Αν αθροίσει κάποιος τα κείμενα, τα τραγούδια, τις δηλώσεις, τις αναλύσεις, τις διαμάχες των τελευταίων 16 μηνών θα φτιάξει το μωσαϊκό της πανδημίας, το χνάρι της επάνω στις ζωές μας. Δεν θα είναι η ρεαλιστική και οριστική αποτύπωση, αλλά εκείνη η πρώτη εν θερμώ αποτίμηση που συνοδεύει πάντα την καταγραφή μιας δραματικής συγκυρίας. Η Ιστορία συμβαίνει όταν συμβαίνει αλλά επειδή δεν μπορείς να περιγράψεις με ακρίβεια το νερό που κολυμπάς, συνήθως γράφεται πολύ αργότερα.
Είναι ανθρώπινη αντίδραση η προσπάθεια να μιλήσεις την ώρα του γεγονότος, αλλά συνήθως πιάνεσαι απροετοίμαστος για την ψύχραιμη ανάλυση, για την τελεσίδικη καταγραφή. Περισσότερα από τα μισά θα τα πάρει ο αέρας. Δεν θα μείνει τίποτα από τις σιγουριές μας, ο χρόνος θα αποκαθηλώσει τις τοποθετήσεις αυθεντίας, όπως και τη φούρια της τέχνης που βιάζεται να μιλήσει γιατί φοβάται μην την κατηγορήσουν πως σωπαίνει, ή πως δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του κόσμου για έκφραση του επίκαιρου αισθήματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
