Χθες τερματίστηκαν οι αγώνες της Ολυμπιάδας μπριτζ, που είχαν οργανωθεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπριτζ σε συνεργασία με την Ελληνική Ομοσπονδία Μπριτζ και έγιναν στη Ρόδο από τις 19 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου 1996.


Στους αγώνες αυτούς καθώς και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μεικτών ομάδων, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, διαγωνίστηκαν 1.500 περίπου διακεκριμένοι παίκτες του μπριτζ. Τις συναντήσεις παρακολούθησαν περισσότεροι από 200 δημοσιογράφοι και οι σχετικές ανταποκρίσεις τους δημοσιεύθηκαν σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες και τα σημαντικά περιοδικά της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας.


Στη Ρόδο παρέμεινε επί 20 ημέρες για να εποπτεύσει την οργάνωση και τη διεξαγωγή των αγώνων καθώς και τις άλλες εκδηλώσεις του προγράμματος της Ολυμπιάδας ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μπριτζ Γάλλος κ. Νταμιανί, ενώ επισκέφθηκαν το νησί για τρεις ημέρες ο επίτιμος πρόεδρος της Π.Ο. Μπριτζ κ. Πατίνιο και ο αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ελβετός κ. Χόντλερ, ο οποίος το 1997 πρόκειται μάλλον να διαδεχθεί τον κ. Σάμαρανκ στην Προεδρία της ΔΟΕ.


Λόγω της παρουσίας στη Ρόδο, επί τόσες ημέρες, τόσο μεγάλου αριθμού ανταποκριτών των ξένων μέσων ενημερώσεως και πολλών διακεκριμένων ξένων που μετείχαν στους αγώνες, το σημαντικό αυτό γεγονός ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία όχι μόνο για την τουριστική προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό, αλλά και για τη γενικότερη ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τα εθνικά μας θέματα. Εν τούτοις, είναι λυπηρό ότι όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκε το γεγονός αυτό, αλλά αγνοήθηκε εντελώς από το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης και γενικά από την κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε κατά την τελετή ενάρξεως του προγράμματος της Ολυμπιάδας στις 19 Οκτωβρίου ούτε στη χθεσινή τελετή λήξεως των αγώνων παραβρέθηκε κάποιος Ελληνας επίσημος ­ αυτή ήταν η πληροφορία που είχα, τουλάχιστο έως την Πέμπτη το βράδυ που έγραφα το σημείωμα αυτό. Παραβρέθηκαν, βέβαια, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ο νομάρχης Δωδεκανήσου και ο δήμαρχος Ροδίων, ενώ στην επίσημη έκδοση του προγράμματος της Ολυμπιάδας είχαν καταχωρισθεί χαιρετιστήρια μηνύματα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και του πρώην υπουργού Πολιτισμού. Αυτά όμως δεν μπορούσαν να αναπληρώσουν την επιβαλλόμενη αυτοπρόσωπη παρουσία αρμοδίων εκπροσώπων της κυβερνήσεως. Και θα ήθελα να σημειώσω, με την ευκαιρία αυτή, ότι, όταν πριν από τέσσερα χρόνια είχαν γίνει τέτοιοι αγώνες στη Βενετία, η ιταλική κυβέρνηση, εκτιμώντας ορθά τη σημασία του γεγονότος, το τίμησε με την παρουσία στις σχετικές εκδηλώσεις τεσσάρων Ιταλών υπουργών.


Ευτυχώς που περί το τέλος των φετινών αγώνων συνέπεσε να επισκεφθούν ιδιωτικώς τη Ρόδο οι κύριοι Α. Πεπονής και Ε. Κουλουμπής, οι οποίοι και προθυμοποιήθηκαν να απονείμουν τα βραβεία. Για να μην εκτεθούμε δε ως χώρα, αναγκάστηκα να υποδεχθώ εγώ τον κ. Χόλντερ ­ μολονότι δεν έχω καμιά επίσημη ιδιότητα ­, ενώ έλαβα μέρος στη συνεδρίαση των μελών της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μπριτζ, μίλησα στους εκπροσώπους της και τους καλωσόρισα εκ μέρους της Ελλάδος.


