Φαίνεται πως η αναλογία του 70/30- παρά τις παλινδρομίσεις και τους εύκολους «ανασχηματισμούς»-δεν αποτελεί μόνο σκέψη του κ. Βαρουφάκη κι ας είναι ο μόνος που εκ παραδρομής το εξέφρασε δημοσίως με τις γνωστές αντιδράσεις και μετέπειτα «διορθωτικές» δηλώσεις. Η αλήθεια είναι πως το λεχθέν δια στόματος κυρίου Βαρουφάκη φαίνεται να αποτελεί «συνταγή» για σχεδόν σύσσωμη την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι εκτός του ότι έχουμε μια κυβέρνηση ολόκληρη με 70 τα εκατό σοβαρά και 30 τα εκατό λιγότερο σοβαρά μέλη, έχουμε και πολιτικές της ίδιας αναλογίας. Το ερώτημα είναι : θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από το τοξικό ποσοστό που όσο παρεμένει ακυρώνει το ορθό 70 τοις εκατό;
Σήμερα θα σταθώ μόνο στο 70/30 του κυρίου Μπαλτά, ο οποίος αφού προέβη σε δηλώσεις επίσης διορθωτικές των πρώτων ατυχέστατων του κ Κουράκ, έσπευσε να κλέψει τις εντυπώσεις με τις δικές του θέσεις επί των προγραμματικών δηλώσεων. Εκεί λοιπόν από το βήμα της βουλής, ο κύριος Μπαλτάς , με το θεσμικό του πια ρόλο, αναγγέλει μέτρα για την παιδεία κάποια από τα οποία αποτελούν μέρος της ευρύτερης- σωστής- κοινωνικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης (π.χ.επαναπρόσληψη εκπαιδευτικών και σχολικών φυλάκων) κάποια προεκλογικές δεσμεύσεις που αρέσουν στους ψηφοφόρους αλλά δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο ωφελούν τους μαθητές και τα σχολεία (κατάργηση-και όχι βελτίωση- αξιολόγησης, κατάργηση –και όχι βελτίωση- τράπεζας θεμάτων για την Α και Β Λυκείου,) κάποια προσωπικές απόψεις (κατάργηση του θεσμού της Αριστείας και ιδιαίτερα των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα – Πειραματικά Σχολεία, «προβληματισμος» για την ύπαρξη ίσως και κατάργηση αυτών των σχολείων) και κάποια, ορθότατες σκέψεις για την ουσιαστική βελτίωση της Παιδείας: όπως η ενισχυτική διδασκαλία, ο σχεδιασμός αντιρατιστιστικών προγραμμάτων σπουδών, η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, η εκ βάθρων αλλαγή της ειδικής εκπαίδευσης. Όσον αφορά στα τελευταία, αυτό δηλαδή το σωστό 70% στο οποίο θα προσθέσω και τις ρομαντικές, γοητευτκές και σωστές τοποθετήσεις των κ.κ. Μπαλτά και Κουράκη κατά την τελετή ανάληψης καθηκόντων τους στο υπουργείο, βέβαια δεν έχουμε ακούσει καμία συγκεκριμένη πρόταση. Συγκρινόμενα με τα απολύτως συγκεκριμένα που δεν αφορουν στη βελτίωση της παιδείας και απαιτούν ελάχιστο σχεδιασμό, τα σωστά μέτρα παραμένουν αόριστες γενικόλογες εξαγγελίες και ευχολόγια που ευαγγελίζεται σχεδόν κάθε ηγεσία του υπουργείου παιδείας που εχει περάσει απο αυτή τη χώρα.
Όμως δε θα αμφισβητήσω επί του παρόντος το πότε και πώς –και αν – θα εφαρμοστεί το υγιές 70%. Θα αρκεστώ καλή τη προθέσει στην ικανοποίηση της διαπίστωσης ότι κάποιο μέρος αυτών των εξαγγελιών που ακούσαμε αφορούν πράγματι στα παιδιά και στη βελτίωση του σχολείου και γι αυτό θα εύχομαι η κυβέρνηση να γνωρίζει σε βάθος πως οι αλλαγές απαιτούν χρόνο, μελέτη και ικανούς ανθρώπους ώστε αυτά να υλοποιηθούν επιτέλους ουσιαστικά και όχι μόνο κατ όνομα.
Με ανησυχεί όμως το μικρό έστω ποσοστό άλλων μέτρων και στάσεων που τορπιλίζουν αυτές τις προσπάθειες και θέσεις. Μπορεί να είναι το 30 τοις εκατό μπορεί και λιγότερο. Αλλά είναι τοξικό και προέρχεται απ το στόμα του ίδιου ανθρώπου. Όταν ένας Υπουργός ευρύτατης αποδοχής και κύρους, υποδέχεται το νέο του ρόλο με συγκινητικές και σωστές δηλώσεις για την Παιδεία, κερδίζοντας τις εντυπώσεις ενώ από την άλλη εμφανίζεται άκαμπτος σε θέματα που ο ίδιος για προσωπικούς λόγους και ίσως εμπειρίες διαφωνεί, αυτή η στάση και λανθασμένη είναι και δεν αρμόζει σε κάποιον που έχει αναλάβει ένα τόσο σημαντικό Υπουργείο. Από την πρώτη μέρα ο κ. Μπαλτάς ακυρώνει όλα τα προηγούμενα μέτρα και λέει πράγματα που απλά αρέσουν σε ψηφοφόρους.
Στην περίπτωση δε των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων ο κύριος Μπαλτάς «ξεσπαθώνει» με μια ρητορική απόλυτα προσωπική. Δε διστάζει διευκρινίζοντας τις θέσεις του σε τηλεοπτικό σταθμό να επικαλεστεί και τη «λαική ψυχολογία», αυτήν που συζητάνε οι κυρίες σε στήλες περιοδικών ποικίλης ύλης απευθυνόμενος φαντάζομαι σε αντίστοιχο κοινό και μιλά περί «άγχους» και «ρετσινιάς» αριστείας και «στρεβλών φιλοδοξιών».
Συνοψίζοντας: Τα όσα έχει πει ο κύριος Υπουργός μέχρι στιγμής μαρτυρούν αδιάλλακτη προσωπική άποψη ενώ καμία αναφορά δε γίνεται σε ερευνητικά δεδομένα, επιστημονικές μελέτες, ούτε στον αρχικό σχεδιασμό και τη στόχευση των Πρότυπων Πειραματικών σχολείων που δεν είναι άλλη απο την συστημική βελτίωση του Δημόσιου Σχολείου στην Ελλάδα. Αν τα γνωρίζει και δεν τα λέει, τότε πρόκεται για έναν βαθύ λαϊκισμό και τολμώ να πω δογματισμό κι ας έχει αριστερίστικο ένδυμα, επικαλούμενο τον δημοφιλή όρο του εξισωτισμού. Αν πάλι δεν τα γνωρίζει, σχεδόν εξ ίσου σοβαρό ως παράπτωμα, του προτείνω να μελετήσει μια εκτεταμένη βιβλιογραφία τόσο στο σχεδιασμό και την Ηγεσία Εκπαιδευτικής πολιτικής , όσο στην Ψυχολογία της Μάθησης όπου ίσως ανακαλύψει πόσο περισσότερο βλαβερή είναι η απουσία στόχων και προσανατολισμού από το «άγχος» της επιτυχίας. Κυρίως θα του πρότεινα να συμβουλευτεί ανθρώπους που ξέρουν. Υπάρχουν πολλοί και ίσως πρέπει πρώτα να διαβουλεύεται, όπως
λέει πως θα κάνει και ύστερα να ανακοινώνει τις θέσεις του ως Υπουργός. Το σίγουρο είναι πως οι πολίτες, οι ψηφοφόροι πρέπει να θυμούνται το τοξικό 30 % για να το ανατρέψουν . Και κάποιος πρέπει να τους το θυμίζει. Αναρωτιέμαι ποιός.
