Καμία δικαίωση για τους σφαγείς. Απόλυτη καταδίκη για το μακρύ χέρι των ένοπλων σκοταδιστών που αιματοκύλισαν το περιοδικό «Charlie Hebdo», τραυματίζοντας το πανανθρώπινο κληροδότημα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού: την ανεκτικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και μαζί τη σάτιρα που γεννά ή αφυπνίζει συνειδήσεις απέναντι σε κάθε εξουσία.
Το μακελειό της περασμένης Τετάρτης ήταν απολύτως αδικαιολόγητο. Αλλά όχι και αναιτιολόγητο. Στο γεωστρατηγικό παιχνίδι δεν υπάρχουν μόνον οι πολέμαρχοι του Ισλαμικού Κράτους που γεμίζουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους με εκατομμύρια δολάρια κάνοντας λαθρεμπόριο πετρελαίου, πουλώντας σαρία, παράδεισο και μαρτυροδρόμιο στους αφελείς, σφάζοντας πισθάγκωνα δεμένους αθώους on camera και καταπιέζοντας τον πληθυσμό στη Συρία και στο Ιράκ.
Από τους πύργους της Ευρώπης-φρούριο διακρίνονται στον ορίζοντα τα απέραντα εδάφη της νεοαποικιοκρατίας. Δηλαδή της λεηλασίας των φυσικών πόρων της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής από ξένες πολυεθνικές σε συνεργασία με διαφθαρμένες τοπικές ελίτ που καταποντίζουν σε ωκεανούς φτώχειας εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Πρώτη διδάξασα στη Γηραιά Ηπειρο ήταν η (άλλοτε μεγάλη) Βρετανία, ακολούθησαν μεταπολεμικά οι ΗΠΑ, ιδίως στη Λατινική Αμερική, και σήμερα στον ίδιο δρόμο πορεύεται αδίστακτα η Κίνα.
Διακρίνονται επίσης η αδιέξοδη και θανατηφόρα (Λαμπεντούζα, Φαρμακονήσι) μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο αποκλεισμός από το «γαλλικό όνειρο» μιας στρατιάς νεαρών Γάλλων αραβικής καταγωγής, οι βομβαρδισμοί του προέδρου Φρανσουά Ολάντ στο Μάλι, σε απόσταση αναπνοής από τα απαραίτητα για το ηλεκτρικό ρεύμα κάθε γαλλικού σπιτιού ορυχεία ουρανίου, και η όλο και ενισχυόμενη ατζέντα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς ως «απάντηση στην κρίση» και στον ανηλεή νεοφιλελεύθερο δογματισμό του Βερολίνου, με πιο επικίνδυνο πρόσωπο-κλειδί τη Μαρίν Λεπέν.
Αυτά, χωρίς διάθεση συμψηφισμού, αλλά γιατί η αλήθεια δεν είναι νόμισμα με δύο πλευρές. Είναι κοφτερό πρίσμα με χιλιάδες πλευρές.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
