Από την Πόλη στην Πόλη
Εχει ανατρέψει την κλασική εικόνα της συνθέτριας που παίζει πιάνο, γιατί η Ευανθία Ρεμπούτσικα παίζει βιολί. Βγαίνει στη σκηνή με το όργανό της, νιώθει ασφαλής έτσι, και γίνεται ένα με την ορχήστρα της. Δεν διανοήθηκε να διευθύνει, γιατί αυτό που την ενδιαφέρει είναι το να παίζει. Από έξι χρόνων παίζει βιολί. Το κλείνει στο κουτί του και το κουβαλάει μαζί της. Το πιάνο δεν εξυπηρετεί τόσο στενές σχέσεις. Εγραψε πρώτα μελωδίες και μετά τους έβαλε λόγια. Εκανε τραγουδιστικές επιτυχίες, αλλά δεν είναι το τραγούδι η προτεραιότητά της. Αγαπάει την ορχηστρική μουσική και πιο πολύ απ’ όλα τη μουσική για τον κινηματογράφο. «Οταν γράφω μουσική, είναι σαν να βλέπω μια ταινία» λέει. Συνθέτει μελωδίες που φλερτάρουν με τον λυρισμό και την Ανατολή. H δυναμική της παρουσία καταρρίπτει τον μύθο που θέλει τον δημιουργό κλεισμένο στο σπίτι του να γράφει και να σβήνει. Γράφει εύκολα και οι ιδέες την βρίσκουν όπου και αν είναι. Ηθελε πολύ να δουλέψει για τον κινηματογράφο. Δεν το επεδίωξε, γιατί πάντα αυτός ήταν ο τρόπος της: να περιμένει κάποιος να της χτυπήσει την πόρτα. Καυχιέται για την υπομονή της. «Δεν είχα ποτέ άγχος επιβίωσης. Οταν έφθασε ο σωστός χρόνος χτύπησε την πόρτα μου ο Τάσος Μπουλμέτης και ανταποκρίθηκα». H μουσική που έγραψε για την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα» της χάρισε δόξα και υψηλές πωλήσεις. Τώρα ηχογραφεί καινούργιες μουσικές για καινούργια ταινία, τουρκικής παραγωγής, τη δεύτερη σε διάρκεια δύο χρόνων.
H ταινία έχει τις ίδιες μουσικές απαιτήσεις. Από την Πόλη, στην Πόλη. H Ευανθία Ρεμπούτσικα όμως δεν φοβάται τον κίνδυνο της επανάληψης, γιατί αυτές οι ατμόσφαιρες – γλυκιάς νοσταλγίας – είναι ταυτόσημες με τη δουλειά της. H πρόταση από τον τούρκο σκηνοθέτη Τσακάν Ιρμάκ την ευχαρίστησε πολύ. «Αφήνω το μυαλό μου ελεύθερο να πειραματιστεί. Δεν θέλω να δεσμεύομαι. Δεν με απασχολεί αν αυτό το soundtrack θα πουλήσει όσο η “ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα”. Μου αρκεί το γεγονός ότι με κινητοποίησε η ταινία, με συγκίνησε. Ενα κοινωνικό δράμα που διαχειρίζεται τις οικογενειακές σχέσεις είναι. H ταινία με οδήγησε στη μουσική». Χρησιμοποιεί πολύ την πολίτικη λύρα και το κανονάκι. Συνεργάστηκε με το συγκρότημα «Τακίμ», αλλά και με μεγάλη ορχήστρα. Στους τίτλους θα υπάρχει τραγούδι ερμηνευμένο από Τούρκο. «Εχουν υπέροχες φωνές» επισημαίνει.
H Ευανθία Ρεμπούτσικα αυτοχαρακτηρίζεται αυθόρμητη και εξηγεί πως με αυτό το ιδίωμα αποφασίζει τις συνεργασίες της. «Θέλω να κάνω δουλειές που μου αρέσουν. Και ο κινηματογράφος με ενδιαφέρει περισσότερο από το τραγούδι. Δεν έχω πρόβλημα να μπω στο όραμα του σκηνοθέτη, απεναντίας….». Της αρέσει από την ταινία να ξεπηδά ένα τραγούδι – επιτυχία, όπως «Τα λιμάνια» από την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα» με τη Νατάσα Θεοδωρίδου. Αυτή η επιτυχία άλλωστε την ώθησε στο στούντιο για έναν ολόκληρο δίσκο με τη λαϊκή σταρ. Ακουσε πολλά γι’ αυτή τη συνεργασία. Με την απόσταση ψυχραιμίας από το γεγονός εξακολουθεί να υπερασπίζεται την πράξη: «Μου άρεσε αυτή η συνεργασία τότε. Ακόμη μου αρέσει. Ο καθένας στη συνέχεια τραβάει τον δρόμο του…».
Ετοιμάζεται να ξεκινήσει παραστάσεις στον «Ζυγό» της Πλάκας. Με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο, την Ελλη Πασπαλά, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων και τη Γιώτα Νέγκα. Δεν θέλει να είναι κλεισμένη σε ένα στούντιο. Επιδιώκει την επαφή με τον κόσμο. Δεν το κάνει, λέει, για τα χρήματα: «H ανάγκη τού να παίζω με καλή παρέα δεν κοστολογείται» επισημαίνει. Θα είναι μια μουσική παράσταση. Μουσικές, τραγούδια, χιούμορ, χάπενινγκ. «Να αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους. Αυτό θέλουμε».
Θεωρεί πως στάθηκε τυχερή. Εχει την πολυτέλεια να ψυχαναλύεται δουλεύοντας. Εχει την τύχη να εκδίδει τους δίσκους της με τη δική της εταιρεία, το Cantini, που δημιούργησε με τον σύντροφό της Παναγιώτη Καλατζόπουλο. Δεν χρειάζεται να πείσει κανέναν εταιρειάρχη προκειμένου να την χρηματοδοτήσει. Παρ’ όλα αυτά δηλώνει πως νιώθει μοναξιά: «H εποχή είναι άσχημη. Πολλά χρόνια τώρα. Δεν μου αρέσει το περιβάλλον όπου κινούμαι. Ο χώρος που δουλεύω. Συχνά λέω στον Παναγιώτη να φύγουμε. Υπάρχει ένα στοιχείο δήθεν παντού, που με απορρυθμίζει. Διεκπεραιωτές καλλιτέχνες που νοιάζονται μόνο για προβολή και χρήμα. Μας έχει πνίξει το ψέμα. Το τραγούδι χρειάζεται προετοιμασία και αγάπη. Δεν προκύπτει ελαφρά τη καρδία…». Να υποθέσουμε πως την ενδιαφέρει μια καριέρα στο εξωτερικό; Αλλωστε αυτή δεν τα χρειάζεται τα λόγια. Μπορεί και χωρίς αυτά. Αρα… «Θα με ενδιέφερε, αλλά δεν είναι απλό. Δεν έχω μάνατζερ, δεν έχω ανθρώπους να με βοηθήσουν, να προωθήσουν τη δουλειά μου. Αμα είναι να έρθει, θα έρθει μόνο του. Ξαφνικά έγιναν όλα στην καριέρα μου. Μου τηλεφώνησε ο Μπουλμέτης και τώρα μου τηλεφώνησε ένας άνθρωπος από την άλλη άκρη, ξένος, δεν τον ήξερα, δεν με ήξερε… Γίνονται και έτσι τα πράγματα. Χωρίς να τα προκαλείς».
