Επαναλαμβάνεται, με μαθηματική ακρίβεια, η μελανή πλευρά της πολιτικής μας ιστορίας που, σε αντίστοιχες περιόδους οικονομικής κρίσης ή πτωχεύσεις του κράτους, επικεντρωνόταν στην έλλειψη σύνεσης και συναίνεσης των πολιτικών και των κομματικών τους συνασπισμών, στο διχασμό και στην οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού, καθώς και στην απροκάλυπτη εκμετάλλευση της χώρας από τις φίλιες κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου, κατά την περίοδο της οικονομικής και κοινωνικής της ανασυγκρότησης.
Την τελευταία πενταετία η χώρα μας αντιμετωπίζει τη σοβαρότερη δημοσιονομική κρίση μετά την κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό. Η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης μεταξύ των κομμάτων για τη συλλογική αντιμετώπιση της κρίσης, η συνειδητή αδιαφορία των πολιτικών μας για το εθνικό συμφέρον και η ιδιοτελής συμπεριφορά τους μόνο για την πολιτική τους επιβίωση, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες και τους πολίτες σε πλήρη απόγνωση.
Ο πολίτης των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, όπως άλλωστε είχε συμβεί σε όλες τις προηγούμενες πολιτικές και οικονομικές κρίσεις είναι ο τραγικός χαμένος. Ο υπεύθυνος πολίτης αυτής της ομάδας , που αποτελεί την πλειονότητα του ελληνικού λαού, ο πολιτικά και όχι αναγκαία κομματικά σκεπτόμενος, υπομένει ουσιαστικά και σχεδόν αδιαμαρτύρητα στην εφαρμογή των εξαντλητικών, δυσβάστακτων και μονόπλευρων εισπρακτικών μέσων, για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Είναι ο φανερά αδικημένος αφού βιώνει καθημερινά την έλλειψη ισονομίας δικαιοσύνης και συνέπειας στη διαχείριση της κρίσης εκ μέρους της κυβέρνησης. Μερικές ομάδες του πληθυσμού, συνδικαλιστικά και νομικά οργανωμένες, κατάφεραν να αποσπάσουν από την «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη» αποφάσεις με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι μειώσεις των μισθών τους και να επιτύχουν την επιστροφή των σχετικών μισθολογικών κρατήσεών τους αναδρομικά! Σα να φαίνεται ότι μόνο οι νόμοι μείωσης των μισθών και συντάξεων όλων των άλλων Ελλήνων είναι συνταγματικοί!
Πέραν από τον ολοένα ασφυκτικότερο κλοιό, άγχους πολιτικής ανασφάλειας και οικονομικής δυσπραγίας που βιώνει καθημερινά ο πολίτης, κεραυνοβολείται και από δύο εκθέσεις καταπέλτη για την χώρα, τη διεθνή έκθεση ανταγωνιστικότητας και την ετήσια έκθεση 2013,του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για την διαφθορά.
Η πρώτη δείχνει τη δυσχερή θέση της χώρας σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, σε τομείς σχετικούς με την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη καθώς και την ποιότητα ζωής του πληθυσμού. Στη δεύτερη αποτυπώνεται το μέγεθος των φαινομένων διαφθοράς των δημόσιων λειτουργών και η εγκληματική κωλυσιεργία των πειθαρχικών οργάνων για την απόδοση της δικαιοσύνης, την παραδειγματική τιμωρία των επίορκων και την επιστροφή του ιδιοποιηθέντος πλούτου.
Ειδικότερα ο θεσμός του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης (ΓΕΔΔ), θεσπίσθηκε με το νόμο3074/4.12.2002 για την κύρωση και συμμόρφωση της χώρας με την ευρωπαϊκή σύμβαση ποινικού δικαίου για τη διαφθορά, που υπογράφηκε από τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Ιανουάριο 1999.
