Χρειάστηκε από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, όταν μουσουλμάνοι τρομοκράτες επιτέθηκαν στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης σκορπίζοντας θάνατο και τρόμο, να περάσουν 20 χρόνια για να συνειδητοποιηθεί επιτέλους κυρίως στη Γαλλία του Μακρόν ότι ο εχθρός που κόβει κεφάλια και ανατινάσσει κοσμοσυνάξεις είναι το Ισλάμ, και όχι απλώς κάποιοι ριζοσπαστικοποιημένοι μουσουλμάνοι. Φυσικά δεν είναι όλα τα όπου γης δύο δισεκατομμύρια των μουσουλμάνων. Οι περισσότεροι ευτυχώς δεν έχουν ακόμα εθελοντική διάθεση για στράτευση στον ιερό πόλεμο, όπου τους καλούν οι ιμάμηδες στα περισσότερα ίσως πια τζαμιά ανά την υφήλιο. Αλλά καθώς ανήκουν στην πιο ζωντανή και ασταμάτητα διαδιδόμενη θρησκεία, ευθυγραμμίζονται προς τις φανατικές πρωτοπορίες τους και τις στηρίζουν στη θανατηφόρα δράση τους. Δυστυχώς, καθώς κυριαρχεί γενικότερη άγνοια στον δυτικό, και ιδιαίτερα τον θεωρούμενο χριστιανικό κόσμο, για το τι ακριβώς είναι το Ισλάμ, καθίσταται δυσχερής, αν όχι αδύνατη, η αντιμετώπιση της επιθετικής διάδοσής του.
Αγνοείται ή παραβλέπεται ότι ο Μωάμεθ, σε αντίθεση προς τον Χριστό ή τον Βούδα, επέβαλε τη θρησκεία του με το σπαθί και τον τρόμο. Ηταν ο ίδιος πολεμιστής και απαιτούσε από τους άπιστους υποταγή για να μην τους σφάξει. Διακήρυσσε: «Στέλνομαι (από τον Αλλάχ) κρατώντας ξίφος. Οσοι διακηρύσσουν την πίστη μου ας μη συζητούν. Ας φονεύσουν όσους αρνούνται να υποκύπτουν στον νόμο μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
