Με ιδιαίτερη χαρά είδα να προβάλλεται από το Διαδίκτυο η επέτειος 30 χρόνων από την επίσημη έναρξη λειτουργίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Καθώς ήδη λειτουργεί ως δημόσιος οργανισμός, μετά την κρατικοποίησή του, τείνει να λησμονηθεί ότι πρόκειται για δημιούργημα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και συγκεκριμένα του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» (ΣΦΜ). Το γεγονός ότι η πρωτεύουσα της Ελλάδας και γενικά η χώρα μας στερούνταν μιας αίθουσας προορισμένης για συναυλίες και ρεσιτάλ σοβαρής μουσικής ενεργοποίησε πριν από 70 χρόνια μια ομάδα φιλομούσων με πρωτοστατούσα τη διάσημη υψίφωνο Αλεξάνδρα Τριάντη, τον ευπατρίδη πολιτικό Λάμπρο Ευταξία και ομάδα επίλεκτων μελών της αθηναϊκής κοινωνίας να ιδρύσουν το 1953 τον ΣΦΜ. Κύριος σκοπός του η δημιουργία στην Αθήνα μεγάρου συναυλιών αντάξιου της πρωτεύουσας της Ελλάδας. Με πρώτο πρόεδρο τον Ευταξία, αντιπρόεδρο την Αλεξάνδρα Τριάντη και σύμβουλο μεταξύ άλλων τον τότε μόλις 20 ετών Χρήστο Λαμπράκη ενεργοποίησαν αμέσως την προώθηση των φιλόδοξων σχεδίων τους με χρηματοδότηση αποκλειστικά από ιδιωτικούς πόρους, και κυρίως από την περιουσία του Λάμπρου Ευταξία και ατομικώς και ως προέδρου του Ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου. Σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από το κράτος παραπλεύρως της αμερικανικής πρεσβείας δρομολογήθηκε η δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής σε σχέδια διαπρεπών γερμανών και ελλήνων αρχιτεκτόνων και ακουστικολόγων και με αποκλειστική ιδιωτική χρηματοδότηση. Οι ιδιωτικοί πόροι όμως εξαντλήθηκαν όταν ολοκληρώθηκε το κύριο γιαπί και υπό την πίεση του Ευταξία και με δυναμική συμπαράσταση του Λαμπράκη χρηματοδοτήθηκαν από το κράτος η ολοκλήρωση του Μεγάρου και η λαμπρή λειτουργία του.
Προς τούτο συνεστήθη ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΟΜΜΑ) με ισότιμη συμμετοχή στη διοίκησή του από μέλη του ΣΦΜ και του κράτους (ανά πέντε κάθε πλευράς) και πρόεδρο τον Χρήστο Λαμπράκη. Χάρις στο πάθος με το οποίο δραστηριοποιήθηκε ο τελευταίος, το πείσμα και την ευρηματικότητά του απέκτησε η πρωτεύουσα της Ελλάδας ένα από τα λαμπρότερα παγκοσμίως μέγαρα μουσικής. Συμπαραστάτες όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Μητσοτάκη. Μολονότι σε κάποια φάση κύριος χρηματοδότης του Μεγάρου ανέλαβε το Δημόσιο, η ολοκλήρωση και επέκτασή του με το διπλανό συγκρότημα της Αίθουσας Τριάντη, της Μουσικής Βιβλιοθήκης, που επίσης είναι δημιούργημα του ΣΦΜ (με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη), και του πρότυπου υπόγειου γκαράζ, το Μέγαρο έως τον θάνατο του Λαμπράκη και την πρόσφατη κρατικοποίησή του μεγαλούργησε ως έμπνευση και υλοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας διά του ΣΦΜ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
