Αγαπηµένο µου ηµερολόγιο,
Θέλω να παραδεχθώ δηµοσίως πως είµαι οπαδός του comfort food, δηλαδή του φαγητού εκείνου που ικανοποιεί κι άλλες αισθήσεις εκτός από τη γεύση, δηµιουργώντας µια µεγάλη αγκαλιά γλύκας και τρυφερότητας. Ο καθένας, βέβαια, έχει το δικό του comfort food. Μπορεί να είναι κοτόσουπα αβγολέµονο, µακαρόνια µε κιµά, σοκολατένιο κέικ, µηλόπιτα, παγωτό καϊµάκι, καραµέλες βουτύρου, ό,τι δηµιουργεί σ’ εκείνον την αίσθηση της επιστροφής στον αγαπηµένο του τόπο και χρόνο. Το παρηγορητικό φαγητό έχει την ιδιότητα να κάνει τη διάθεσή σου να ανεβαίνει µόνο που το µυρίζεις. Σκέψου τώρα να γυρίζεις στο σπίτι και να νιώθεις πως σέρνεσαι. Θα ήθελες άνετα ρούχα, µια χνουδάτη κουβέρτα και – καλό θα ήταν – µια καλή παρέα. Ας µείνουµε, όµως, σε αυτά που εξαρτώνται από εµάς.
Τέτοιες ώρες, ας πούµε, θα ήθελα ένα ωραίο γιουβέτσι. Παίρνω τρυφερό µοσχαράκι από τον Γιάννη (Καλλιδροµίου 51, Εξάρχεια, τηλ. 210 3301 230 και 210 3842 270), τον πιο κεφάτο και χαµογελαστό ροκά χασάπη. Δεν ανησυχώ για την ποιότητα, εκείνος ξέρει. Επειτα βγάζω από το ντουλάπι κριθαράκι Αριάδνη. Η Αριάδνη Χαντζή φτιάχνει εξαιρετικά ζυµαρικά στη Ζαρούχλα του Χελµού. Χρησιµοποιεί τοπικό κατσικίσιο γάλα που µοσχοµυρίζει, τα αβγά είναι από στρουµπουλές κοτούλες που ζουν εκεί που πρέπει να ζουν – δηλαδή στο κοτέτσι –, το αλεύρι ολικής αλέσεως αλέθεται σε παλιό νερόµυλο. Η Αριάδνη έχει και χυλοπίτες, και βίδες, και τραχανά που χυλώνει ωραία – µια χειµωνιάτικη βραδιά, µαζί µε λίγη τριµµένη φέτα, είχαµε κάνει, θυµάµαι, καλή παρέα.
Στο γιουβέτσι µας τώρα. Βάζω µια σάλτσα ντοµάτας που είναι καινούργια άφιξη. Η Γιώτα Σωτηροπούλου έφτιαξε τη Spitiki, όνοµα και πράγµα. Από κερασόµορφα ντοµατίνια Κυκλάδων, που καλλιεργήθηκαν χωρίς χρήση χηµικών, δηµιούργησε έναν ελαφρώς συµπυκνωµένο χυµό ντοµάτας που περιέχει µόνο φυσικό αλάτι. Εχει φτιάξει και ζουµερά ηµίλιαστα ντοµατίνια, που διατηρούνται σε ελαιόλαδο, αλλά και µια σάλτσα µαντζουράνας, που είναι ένα κι ένα για ψητά κρέατα.
Το γιουβέτσι µπαίνει στον φούρνο και περνάµε στο γλυκό. Λουκουµάδες από το Αιγαίον. Ποιος δεν ξέρει το λουκουµατζίδικο στην Πανεπιστηµίου; Ιδρύθηκε το 1926 και από τότε στα µαρµάρινα τραπεζάκια µε τα µεταλλικά βιεννέζικα καθίσµατα έχουν σερβιριστεί χιλιάδες λουκουµάδες περιχυµένοι µε µέλι και πασπαλισµένοι µε ζάχαρη άχνη και κανέλα. Αφράτοι και µυρωδάτοι, τραγανιστοί και φρεσκοψηµένοι, τρώγονται επιτόπου ή κλείνονται σε κουτί για το σπίτι. Εναλλακτικά σερβίρονται µε ζεστή σοκολάτα γάλακτος, ενώ υπάρχουν και κατεψυγµένοι για να µπορούµε να φτιάχνουµε λουκουµαδάκια ανά πάσα στιγµή στο σπίτι µας. Τέλος πάντων, είτε πάµε από εκεί, είτε τους ψήσουµε µόνοι µας, τους λουκουµάδες µας δεν θα τους στερηθούµε. Εχει και ωραία γαλατόπιτα και πορτοκαλόπιτα.
Για τις άλλες ώρες που κάτι µέσα µου βοά για γλυκιά και παρηγορητική λιχουδιά, το µέλι µε µαστίχα Χίου Melion από τη Symphonia περιλούζει γιαούρτι, παγωτό καϊµάκι ή φρυγανισµένο ψωµί. Για πιο ενισχυµένες καταστάσεις έχω και το µέλι µε φουντουκόπαστα της ίδιας εταιρείας. Τέλειο.
