Χορεύουν σκαρφαλωμένοι στην κορυφή βαγονιών τρένων που είναι εν κινήσει, ενώ κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να σκοτωθούν καθώς πρέπει διαρκώς να προσπαθούν να αποφύγουν καλώδια με ρεύμα ισχύος 3.000 volt που περνάνε με ταχύτητα πάνω από το κεφάλι τους. Είναι οι «σέρφερ των τρένων» στην Κάτλχονγκ, μία από τις πιο φτωχές περιοχές στη Νότια Αφρική, 35 χλμ. έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ.
Το νέο αυτό κι άκρως ριψοκίνδυνο «άθλημα» [ή χόμπι] ελκύει αρκετούς έφηβους και άνδρες έως 25 ετών, οι οποίοι εκτονώνουν εκεί την νεανική τους ενέργεια, προσπαθώντας να απέχουν από άλλες δραστηριότητες που γειτνιάζουν με την παραβατική συμπεριφορά, όπως τις ληστείες και τις κλοπές.
«Έχω παντού ράμματα. Στο στόμα μου, στα πόδια μου. Θες να βγάλεις το θυμό σου. Αντί να δείρεις ή να ληστέψεις κάποιον, απλά κάνεις αυτό», λέει ο Τσαμπέντι Θούλο, ένας από τους νεαρούς που εμφανίζονται στο «Staff Riding», το ντοκιμαντέρ του Ιταλού σκηνοθέτη Μάρκο Καζίνο σχετικά με το άθλημα αυτό της νοτιοαφρικανικής υποκουλτούρας, σε μια περιοχή που η ανεργία για τις ηλικίες τους φτάνει το 37%.
«Το τρένο έχει κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής και πιστεύω ότι από αυτή τη σχέση προέκυψε το συγκεκριμένο χόμπι. Κάποιοι από τους νέους πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι επικίνδυνο στην κορυφή του τρένου, θα τους σέβονται περισσότερο οι φίλοι τους», λέει ο Καζίνο που πέρασε ένα μήνα μαζί τους για το σύντομο αυτό ντοκιμαντέρ.
«Κάποιοι από τους «σέρφερ» έχουν χάσει τον ένα ή και τους δύο γονείς τους, θύματα του AIDS, των ναρκωτικών ή της φτώχειας. Οι περισσότεροι απ’ όσους γνώρισα μεγάλωσαν με τους παππούδες τους, που είναι πλέον αρκετά ηλικιωμένοι για να βρουν την δύναμη ή την πειθώ να τους αποτρέψουν απ’ αυτό το χόμπι», λέει ο σκηνοθέτης που παραδέχεται ότι όσο γύριζε το ντοκιμαντέρ, φρόντιζε να… κρατιέται διαρκώς από κάπου.
Η σχεδόν ολοκληρωτική πλειοψηφία των σέρφερ είναι παιδιά κάτω των 25 ετών, ενώ οι ακρωτηριασμοί, σπανιότερα ακόμη και ο θάνατος είναι κάποιες φορές η κατάληξη των παράτολμων αυτών ακροβατικών. «Αν κάνεις το παραμικρό λάθος, είσαι νεκρός», λέει και κυριολεκτεί. Την τελευταία ημέρα των γυρισμάτων δύο παιδιά σκοτώθηκαν κάνοντας σερφ πάνω στο τρένο, ενώ συνάντησε αρκετούς που είχαν ακρωτηριαστεί. «Κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο, γιατί αν πάει κάτι στραβά, τις περισσότερες φορές σκοτώνονται. Το χειρότερο που διαπίστωσα κάνοντας το ντοκιμαντέρ ήταν πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν συνειδητοποιούν την αξία της ίδιας τους της ζωής», καταλήγει ο Καζίνο.