Ο ΓΕΔΔ αποτελεί ανεξάρτητη αρχή πάταξης της διαφθοράς , δεν υπόκειται σε έλεγχο από οποιοδήποτε κυβερνητικό όργανο ή άλλη δημόσια αρχή. Αντίθετα διενεργεί, ελέγχους και διώξεις σε βάρος δημόσιων λειτουργών σε όλες τις δημοσιονομικές και οικονομικές υπηρεσίες του δημοσίου. Ο κος Λέανδρος Ρακιντζής, έγκριτος αρεοπαγίτης, ακέραιος, τολμηρός, θαρραλέος και αφοσιωμένος στο καθήκον λειτουργός, διανύει ήδη την δεύτερη επιτυχημένη θητεία του στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Άνθρωποι σαν αυτόν αποτελούν φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση και πηγή ενθάρρυνσης των πολιτών.
Το μέχρι σήμερα δημοσιευμένο έργο του με περιπτώσεις κακοδιαχείρισης και σημαντικών φαινομένων διαφθοράς σε δημόσιους λειτουργούς καταδεικνύει τη σημαντικότητα του ρόλου και της υπεύθυνης συμβολής του στη σπουδαιότητα εξυγίανσης του δημόσιου βίου της χώρας μας. Όμως «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη» . Από την απολογιστική του έκθεση για το 2013 (ολόκληρο το κείμενο είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα www.GEDD.gr), διαπιστώνεται μεταξύ άλλων, η αναφορά είναι ενδεικτική, ότι ορισμένες ποινές από τα πειθαρχικά συμβούλια δεν συμβαδίζουν με τη βαρύτητα των αδικημάτων.
Καταγγέλλει ακόμη ότι η γραφειοκρατία και η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης κρατούν στο Δημόσιο επίορκους που θα έπρεπε, από καιρό, να είχαν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους, ενώ παράλληλα κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών της Πολιτείας. Επίσης, με το νέο πειθαρχικό δίκαιο (ν4957/2012) και τον υπαλληλικό κώδικα περιορίζονται δραστικά ορισμένες αρμοδιότητές του όπως η δυνατότητα στον ΓΕΔΔ να υποβάλλει ένσταση εναντίον όλων των πειθαρχικών αποφάσεων.
Τέλος, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα εβδομαδιαίας εφημερίδας « ο ΓΕΔΔ διαβίβασε έγγραφο στη Βουλή με το οποίο έρχονται στην επικαιρότητα 14 νομοθετικές ρυθμίσεις που καλύπτουν παραβάσεις αναδρομικά ή καλύπτουν ευθύνες δημόσιων λειτουργών», πρόκειται δηλαδή για μια ιδιότυπη ασυλία επωνύμων.
Ο δείκτης εξάλλου της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας 2013-2014 του οργανισμού (Word Economic Forum) , με βάση ένα αριθμό ενοτήτων αξιολόγησης, κατατάσσει τη χώρα μας μεταξύ 144 χωρών. Παρόλο που η έκθεση εμπεριέχει, σε ορισμένες ενότητες το στοιχείο της υποκειμενικότητας , εντούτοις αποτελεί μια ασφαλή βάση σύγκρισης, (αυτούσια η έκθεση είναι στην ιστοσελίδα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών www.aoth.edu.gr). Η Ελλάδα, βρίσκεται στην 91η θέση στη γενική κατάταξη, δηλαδή σε δυσμενέστερη θέση από χώρες όπως η Ναμίμπια, η Μολδαβία, η Καμπότζη.
Η έκθεση περιγράφει τους τομείς αμέσων μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικής θέσης της χώρας. Ενδεικτικά, στην ενότητα «επιχειρηματική δραστηριότητα» η χώρα μας βρίσκεται στην 47η θέση επί συνόλου 144 χωρών. Ως προβληματικοί παράγοντες αναφέρονται η γραφειοκρατία και η μετατόπιση της οικονομικής δραστηριότητας από την παραοικονομία στην επίσημη οικονομία, ενώ στα δυνατά σημεία συγκαταλέγονται οι δεξιότητες των επιχειρήσεων, το ανθρώπινο δυναμικό, η ενσωμάτωση της τεχνολογίας και η διεθνοποίηση, δηλαδή οι Έλληνες πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για την επιχειρηματική τους ανέλιξη αρκεί το επιχειρηματικό περιβάλλον της χώρας να βελτιωθεί.
