Την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου η βουλευτής της Ν.Δ., Φωτεινή Πιπιλή μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για τον Π. Τατσόπουλο, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και το Δήμο Αθηναίων.{{{ audio1 }}}
Για την υπόθεση Τατσόπουλου
«Επειδή είμαι σε ένα κόμμα που είναι άκρως φιλελεύθερο, παρά τις χοντράδες που λέω ποτέ δεν κινδυνεύω ούτε να με διαγράψουν ούτε να μου την πέσουν οι συνάδελφοί μου. Αυτό που λέω είναι τόνωση του ηθικού των ανθρώπων που ανήκουμε ιδεολογικά στη Ν.Δ., γιατί στα λεγόμενα αστικά κόμματα υπάρχει το ακαριαίο της διαγραφής και όχι το να λες ότι ιδεολογικά είσαι προοδευτικό κόμμα και δεν κάνεις διαγραφές. Σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα, βάζεις να κατακρεουργούν αυτόν που θέλεις να διαγράψεις και είτε τον αναγκάζεις σε παραίτηση είτε διαιωνίζεις μια σχέση που στο μέλλον δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Αυτή είναι η ιδεολογική μας διαφορά. Διότι κανείς που δεν θα ψηφίσει ένα κρίσιμο νομοσχέδιο, ξέρει ότι αυτήν την περίοδο θα διαγραφεί. Αλλά δεν δημιουργείται αυτός ο οχετός ύβρεων.
Τους ακραίους τους διαγράφουμε σιγά-σιγά στη Ν.Δ. Καθαρίσαμε! Άλλο είπε όμως ο Τατσόπουλος και με ενόχλησε προσωπικά. Ότι οι κατηγορούμενοι για τη 17Ν δεν φυλακίστηκαν πολλάκις σε ισόβια για τις ιδέες τους, αλλά γιατί ήταν δολοφόνοι. Και νομίζω ότι αυτό ενόχλησε πιο πολύ ορισμένους που καλύπτει ο κ. Τσίπρας. Έτσι θεωρώ. Εδώ είναι το επικίνδυνο: να επικρατεί αυτή η νοοτροπία σε ένα κόμμα που θυμίζω – γιατί μάλλον το έχουν ξεχάσει – στο 4% ήταν και έφτασε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά συνεχίζει να συμπεριφέρεται έτσι, ως 4%. Και αυτό με τρομάζει, διότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι εν δυνάμει κυβέρνηση και έτσι τρομάζει και τους ψηφοφόρους. Κάθισα χθες και διάβασα όλες τις δηλώσεις για το θέμα Τατσόπουλου και άκουσα τον κ. Μηλιό, ο οποίος θεωρείται από τους πιο σοβαρούς και εγκρατείς, να λέει ότι «αρκετά τον ανεχτήκαμε». Δηλαδή, κ. Μηλιέ, ανεχτήκατε αυτόν και όχι αυτούς που λένε για τη δράση της 17Ν; Άρα, εσείς ανέχεστε τη 17Ν, διότι ο Τατσόπουλος την καταδίκασε. Εσείς, όμως, ως κόμμα, ποτέ. Ανέχεστε και άλλους, όπως τον Γλέζο, που είπε το καταπληκτικό «σύντροφοι, πού θα βρείτε τα λεφτά για όσα λέτε;». Ανεχτήκατε τον Σκουρλέτη, ο οποίος μίλησε για τα οικιακά σκεύη όταν βρέθηκαν όσα βρέθηκαν στις γιάφκες. Τον Λαφαζάνη, που είναι δηλωμένος αντιευρωπαϊστής και υπέρ της δραχμής. Τον Διαμαντόπουλο που μας κάλεσε για ραντεβού στα γουναράδικα, που είναι και ανιστόρητος, διότι μάλλον δεν κατάλαβε τι είπε και είναι και από το Γράμμο και το Βίτσι, π’ ανάθεμά τον, και θα έπρεπε να σέβεται την τραγική ιστορία του εμφυλίου. Τον Παναγούλη που κάλεσε να μας λιντσάρουν σαν τον αμερικανό πρόξενο. Δεν άκουσα τον κ. Μηλιό να αντιδράσει στη σκανδαλώδη πρόκληση των τελευταίων ημερών των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ των ακραιφνών αριστερών με τις καταθέσεις στη Blackrock και σε λίρες Αγγλίας ή ελβετικά φράγκα, το φαινόμενο αποζημίωσης πασοκο-συριζαίου συνδικαλιστή ονόματι Τσουκαλά…
Έχω απέχθεια με τα κομματόσκυλα και όταν βλέπω ανεπάγγελτους σε όλα τα κόμματα και ιδίως στην Αριστερά, όπου, αν δείτε τα βιογραφικά τους, λένε μόνο για την κομμουνιστική τους δράση, εκεί εκνευρίζομαι. Να μη μας δίνουν μαθήματα δημοκρατίας οι αγνώστων επαγγελματικών προσόντων.»
Για την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου
«Εννοείται ότι πολιτικές ευθύνες υπάρχουν πάντοτε σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Έχει την πολιτική ευθύνη και ο ανώτερος τραπεζίτης. Όλο το σύστημα που εννοείται… Να ξεχωρίσουμε: άλλο είναι η πολιτική ευθύνη, που εκ των πραγμάτων πρέπει να την εξετάζεις, και άλλο η ευθύνη που ένας πρωθυπουργός ή διευθυντής ραδιοφώνου ή άλλος τοποθετεί έναν διευθύνοντα σύμβουλο και κάνει τη λαμογιά. Συμφωνώ επίσης ότι είναι νωρίς ακόμα να πάρουμε οι μη γνωρίζοντες – μόνο η Δικαιοσύνη γνωρίζει με τα στοιχεία που έχει ελέγξει τόσους μήνες – (θέση). Είμαι κόρη ανώτερου υπαλλήλου, γενικού επιθεωρητή του ΤΤ που άφησε όνομα και εγώ έχω μια ευαισθησία, διότι το πρώτο δώρο που πήρα από τον μπαμπά μου ήταν ένα βιβλιάριο μπλε και ένας ασημένιος, μεταλλικός κουμπαράς. Άρα, θέλω ταχύτατα να διαλευκανθεί αυτή η ιστορία, πρώτον διότι το ΤΤ είναι η ιστορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας και το εχέγγυο του ελληνικού νοικοκυριού. Ό,τι και να πω εγώ τώρα, θα πρέπει οι εμπλεκόμενοι και η Δικαιοσύνη να πείσουν τον κόσμο όντως ότι δεν έχουμε ένα μεγέθους χιονοστιβάδας σκάνδαλο. Διότι η εμπειρία μου στο Δήμο Αθηναίων που τα έλεγα από τότε, και γι’ αυτό δεν ήθελα ποτέ να γίνω αντιδήμαρχος, ακριβώς για να ελέγχω τι υπογράφω, ήταν ότι γινόταν και μια μοιρασιά στους διορισμούς π.χ. ή ότι στον τομέα καθαριότητας, που ήταν οι μεγάλοι εξοπλισμοί, ότι υπήρχε και μια συνέργεια που από τότε την κατήγγειλα, αλλά ήμουν η τρελή του χωριού, όπως πάντα.
Εννοείται (ότι ήταν διακομματικό μπαξίσι). Δεν θέλω μπούρδες. Και δεν ήταν μπαξίσι μόνο. Έλεγαν π.χ. ότι «παιδιά, θα πάρουμε τις στολές καθαριότητας». Και εννοείται ότι ήταν όλοι. Δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε Συνασπισμός τότε. Πλην του ΚΚΕ και το έχω πει πολλές φορές. Είχαν βολευτεί με το σύστημα των διορισμών, των συμβάσεων, του 9,84 και μην πάμε παραπέρα, διότι εγώ μιλάω πριν από 15-20 χρόνια.»
