Ξεμπερδέψαμε με τους χρυσαυγίτες;

Αρχικά οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο «εύγε» στους δικαστές που πέταξαν στα σκουπίδια την εισήγηση της εισαγγελέως για την αθώωση της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής και έβγαλαν μια ιστορική απόφαση καταδίκης αυτού του νεοναζιστικού κόμματος ως εγκληματικής οργάνωσης. Οφείλουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο «μπράβο» σε αυτή την ηρωική μητέρα, τη Μάγδα Φύσσα, που σε πείσμα μιας συντηρητικής αντίληψης που υπαγορεύει στους πολίτες να μη διεκδικούν ατομικά το δίκιο τους, εφόσον υπάρχουν οι θεσμοί, αυτή δεν αφέθηκε στον «αυτόματο πιλότο» της λειτουργίας των θεσμών αλλά αγωνίστηκε από την ημέρα της δολοφονίας μέχρι σήμερα τόσο για να τιμωρηθούν οι ένοχοι όσο και για να μας δείξει πως ο εφησυχασμός είναι συνενοχή.

Ηδη οι τελευταίες εκλογές είχαν πετάξει εκτός του Κοινοβουλίου τους νεοναζί. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά τους 440.000 και τους 426.000 που τους ψήφισαν τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, πριν από τη δολοφονία Φύσσα, τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία, τους ψήφισαν 388.000 και 380.000 αντίστοιχα. Να μην ξεχνάμε και τους 537.000 που τους ψήφισαν το 2014 για τις ευρωεκλογές. Και βεβαίως να μην ξεχνάμε πως πριν από το 2013 είχαν υπάρξει και άλλες δολοφονίες, αλλά αυτοί ήταν «λαθρομετανάστες» από το Πακιστάν. Ολοι αυτοί δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ένας κακός εφιάλτης που πέρασε το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου. Οπως αποδείκνυε η φιγούρα του ορθολογιστή πατρός Μπράουν που δημιούργησε ο Γκίλμπερτ Τσέστερτον, πίσω από τις μεταφυσικές εξηγήσεις κάποιων εγκλημάτων κρύβονταν πραγματικοί άνθρωποι. Και αυτοί που ακολουθούσαν τη ΧΑ πριν και μετά τη δολοφονία του Φύσσα δεν είναι φαντάσματα που θα εξαφανιστούν με το φως της ημέρας, αλλά συμπολίτες μας που ζουν αναμεσά μας. Στην Ελλάδα υπήρξαν ερμηνείες που ουσιαστικά αθώωναν τους ψηφοφόρους της νεοναζιστικής ΧΑ γιατί, άκουσον άκουσον, όλοι «αυτοί ήταν απλός κόσμος που μέσα στη μέγγενη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και την αδυναμία να δώσει λύσεις με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, νόμιζε ότι η Χρυσή Αυγή είναι λύση». Αλήθεια, πόσο απλός κόσμος ήταν αυτές οι χιλιάδες των συμπολιτών μας;