Σύμφωνα με την έκθεση των επιχειρηματικών οικοσυστημάτων σε 144 χώρες από την Αλβανία μέχρι την Ζάμπια η επιχειρηματικότητά τους βρίσκεται σε ανοδική πορεία, ενώ η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει. Η Ελλάδα στην ανάλυση της ενότητας «Θεσμικά Όργανα» που σχετίζεται με την επιχειρηματικότητα, παρουσιάζει ιδιαίτερα αρνητικό ενδιαφέρον και τοποθετείται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των 144 χωρών.
Ειδικότερα στις υποενότητες «σπατάλη δημόσιων δαπανών» 140η θέση, «εμπιστοσύνη του κοινού στους πολιτικούς»138η, «απόδοση του νομικού πλαισίου» 130η, «διαφωνία των κυβερνητικών πολιτικών» 132η, «ευνοιοκρατία» 113η . Στην ενότητα «αποτελεσματικότητα αγοράς αγαθών», η χώρα βρίσκεται επίσης στις τελευταίες θέσεις, όπως στις υποενότητες «κόστος γεωργικών πολιτικών στην 144η θέση, «επιπτώσεις φορολογίας για επενδύσεις 142ηκαι διαδικασία έναρξης επιχειρήσεων στην 126η.
Τα συμπεράσματα των πιο πάνω εκθέσεων, εκθέτουν διεθνώς την χώρα μας και συμπίπτουν με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που αποτελούν και επίσημη δέσμευση της χώρας, βάσει της δανειακής σύμβασης (μνημόνιο) προς τους δανειστές. Η τρόικα έχει πλήρη γνώση των εκθέσεων αυτών, πλήρη γνώση της ασφυκτικής κατάστασης που βιώνει ο μέσος Έλληνας. Γνωρίζει ακόμη ότι η δέσμευση της χώρας, κατά τις προηγούμενες διαπραγματεύσεις αποδέσμευσης των σχετικών δόσεων του δανείου για υλοποίηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων δεν έχουν πραγματοποιηθεί.
Διαπιστώνει ακόμη και την αδυναμία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να συναινέσουν στην επιτακτική αναγκαιότητα της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού του Δημόσιου Τομέα. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι της τρόικας που πρώτιστα νοιάζονται για τα συμφέροντα των δανειστών μας, εκμεταλλευόμενοι το αναχρονιστικό πολιτικό μας σύστημα, την επικρατούσα πολιτική αστάθεια, την ασυνεννοησία των πολιτικών μας και την έλλειψη κοινής εθνικής πολιτικής, μας πιέζουν , όντας αδύναμοι να αντιδράσουμε, κάποτε, κάποτε ακόμη και σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Μπροστά στην παραπάνω διαλυτική εικόνα που παρουσιάζει η χώρα, η κυβέρνηση
έχει περιοριστεί στην αυστηρή εφαρμογή των μέτρων λιτότητας που επιβάλλουν οι δανειστές μας. Στους τελευταίους προϋπολογισμούς τους κράτους, έχει πετύχει το στόχο της μείωσης του ελλείμματος και τη δημιουργία πλεονάσματος, εξασφαλίζοντας έτσι μια από τις βασικές προϋποθέσεις εξόδου της χώρας από το μνημόνιο, αλλά με οδυνηρή συνέπεια την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωσης του πολίτη και την καθυστερημένη επανεκκίνηση της οικονομίας και της ανάπτυξής.
