Στις 8 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που ο πρωθυπουργός θα ανακοινώνει το μεταμνημονιακό πρόγραμμα της μετακομμουνιστικής Αριστεράς, θα εγκαινιάσει την παρουσία του στη χώρα μας ο συρμός Frecciargento (Ασημένιο βέλος) που θα εξυπηρετεί τη γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Θα μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως και 250 χιλιόμετρα την ώρα ώστε να μειώσει σε 3,5 ώρες τη χρονική απόσταση των δύο πόλεων, όταν θα αρχίσει τα τακτικά δρομολόγια.
Την Πέμπτη που μας πέρασε, ενώ ο βουλευτής της συμπολίτευσης (των ΑΝΕΛ) Κώστας Κατσίκης ασκούσε το πολιτικό λειτούργημά του σε κάποιο τηλεπαράθυρο, μικρή ομάδα κουκουλοφόρων προσπάθησε να εισβάλει στο γραφείο του χωρίς να τα καταφέρει.
Η πρώτη δίκη με βάση τη συνταγματική διάταξη «περί ευθύνης υπουργών» έγινε το 1876, μετά την ταραχώδη περίοδο 1874-75, όταν η κυβέρνηση Βούλγαρη στηριζόταν σε Βουλή που (κατά τους αντιπάλους της) δεν είχε νόμιμη σύνθεση - ήταν η εποχή των «στηλιτικών» και του τρικουπικού «Τις πταίει;» που έκλεισε με την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Χαρίλαο Τρικούπη που δεν ήταν καν βουλευτής.
Οσοι από τους αναγνώστες είναι σήμερα πάνω από 65 χρόνων και είχαν αρχίσει να αποκτούν συνείδηση του κόσμου πριν από 50 χρόνια, θυμούνται ίσως με τι έκπληξη παρακολουθούσαμε μέσα από τις σελίδες εφημερίδων και περιοδικών όσα διαδραματίζονταν το annus mirabilis 1968:
Ακριβώς όπως το φανταζόμαστε: τα Paradise Papers επιβεβαιώνουν πως όσοι είναι πλούσιοι και κατάφεραν να βρουν τον τρόπο, επενδύουν μέρος της περιουσίας τους σε φορολογικούς παραδείσους χωρίς να παρανομούν: η βασίλισσα της Αγγλίας,
Ο Μακιαβέλι ήταν ο πρώτος που δήλωσε δημόσια πως ηθική και πολιτική όχι μόνο δεν ταυτίζονται αλλά συγκρούονται κιόλας και έδωσε συμβουλές προς τους επίδοξους ηγεμόνες για το μοναδικό μέλημα της πολιτικής στην εποχή του: πώς θα καταλάβουν και θα διατηρήσουν την εξουσία, πώς θα γίνουν πρίγκιπες ή βασιλιάδες.
Είναι φανερό ότι η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν
Μισός αιώνας λοιπόν. Λιγοστεύουμε συνεχώς όσοι ζήσαμε εκείνη την ημέρα και για τούτο οι επετειακές εκδηλώσεις
Εξήντα χρόνια στους εφήβους και τους νέους είναι πολλά, πάρα πολλά, ατέλειωτα.
Σε παλιότερους καιρούς, θα προκαλούσε μεγάλο ενθουσιασμό και σίγουρα θα ενέπνεε όσους στον Μοριά
Πόσοι άραγε στην Ελλάδα του 1963 γνώριζαν την ύπαρξη και το έργο της Χάνα Άρεντ που το όνομά της φιγουράρει μέσα σε πλαίσιο στο πρώτο πρώτο τεύχος των Εποχών;
Αναρωτιέμαι: Τι έχουν γίνει όλοι αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ, στην ΕΣΗΕΑ και αλλού που φώναζαν «η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα» ή «το δικαίωμα στην ενημέρωση των πολιτών είναι πάνω από τα κέρδη των ιδιοκτητών»;
Το ιντερνέτ θα καταφέρει να μας κάνει όλους εξίσου άσημους, σκέφτομαι καθώς αδυνατώ να θυμηθώ
Προσπαθώντας να θυμηθούμε τα πολιτικά σημαντικά στην Ελλάδα και στον κόσμο κατά το 2016, στη ρηχή και αναξιόπιστη μνήμη μας έρχονται αμέσως εκτός συνόρων εικόνες:
Η πορεία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι άρρηκτα δεμένη με την ελευθερία του Τύπου.
Η εξαετία 2009-2015 ανέδειξε τη βασική παθογένεια της Ελλάδας, που την εντόπισε και η Κριστίν Λαγκάρντ με δήλωση που εξέφραζε την άποψη του ΔΝΤ για την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος:
Η Βρετανία ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που επέτρεψε τη λειτουργία ιδιωτικών σταθμών τηλεόρασης, από τη δεκαετία του 1950 ήδη.
Από τη μια, έχουμε την επίσημη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για το δημοψήφισμα στη Βρετανία...