Αναφέρω ενδεικτικά εμπειρίες από τις τελευταίες εκδρομές μου σε διάφορες περιοχές της χώρας: τριήμερη διαμονή προς 80 ευρώ το δίκλινο, όπου κανένας δεν μπήκε στο (θλιβερό) δωμάτιό μας για να στρώσει τα κρεβάτια και να μαζέψει τα σκουπίδια.
Διαμονή σε δωμάτιο όπου η παμπάλαιας τεχνολογίας τηλεόραση άνοιγε μόνη της κάθε λίγο και λιγάκι ξυπνώντας μας ξανά και ξανά. Δωμάτιο χωρίς θέρμανση, μόνο με ένα θορυβώδες και ανεπαρκές air-condition, μέσα στον χειμώνα –ήθελε μεγάλη τόλμη για να σηκωθείς από το κρεβάτι και να πας στην τουαλέτα. «Πρωινό από τις 8», που στην πραγματικότητα ξεκινούσε στις εννέα παρά τέταρτο, με εμάς να περιμένουμε στο παγωμένο χολ να ετοιμάσουν τα τραπέζια την τελευταία στιγμή.
Πρωινό με «σπιτικό κέικ» από… γνωστή αλυσίδα σουπερμάρκετ, με μπαγιάτικο ψωμί, με «πλαστικές» μαρμελάδες και με κρουασάν γεμιστό με κακάο από εκείνα που πωλούν στα περίπτερα –το ακούμπησαν στο τραπέζι μας μέσα στη συσκευασία του, λες και έδιναν κολατσιό σε μαθητούδια που πήγαιναν εκδρομή. Θέλετε κι άλλα; Βιβλίο μπορώ να γράψω. Ενα βιβλίο που καθόλου δεν κολακεύει τον κλάδο των εν Ελλάδι ξενοδόχων.