Οι υπεύθυνοι για την τουριστική πολιτική της χώρας μας και την προβολή της θα έπρεπε να επωφεληθούν από τη μοναδική αυτή ευκαιρία ώστε όχι μόνο να εξάρουν τις ανέσεις των ξενοδοχειακών μονάδων και των άλλων εγκαταστάσεων της Ρόδου, αλλά και, σε συνεργασία με τις αρχές της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, να οργανώσουν για τους υπερδιακόσιους ξένους δημοσιογράφους: α) επίσκεψή τους στο συνοικισμό της μουσουλμανικής μειονότητας στο νησί, ώστε οι ανταποκριτές των μέσων ενημερώσεως να διαπιστώσουν οι ίδιοι από κοντά ότι οι Μουσουλμάνοι ζουν σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας στην Ελλάδα, έχουν το μουφτή τους, που τον πληρώνει το ελληνικό κράτος, διαθέτουν δικό τους νεκροταφείο που διατηρείται σε άριστη κατάσταση και δεν έχει υποστεί κανέναν από τους βανδαλισμούς που κατά καιρούς δοκίμασαν οι ναοί και τα κοιμητήρια των χριστιανών της ΚωνσταντινουπόλεωςΩ β) δωρεάν ημερήσια εκδρομή στο πιο κοντινό ελληνικό νησί Σύμη ­ 15 περίπου μίλια βορειοδυτικά της Ρόδου ­ ώστε οι ξένοι να διαπιστώσουν πως το νησί αυτό κατοικείται μόνο από Ελληνες και να δουν «ιδίοις όμμασι» ότι για να προσεγγίσει το πλοίο στη Σύμη περνάει από τα άλλοτε ιταλοτουρκικά θαλάσσια σύνορα, τα οποία είχαν καθορισθεί με την ιταλοτουρκική συνθήκη του Λονδίνου το 1915 και τα οποία σήμερα, μετά την ελληνοϊταλική συνθήκη των Παρισίων, στις 10 Φεβρουαρίου 1947, εδώ και 50 χρόνια αποτελούν θαλάσσια ελληνοτουρκική μεθόριο. Και φυσικά ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουν οι ίδιοι «εκ του σύνεγγυς» ότι τα σύνορα αυτά συνεχίζονται προς Βορράν και Νότον, αφήνοντας τις βραχονησίδες Υμια στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, να διαπιστώσουν πόσο αστήρικτες, αυθαίρετες και άδικες είναι οι εκ μέρους Τούρκων αξιωματούχων αμφισβητήσεις της ελληνικότητας των βραχονησίδων αυτών ­ ακόμη και της Σύμης και άλλων ελληνικών νησιών ­ και να ενημερώσουν ανάλογα τη διεθνή κοινή γνώμη. Με άλλα λόγια, χάθηκε μια εξαιρετική ευκαιρία για παγκόσμια προβολή της Ελλάδος, του τουρισμού της και των εθνικών δικαίων της.


Αν όμως τη σημασία της Ολυμπιάδας δεν φάνηκε να την κατάλαβε η κυβέρνηση, της οποίας η οικονομική συμβολή υπήρξε σχεδόν μηδαμινή, είναι βέβαιο ότι την αντιλήφθηκαν πολύ καλά ορισμένοι Ελληνες τραπεζίτες, όπως είναι ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος κ. Καρατζάς και ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Αλφα Τράπεζας Πίστεως κ. Κωστόπουλος, των οποίων η πρόθυμη οικονομική αρωγή υπήρξε σημαντική, καθώς και κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες, που και αυτοί έδειξαν ενδιαφέρον με μικρότερες προσφορές τους.


Λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι οι κατά καιρούς διακηρύξεις της ευφυούς και δραστήριας πράγματι υπουργού Ανάπτυξης, αρμόδιας και για την τουριστική μας ανάπτυξη, δεν βρίσκουν την έκφρασή τους σε συγκεκριμένες πράξεις, τουλάχιστο όσον αφορά στην άσκηση της επιβαλλόμενης ορθής τουριστικής πολιτικής. Η εκ μέρους της αγνόηση της Παγκόσμιας Ολυμπιάδας Μπριτζ, που είναι το πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα, επιβεβαιώνει, νομίζω, την εκτίμησή μου.


Εν τούτοις, η κυρία Β. Παπανδρέου όφειλε και νομίζω θα μπορούσε να τιμήσει με το γενικότερο ενδιαφέρον της και γενικότερα με την παρουσία της τις εκδηλώσεις της Ολυμπιάδας Μπριτζ. Καθώς δε θα βρισκόταν στη Ρόδο για το γεγονός αυτό, θα της δινόταν η ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο ανόητη ήταν η ενέργεια της πρώτης κυβερνήσεως του ΠαΣοΚ να ακυρώσει, το 1982, τη συμφωνία που είχα συνάψει με όμιλο Αμερικανών κεφαλαιούχων, οι οποίοι αναλάμβαναν τη συντήρηση, ανακαίνιση και συμπλήρωση των εγκαταστάσεων του γκολφ στο Δήμο Αφάντου, προκειμένου να το εκμεταλλευθούν επί 30 χρόνια. Συνέπεια της άστοχης εκείνης επιλογής είναι να καταβάλλει σήμερα ο ΕΟΤ περισσότερα από 60 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για μισθούς φυλάκων και εργατών, το θαυμάσια σχεδιασμένο αυτό γκολφ ­ που είναι από τα ωραιότερα στον κόσμο ­ να έχει μεταβληθεί σε χέρσο χωράφι και οι κτιριακές εγκαταστάσεις και η πισίνα να καταρρέουν, γιατί το κράτος δεν ανέλαβε να τα ολοκληρώσει και να συντηρήσει, όπως πρόβλεπε ο αρχικός όρος της συμφωνίας που τον είχαν αποδεχθεί οι Αμερικανοί.


Οι επενδύσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς στο γκολφ της Ρόδου υπερβαίνουν τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Από την επένδυση αυτή, λόγω μη συντηρήσεως του γηπέδου και των κτιρίων, δεν απομένει σήμερα σχεδόν τίποτε και πρέπει να δαπανηθεί και πάλι το μεγάλο αυτό ποσό, αν θέλουμε το γκολφ της Ρόδου να επαναλειτουργήσει. Σήμερα, όμως, δεν θα σημειώσω περισσότερα για την τραγική ανυπαρξία τουριστικής πολιτικής στη χώρα μας, γιατί προτίθεμαι να ασχοληθώ γενικότερα με το σοβαρό αυτό θέμα σε προσεχές άρθρο μου στο «Βήμα».


Ο κ. Γεώργιος Ι. Ράλλης είναι πρώην πρωθυπουργός.