Η Πρέμιερ Λιγκ κάθε Σαββατοκύριακο συναρπάζει τους οπαδούς, οι οποίοι κατακλύζουν τα αγγλικά γήπεδα (παρουσιάζουν πληρότητα μεγαλύτερη του 90%) αλλά και τους απανταχού θαυμαστές του γρήγορου και θεαματικού ποδοσφαίρου που παίζεται στο Νησί. Μολονότι όμως ομιλούμε για αγγλικό ποδόσφαιρο, πόσο αγγλικό μπορεί είναι το κατά πολλούς κορυφαίο πρωτάθλημα στον πλανήτη όταν οι Αγγλοι αποτελούν μεγάλη μειοψηφία;
Πρόσφατη έρευνα του BBC αποκάλυψε ότι μόλις το 30% των ποδοσφαιριστών που έχουν αγωνιστεί εφέτος στην Πρέμιερσιπ είναι γηγενείς, την ώρα που το 70% προέρχεται από άλλες χώρες και κυρίως από τη μεσογειακή ζώνη και από την περιοχή της Λατινικής Αμερικής (με ποσοστό 30%).
Παράλληλα όμως η επέλαση των Λατίνων φαίνεται ότι συνεχίζεται και σε επίπεδο προπονητών στην Πρέμιερ Λιγκ, όπου πλέον παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις οκτώ ομάδες που βρίσκονται υψηλότερα στη βαθμολογία της Πρέμιερσιπ οι έξι (!) καθοδηγούνται από… λάτιν ή μεσόγειους τεχνικούς.
Ο Γάλλος Αρσέν Βενγκέρ βρίσκεται στον πάγκο της προπορευόμενης Αρσεναλ, ο Πορτογάλος Ζοζέ Μουρίνιο κοουτσάρει την Τσέλσι, ο Χιλιάνος Μανουέλ Πελεγκρίνι τη Μάντσεστερ Σίτι, ο Ισπανός Ρομπέρτο Μαρτίνες την Εβερτον, ο Πορτογάλος Βίλας Μπόας την Τότεναμ και ο Αργεντινός Μαουρίτσιο Ποκετίνο τη Σαουθάμπτον. Απαντες με εξαιρετικά αποτελέσματα…
Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί ο βορειοϊρλανδός κόουτς της αναγεννημένης Λίβερπουλ (βρίσκεται στη δεύτερη θέση) Μπρένταν Ρότζερς, ο οποίος όμως δεν θυμίζει σε τίποτα τυπικό βρετανό προπονητή. Το προσωνύμιο «Γκουαρδιόλα της Βρετανίας» που του αποδόθηκε όταν προ ετών οδήγησε τη Σουόνσι από την Τσάμπιονσιπ στην Πρέμιερσιπ υπήρξε ενδεικτικό της επιθετικής φιλοσοφίας και του ποδοσφαίρου που έπαιζαν επί των ημερών του οι Κύκνοι (και πλέον οι Ρεντς) διότι θύμιζαν το εντυπωσιακό παιχνίδι της Μπαρτσελόνα του καταλανού προπονητή.
Η κρίση ταυτότητας που περνάει το αγγλικό ποδόσφαιρο πάντως καθρεφτίζεται και στο γεγονός ότι μόλις τρεις άγγλοι προπονητές «επιζούν» στον… πλανήτη της εφετινής Πρέμιερσιπ, χωρίς μάλιστα να πρωταγωνιστούν (οι υπόλοιποι είναι μεν Βρετανοί αλλά με καταγωγή από τη Σκωτία, την Ουαλία, την Ιρλανδία και τη Β. Ιρλανδία). Ο λόγος για τον Αλαν Πάρντιου της έβδομης Νιούκαστλ, τον Στιβ Μπρους της 12ης Χαλ και τον Σαμ Αλαρνταϊς της 17ης Γουέστ Χαμ. Εύλογα λοιπόν κάποιοι μιλούν για το τέλος των άγγλων κόουτς…

«Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και έχει προοδεύσει, αλλά οι προπονητικές μέθοδοι παραμένουν ίδιες στην Αγγλία» δηλώνει ο άλλοτε σπουδαίος γάλλος διεθνής αμυντικός χαφ της Αρσεναλ και νυν διευθυντής Προπονητικής Ανάπτυξης της Μάντσεστερ Σίτι Πατρίκ Βιεϊρά, ενώ αρκετοί ποδοσφαιρικοί αναλυτές υπερτονίζουν την αναγκαιότητα για την «ανάδειξη νέων άγγλων τεχνικών, γεγονός που θα οδηγήσει και στη συνολική ανάπτυξη και πρόοδο του αγγλικού ποδοσφαίρου».
