Στη χώρα στην οποία η «ασφάλεια είναι διασφαλισμένη», το ρολόι σήμανε 23.18 και δύο τρένα συγκρούστηκαν παίρνοντας τις ζωές 57 (μάλλον) ανθρώπων. Γιατί;
Ηταν Τρίτη 28 Φεβρουαρίου του 2023. Είμαστε στον Μάιο του 2025 και απαντήσεις εξακολουθούν να μην έχουν δοθεί από κανέναν. Ευθύνες δεν έχουν αποδοθεί. Ισως βγει στη φόρα κάποιο «ξεχασμένο» βίντεο ή ηχητικό ντοκουμέντο, αλλά ως εκεί. Ακούγεται σαν κάποιο τραγικό πρωταπριλιάτικο αστείο, μα είναι η πραγματικότητα και είναι πικρή.
Ας μιλήσουμε για την Εριέττα Μόλχο, την 23χρονη φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, που έτυχε να βρίσκεται στην επιβατική αμαξοστοιχία της Hellenic Train τη μαύρη εκείνη μέρα. Η Εριέττα θεωρείται νεκρή, αλλά θεωρείται και αγνοούμενη. Κανένα ίχνος της δεν έχει βρεθεί. Ισως απανθρακώθηκε. Ισως βρίσκεται κάπου μέσα στα μπάζα.
Κανείς από εμάς – τους πολίτες αυτής της χώρας – δεν ξέρει. Αλλά πώς να ξέρουμε; Εξάλλου οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης δήλωσαν πρόσφατα ότι δεν μπορούν να μας πουν κάτι περισσότερο, καθώς δεν γνωρίζουν κάτι περισσότερο, και δεν πρέπει να γνωρίζουν κάτι περισσότερο.
Μα, η ασφάλεια των πολιτών δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα. Ωστόσο, «είναι ντροπή και ντρέπονται» πρώην υπουργοί αρμόδιοι για το θέμα, όχι για την άγνοιά τους, αλλά για το γεγονός ότι «τίθενται θέματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο».
Την ίδια στιγμή, άλλα μέλη της κυβέρνησης θεωρούν ότι ο πρώην υπουργός Μεταφορών δεν φέρει καμία ευθύνη, καθώς την ώρα της σύγκρουσης κοιμόταν σπίτι του. Επομένως, δεν φταίει ούτε η κυβέρνηση, καθώς δεν είναι πολιτικό ζήτημα ένα θανατηφόρο δυστύχημα που οφείλεται στην αμέλεια και παραμέληση του σιδηροδρόμου της χώρας.
Και τι να σημαίνει άραγε ότι «η εμμονή να αποκαλεί (σ.σ.: δικηγόρος οικογενειών των θυμάτων) την τραγωδία στα Τέμπη «έγκλημα» δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι αν είναι έγκλημα οι αποζημιώσεις που θα πάρουν (οι οικογένειες των θυμάτων) θα είναι εκατομμύρια, ενώ αν ήταν δυστύχημα θα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες»; Και η παραπάνω δήλωση, δυστυχώς, δεν είναι κάποιο προϊόν μυθοπλασίας, αλλά επίσημη τοποθέτηση σε τηλεοπτικό σταθμό της χώρας.
Ολα αυτά και τόσα άλλα ακόμα είναι που γεμίζουν τους νέους με «αισιοδοξία» για το μέλλον, τους εμπνέουν να απορρίπτουν τα κατεστημένα, να θέτουν στόχους, να μορφώνονται, να πρωτοτυπούν, να προοδεύουν, να αγαπάνε τη χώρα τους, να γίνονται καλοί άνθρωποι και μελλοντικοί ενεργοί πολίτες· η απόδοση της δικαιοσύνης, η κοστολόγηση των ανθρώπινων ζωών, το ενδιαφέρον της πολιτείας και όλα τα υπόλοιπα καλά.
Εν κατακλείδι, «η ζωή είναι ωραία, ζούμε σε μια φανταστική χώρα. Πόσοι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν να απολαμβάνουν ό,τι απολαμβάνουν οι Ελληνες;» Εχουμε ήλιο, Ελληνα. Μην ξεχνάς!
Μην ξεχνάς πόσα «αντίο» ειπώθηκαν σε στάχτες, μην ξεχνάς πως θα μπορούσες να ήσουν εσύ ένας από τους 57, θα μπορούσε να ήταν ένας γονιός σου, ξάδελφος, φίλος, συγγενής ή το παιδί σου. Μην το ξεχάσεις ποτέ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο ένθετο «Το Βήμα της Νάξου» του ΓΕΛ Νάξου – «Μανώλης Γλέζος» που κυκλοφόρησε με «Το Βήμα της Κυριακής» στις 27 Απριλίου 2025.
