Σχετικά με τις διάφορες θεωρίες που κυκλοφορούν, υποστηρίζοντας ότι πρέπει τα πεύκα να αντικατασταθούν με άλλα είδη πιο ανθεκτικά στις πυρκαγιές, ο κ. Παπαγεωργίου σημειώνει ότι «το πεύκο και να το κόψεις θα φυτρώσει μόνο του, καθώς αυτή είναι η δυναμική της φύσης». Από την πλευρά του και ο κ. Φραγκισκάκης προσθέτει: «Είναι ουτοπικό να θεωρούν ότι θα λυθεί το πρόβλημα αν βγάλουμε τα πεύκα. Αν φυτέψουμε στην Αττική ή στην Εύβοια με τα ξερικά καλοκαίρια ψυχρόβια κωνοφόρα που βλέπουμε στην κορυφή του Πηλίου ή στην Πίνδο, θα ξεραίνονταν. Είναι δυνατό να ποτίζουμε τα δάση;». Η επιλογή ξεχωριστού είδους, όπως αναφέρει ο κ. Παπαγεωργίου, μπορεί να γίνει σε ένα αστικό πάρκο και όχι στις αναδασωτέες εκτάσεις.
Ειδικά στις ζώνες μείξης δασών-οικισμών, όπου τα σπίτια είναι δίπλα ή μέσα στο δάσος, όπως στις περιοχές που κάηκαν στην Αττική, ο κ. Φραγκισκάκης επισημαίνει ότι πρέπει τα πεύκα να αραιώσουν και να οριστεί μια απόσταση μεταξύ κτισμάτων και δέντρων – όση το ύψος τους – ενώ σε όσα παραμείνουν να μην κλαδεύονται τα κάτω κλαδιά τους, διότι σε περίπτωση πυρκαγιάς η φωτιά γίνεται επικόρφια και προχωρεί με μεγαλύτερη ταχύτητα.
