Η ιδεολογική διαμάχη μεταξύ εθνικών και χριστιανών που έλαβε χώρα τους πρώτους αιώνες της επικράτησης του χριστιανισμού φαίνεται να αναβιώνει, σε ελάσσονα κλίμακα, σήμερα: τη στιγμή που η θρησκεία προκαλεί εκ νέου διανοητικό ενθουσιασμό σε πολλούς, οι «εθνικοί» απαντούν από τον θεσσαλονικιώτικο εκδοτικό οίκο Επιλογή με επανέκδοση των «άγνωστων» ελληνικών έργων της Υστερης Αρχαιότητας, έργων που φέρουν τη σφραγίδα της ιδεολογικής αντίστασης των εθνικών Ελλήνων ενάντια στον ιουδαϊσμό και στον χριστιανισμό. Πριν από δύο χρόνια εκδόθηκε ο «Αληθής λόγος κατά Χριστιανών» του Κέλσου, πριν από έναν χρόνο τα μαχητικότερα κείμενα του φιλόσοφου αυτοκράτορα Ιουλιανού ο «Μισοπώγων», το «Κατά Χριστιανών» και οι επιστολές του και τώρα έχουμε δύο ακόμη φιλοσόφους των πρώτων εκείνων βυζαντινών αιώνων: τον επικούρειο γεροφιλόσοφο Διογένη Οινοανδέα και τον πολυγραφότερο συγγραφέα της αρχαιότητας Λιβάνιο. Συγγραφείς που η χριστιανική φιλολογία και ιστοριογραφία κράτησε επί μακρόν στη σκιά.
Ο ιστοριοδίφης εκδότης Γιάννης Αβραμίδης έχει αποδυθεί στη συστηματική επαναφορά στο φως, στη μετάφραση και στον σχολιασμό των έργων θύραθεν συγγραφέων, εις πείσμα της διαπίστωσης ότι «ο Ελλαδικός χώρος κατά τη μεγάλη εκείνη περίοδο (4ος, 5ος και 6ος αι. μ.Χ.) ελάχιστα έχει απασχολήσει τους σύγχρονους ξένους και έλληνες ιστορικούς της Υστερης Αρχαιότητας: πράγματι η αληθινή ιστορία παραμένει σκοτεινή…». Για να διαλευκάνει όσα συνέβησαν αυτή την ιστορική περίοδο, ο εκδότης επιλέγει την έκδοση αυτούσιων των κειμένων των «εθνικών» συγγραφέων, χωρίς τον κίνδυνο επηρεασμού μέσω φιλολογικών ή ιστορικών αναλύσεων, με αντιπαράθεση του πρωτοτύπου και της μετάφρασής του στη σύγχρονη γλώσσα και μια σύντομη εισαγωγή μόνο για πληροφορίες πραγματολογικού περιεχομένου.
Ο Λιβάνιος και ο Διογένης Οινοανδέας είναι συγγραφικές μορφές της αρχαιότητας, εξαιρετικές για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος υπήρξε ο σημαντικότερος σοφιστής του 4ου αιώνα, δάσκαλος του Μεγάλου Βασιλείου, του Ιωάννου Χρυσοστόμου και του Ιουλιανού, ένθερμος υποστηρικτής της αναγέννησης του παγανισμού, με φήμη που απλωνόταν σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία μεταξύ εθνικών και χριστιανών εξίσου. Στην παρούσα έκδοση, από την πληθώρα των έργων του Λιβανίου περιλαμβάνονται ο «Θρήνος για τον Ιουλιανό», το «Υπέρ των ελληνικών ναών» και το «Προς αυτούς που τον είπαν κουραστικό». Ο Διογένης Οινοανδέας, από την ελληνική πόλη Οινόανδα στην ορεινή Λυκία (απέναντι από το Καστελλόριζο), υπήρξε πιθανόν καθηγητής της επικούρειας φιλοσοφίας και έμεινε στην ιστορία κάνοντας κάτι μοναδικό: χάραξε σε δημόσιο χώρο και πάνω σε επιφάνεια τοίχου 100 τ.μ. το μεγαλύτερο γκραφίτι του κόσμου, ένα κείμενο υπέρ της επικούρειας «Τέχνης του ζην». Οι ογκόλιθοι του γκρεμισμένου τοίχου, αφού χρησιμοποιήθηκαν ανά τους αιώνες σε λιθοστρώσεις και λιθοδομές, ανακαλύφθηκαν σε αλλεπάλληλες ανασκαφές και ανασυντέθηκαν σταδιακά από τους επιγραφολόγους.
