλλα πράγματα βοηθάει, σε άλλα όχι. Οι περισσότεροι είναι προκατειλημμένοι, είτε θετικά είτε αρνητικά. Δηλαδή, δεν είσαι μια παντελώς άγνωστη, αν θέλει κάποιος να σε ψάξει. Με την έννοια να ανοίξει πόρτες, όχι, αυτό δεν έγινε. Οχι, δεν αισθάνομαι κάτι ιδιαίτερο. Τι, επειδή μου φέρονται ευγενικά; Μα το σωστό δεν είναι να φερόμαστε ευγενικά στον άλλον; Εγώ κάνω αυτό που αισθάνομαι και θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα».

Η πρώτη της επαφή με τη μουσική ως παιδάκι έγινε σε μια κατασκήνωση στην Κρήτη. Ερασιτεχνικά καθαρά. Η πρώτη της επαφή με κοινό ήταν στο Δημοτικό Θέατρο Λαυρίου σε ένα αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο, στο οποίο συμμετείχε από τύχη. Ο δάσκαλος μουσικής του αδελφού της την άκουσε να τραγουδά στη σκάλα του σπιτιού της και την προσκάλεσε. Γνώρισε τον Θάνο Μικρούτσικο, πήρε κάποιες κατευθύνσεις, μετά πέρασε από οντισιόν και μπήκε στην μπάντα του Σταυρού του Νότου.

Τίποτα όμως δεν ήταν προγραμματισμένο. Αποφάσισε εκείνη τη στιγμή, «ούτε καν εβδομάδα ή μήνα», να κάνει την επανάστασή της. «Την ημέρα εκείνη έκανα την προσωπική μου επανάσταση, ήθελα να αισθανθώ ελεύθερη. Περνάω από ‘κεί, βλέπω την ανακοίνωση για την οντισιόν και μπήκα μέσα. Ετσι ξεκίνησα εγώ».