Τον προβληματισμό του για τη φθίνουσα πορεία του αγγλικού ποδοσφαίρου εκφράζει και ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Πρέμιερσιπ Αλαν Σίρερ, ο οποίος σημειώνει: «Το αγγλικό ποδόσφαιρο περνάει δύσκολες στιγμές. Ολοι γνωρίζουν ότι δεν είναι όσο υγιές θα έπρεπε να είναι και φοβάμαι πως θα πάρει πολύ καιρό για να αλλάξει αυτή η προβληματική εικόνα», ενώ ο άλλοτε ντελικάτος χαφ των Λιονταριών Κρις Γουόντλ σχολιάζει: «Ολα αυτά τα χρήματα που κυκλοφορούν γύρω από την Πρέμιερ Λιγκ ουσιαστικά πηγαίνουν προς τα πίσω την ανάπτυξη του αγγλικού ποδοσφαίρου».
Ολα στον βωμό του αποτελέσματος
Ενα πολυπολιτισμικό πρωτάθλημα
Σύμφωνα με αναλυτές, η μεταστροφή του αγγλικού ποδοσφαίρου προς το εξωτερικό άρχισε σταδιακά μετά τη δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι αγγλικοί σύλλογοι, θέλοντας να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί στα Κύπελλα Ευρώπης, ενισχύθηκαν με αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές, κάτι που αυξήθηκε δραματικά μετά την υπόθεση Μποσμάν και το άνοιγμα των συνόρων. Η Πρέμιερ Λιγκ έγινε ομφαλός του ποδοσφαιρικού κόσμου και μετετράπη σε ένα πολυπολιτισμικό πρωτάθλημα, με τους βρετανούς προπονητές όμως να διατηρούν μέχρι ενός σημείου τα σκήπτρα. Κάπου εκεί όμως άλλαξε τελείως η ρότα και η ταυτότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου καθώς οι παραδοσιακοί άγγλοι κόουτς δεν ταίριαξαν ποδοσφαιρικά με τις… καραβιές των ξένων παικτών που έφθαναν στο Νησί από κάθε γωνιά της Γης και κυρίως δεν έφερναν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ακόμη και το… άβατο της Εθνικής Αγγλίας αλώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα, αρχικά με την πρόσληψη του σουηδού τεχνικού Σβεν Γκόραν Ερικσον και αργότερα με τον Ιταλό Φάμπιο Καπέλο. «Ολα θυσιάζονται στον βωμό του αποτελέσματος και του χρήματος» τονίζουν οι συντηρητικοί υποστηρικτές του παραδοσιακού αγγλικού ποδοσφαίρου που επιζητούν την ενίσχυση του εγχώριου στοιχείου σε όλες τις ομάδες, ενώ την ίδια ώρα οι προοδευτικοί τεχνοκράτες του αθλήματος στο Νησί κάνουν λόγο για «απαραίτητη πρόοδο και αναγκαιότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου να πάει μπροστά, παίρνοντας θετικά στοιχεία από ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες».
Ελλειψη παραγωγής
Το Νησί δεν παράγει ταλέντα
Η ολοένα αυξανόμενη έλευση αλλοδαπών παικτών στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ αποτελεί ένα μόνιμο πεδίο ποδοσφαιρικής αντιπαράθεσης στην Αγγλία. Δεν είναι λίγοι μάλιστα όσοι θεωρούν ότι από εκεί πηγάζει αφενός το πρόβλημα της ελλιπούς παραγωγής νέων ταλέντων στο Νησί και αφετέρου η μέτρια πορεία που πραγματοποιεί η εθνική ομάδα επί σειρά ετών.
Ερευνα της εταιρείας Opta αναφέρει ότι, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια για την ενίσχυση του εγχώριου ποδοσφαιρικού προϊόντος και τη συμμετοχή ολοένα και περισσότερων γηγενών παικτών στα εθνικά πρωταθλήματα, στην Αγγλία παρουσιάζεται μείωση στη χρησιμοποίηση άγγλων παικτών. Μόλις το 32,3% των παικτών που είχαν αγωνιστεί στην Πρέμιερσιπ ως τον περασμένο Οκτώβριο ήταν Αγγλοι, ποσοστό που υπολογίζεται ως το χαμηλότερο (σε χρήση γηγενών παικτών) συγκριτικά με όλα τα σημαντικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το ποσοστό των ισπανών παικτών στην Πριμέρα Ντιβισιόν ήταν 59,4%, των Γάλλων στο Σαμπιονά 51,1%, των Γερμανών στην Μπουντεσλίγκα 50% και των Ιταλών στο Καμπιονάτο 45,4%.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