Γιώργος Νταλάρας

Ο Γιώργος Νταλάρας γράφει για τον «σκηνοθέτη όχι εικόνων αλλά λέξεων, ήχων και οργάνων», τον σπάνιο πολίτη Μάνο Χατζιδάκι

100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης. Ένας αιώνας ζωής. Με απούσα την φυσική του παρουσία αλλά με το έργο και τη στάση ζωής του παρόντα να έχουν νικήσει την λήθη και τον θάνατο.

«Οι στίχοι από το αίμα μου παιδιά» λέει ο Καρυωτάκης. Ετσι συμβαίνει με τα τραγούδια του Μάνου. Μπορεί να μη μοιάζουν το ένα με το άλλο αλλά, διαβάζοντάς τα, μυρίζοντας την ατμόσφαιρα που μεταφέρουν, την αισθητική που αποπνέουν, καταλαβαίνεις ότι είναι παιδιά του ίδιου «πατέρα».

Το όνομα του Τσιτσάνη συνυπάρχει ακατάστατα με τις πρώτες μου μνήμες. Μαζί με τα πρώτα τραγούδια και τα ονόματα μουσικών, φίλων του πατέρα μου, που μπαινόβγαιναν στο σπίτι μας.