Δεν έχουν προχωρήσει όμως οι υπόλοιπες, που περιλαμβάνουν την υλοποίηση σειράς μεταρρυθμίσεων εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού της Δημόσιας Διοίκησης όπως η έμπρακτη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής , η πάταξη της διαφθοράς και η παραδειγματική τιμωρία των επίορκων λειτουργών του δημοσίου, καθώς και η απλούστευση των διαδικασιών λειτουργίας και προώθησης της δημόσιας και ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και δράσης. Δράσεις δηλαδή αυτονόητες για την αναπτυξιακή λειτουργία κάθε σύγχρονης διακυβέρνησης δημοκρατικού κράτους και χωρίς την ανάγκη επιβολής τους από οποιαδήποτε τρόικα!
Στην χώρα μας δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, με τα μέχρι σήμερα επιβληθέντα ημίμετρα. Πρόκειται για τεράστιο έργο που προϋποθέτει στην ουσία κατάργηση των διεφθαρμένων δομών, όπου υπάρχουν, στο δημόσιο και δευτερευόντως στον ιδιωτικό τομέα έτσι ώστε με συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου της χώρας να χαραχθεί ένα σύγχρονο σύστημα αρχών και κανονισμών λειτουργίας του κράτους, το οποίο όμως θα ελέγχεται αποτελεσματικά.
Η Κυβέρνηση δεν τολμά φοβούμενη το πολιτικό κόστος. Η αντιπολίτευση ούτε καν μνημονεύει το θέμα, σα να θέλει να πιστέψει ότι στην περίπτωση που θα κληθεί να κυβερνήσει τη χώρα οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα συντελεσθούν «ως δια μαγείας». Προτιμά και αναλίσκεται στην αντιμνημονιακή της πολιτική και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους δανειστές, πολιτικές πρωτοβουλίες που «πουλάνε» και εξασφαλίζουν πρωθυπουργικό θώκο, αφού και ο προκάτοχος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινός πρωθυπουργός της χώρας κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία οδηγώντας σε πρόωρη παραίτηση την προηγούμενη κυβέρνηση, συνεχίζοντας ο ίδιος τη θεσμοθετημένη μνημονιακή πολιτική.
Τις ημέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη η κρίσιμη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, με την πιθανότητα πρόωρων εκλογών σε
περίπτωση μη εκλογής του. Η διαδικασία αυτή γίνεται αποκλειστικά από το κοινοβούλιο και ερήμην του ελληνικού λαού, ο οποίος, στην πλειοψηφία του, με βάση τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές εκτιμώντας τη δραματική θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα εξαιτίας των άστοχων κυβερνητικών χειρισμών και της σθεναρής άρνησης και των λοιπών κομμάτων της αντιπολίτευσης να συνεργασθούν για την καλύτερη δυνατή έκβαση της εκκρεμούσας διαπραγμάτευσης.
Ως απλός πολίτης είμαι απογοητευμένος για την κατάπτωση του πολιτικού μας συστήματος και την αδυναμία του κοινοβουλίου να καταπιαστεί υπεύθυνα με το σοβαρότατο δημοσιονομικό μας χρέος, ώστε η κυβέρνηση με τη συνεργασία της αντιπολίτευσης να προχωρήσει στην ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα για τη σωτηρία της χώρας. Χωρίς τη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κατά τον μέχρι σήμερα χειρισμό της κρίσης, ούτε ο κ Παπανδρέου αλλά ούτε και κ. Σαμαράς, κατάφεραν μόνοι τους να λύσουν το γόρδιο δεσμό της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης στην Ελλάδα.
Ακόμη και ένας νέος και δραστήριος πολιτικός όπως ο κ. Τσίπρας, έστω και με αυτοδύναμη κυβέρνηση, δεν είναι εύκολο να επιτύχει την αναγκαία πολιτική σταθερότητα, τη βαθειά τομή στον εκσυγχρονισμό του κράτους και την ολοκλήρωση των τελευταίων, θέλουμε να πιστεύουμε, διαπραγματεύσεων με την τρόικα, χωρίς τη συναίνεση και τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Η συλλογική εμπλοκή σύσσωμου του κοινοβουλίου θα οδηγήσει την έξοδο της χώρας από την κρίση και στην ασφαλή προοπτική ανάπτυξης.
