Ολοι γνωρίζετε την παροιμία «βάζει κι η κοσκινού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες» ή την άλλη που λέει «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας». Εγώ γιατί τις θυμήθηκα τώρα; Μα γιατί ορισμένοι αφελείς ή χαζοχαρούμενοι κυβερνητικοί παράγοντες επιμένουν να ισχυρίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ πως εμείς, η Ελλάδα δηλαδή, θα βγούμε από τη διεθνή καταιγίδα που πλήττει όλη την Ευρώπη λόγω πετρελαίου και δολαρίου χωρίς να βραχούμε! Και όλες αυτές οι αμετροέπειες εκστομίζονται σε μια περίοδο που οι εφημερίδες καταγράφουν το εντυπωσιακό πληθωριστικό κύμα των αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, στα ταξί, στις μεταφορές κτλ., ενώ τα νοικοκυριά αναλογίζονται με δέος τον επερχόμενο χειμώνα αφού το πετρέλαιο θέρμανσης έχει αυξηθεί σε σχέση με πέρυσι κατά 114% και το υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζει ότι δεν έχει περιθώρια να μειώσει περαιτέρω τη φορολογία.
Και επειδή μπορεί να θεωρήσετε υπερβολή τα όσα γράφω για τους αρμοδίους, παραθέτω ολόκληρη τη φράση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Είπε λοιπόν τη Δευτέρα ο κ. Παπαντωνίου μετά την επιστροφή του από το Eco/Fin των Βερσαλλιών που συζήτησε για την κρίση: «Οι επιπτώσεις είναι οριακές στον πληθωρισμό, ουσιαστικά ανύπαρκτες στην ανάπτυξη, ενώ η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού και αυτή απορροφάται πλήρως». Για να προσθέσει: «Οι επιπτώσεις σε πληθωρισμό και ανάπτυξη παραμένουν μικρές και θα έλεγα μικρότερες αναλογικά σε σχέση με τις επιπτώσεις στον μέσο ευρωπαϊκό όρο, στο σύνολο δηλαδή των υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Και όλα αυτά λέγονται ενώ ο πληθωρισμός ήδη για τον Αύγουστο έχει ανεβεί στο 3% έναντι 2% πέρυσι την ίδια εποχή και οι επίσημες εκτιμήσεις για τους μήνες που έρχονται μιλούν για πληθωρισμό που θα βρίσκεται σταθερά σε ανοδική πορεία, για να φθάσει στο 3,5% στο τέλος του χρόνου! Υπάρχει πρόβλημα λοιπόν και μάλιστα σοβαρό και αντί να επεξεργαζόμαστε σχέδιο για να το λύσουμε υιοθετούμε τη στάση της στρουθοκαμήλου!
Και οι πραματευτάδες με τους οποίους κορδώνεται ότι είναι ίδια η κοσκινού ποιοι είναι; Πρώτο παράδειγμα, η Γερμανία. Την Τρίτη, ανοίγοντας την τετραήμερη συζήτηση στο κοινοβούλιο επί του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για το 2001, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Χανς Αϊχελ δήλωσε ότι αναμένει ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 3% αυτόν τον χρόνο έναντι 2,75% που ήταν η προηγούμενη πρόβλεψή του. Υποστήριξε επίσης ότι ο πληθωρισμός βρίσκεται υπό έλεγχο, παρά τις καλπάζουσες τιμές του πετρελαίου, και επεσήμανε ότι στη Γερμανία ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού περιορίστηκε στο 1,8% τον Αύγουστο από 1,9% τον Ιούλιο. Στην Ιταλία επίσης ο πληθωρισμός έμεινε στάσιμος, ενώ στη Γαλλία, όπου ανέβηκε από 1,8% στο 1,9%, ο κ. Λιονέλ Ζοσπέν μείωσε κατά 15% τη φορολογία στα καύσιμα και έτσι έβαλε έναν φραγμό στη σπειροειδή εξέλιξη του πληθωρισμού.
Και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού τα στοιχεία για τον πληθωρισμό έδειξαν μείωση τους δύο τελευταίους μήνες και οι αρμόδιοι είναι βέβαιοι ότι η αύξηση στην τιμή των καυσίμων δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στην αμερικανική οικονομία.
Αυτοί λοιπόν είναι οι πραματευτάδες, οι ισχυρές δηλαδή οικονομίες της Δύσης οι οποίες μέσα σε συνθήκες διεθνούς οικονομικής κρίσης όχι μόνο δεν υφίστανται απώλειες αλλά αντίθετα κερδίζουν γιατί ως εξωστρεφείς οικονομίες μέσω των εξαγωγών τους αναπληρώνουν στο πολλαπλάσιο όσα ενδεχομένως χάνουν από το πετρέλαιο. Και μάλιστα πρέπει να υπογραμμίσουμε εδώ ότι η πτώση του ευρώ, που έχει συμπαρασύρει και τη δραχμή, δεν είναι μια οικονομική εξέλιξη ξεκομμένη από πολιτικές επιδιώξεις και εθνικά συμφέροντα. Αναμφίβολα η αμερικανική οικονομία είναι πιο δυναμική σε σχέση με την Ευρώπη και υπερέχει σε όλους τους κλάδους της λεγομένης Νέας Οικονομίας, ούτε ο συσχετισμός όμως των βασικών δεικτών ούτε οι διαφορές στα επιτόκια ερμηνεύουν την κατάρρευση του ευρώ και της απώλειας ύψους 25% έναντι του δολαρίου.
Το ευρώ πέφτει διότι οι αγορές είναι πεισμένες ότι οι δυνάμεις που κυριαρχούν και διαφεντεύουν την Ευρώπη, δηλαδή οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, το θέλουν χαμηλά γιατί βοηθά τις εξαγωγές τους, που είναι διπλάσιες των εισαγωγών τους. Και ποιος πληρώνει το κόστος; Μα η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και γενικά οι πιο αδύνατες οικονομίες της Ευρώπης.
Και εμείς, αντί να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, να υψώσουμε έστω το ανάστημά μας στα διεθνή φόρα και να χτίσουμε συμμαχίες που να προβάλλουν αντίσταση, το παίζουμε ισχυροί και ψευδώς υποστηρίζουμε ότι η κρίση δεν μας αγγίζει! nnikolaou@dolnet.gr
