Γνώμες

Με όλα αυτά τα περίεργα και τις προβοκάτσιες με τις σημαίες που συμβαίνουν σε βραχονησίδες

Ακούμε συχνά πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε και διέψευσε απολύτως τους ψηφοφόρους της με την

Η ηθοποιός είναι γνωστή. Είναι μελαχρινή και χυμώδης. Το όνομά της δεν έχει καμία σημασία - θα μπορούσε στη θέση της να είναι κάποια άλλη, τόσες έχουμε.

Εσύ φταις.

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα «κολλούσα» ποτέ με μια τηλεοπτική σειρά με ηρωίδες γυναίκες στα 70κάτι τους. Και όμως, το «Grace and Frankie» στο Νetflix, με πρωταγωνίστριες τις Τζέιν Φόντα και Λίλι Τόμλιν, ήταν μια μικρή αποκάλυψη για την πλέον επαίσχυντα παραγκωνισμένη αλλά ταχύτερα αυξανόμενη δημογραφική ομάδα παγκοσμίως: τα υπερώριμα κορίτσια.

Μικροβιώματα

Από χρόνια, από το τέλος της δεκαετίας του '60, μιλάμε για διεπιστημονικότητα. Λέξη ελκυστική και ταυτόχρονα επιδίωξη προδομένη. Γιατί χωρίς ελέγξιμα βήματα προς αυτήν, η πιθανότητα να δικαιωθεί ο στόχος είναι μικρή.

Η καθυστερημένη συνείδηση, ως αυτάρεσκη οντότητα, δεν αναγνωρίζει έτερη ύπαρξη πλην του εαυτού της. Ο μικρός «οικισμός» εντός της είναι ο σύμπας κόσμος.

Σε μιαν εποχή αντιηρωική, όπως η δική μας, έχουν θέση οι ήρωες; Βλέποντας τις σημερινές μας εκδηλώσεις ηρωισμού θα πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε

Η έξοδος του Πάσχα στάθηκε πάλι αφορμή για τον σχολιασμό των «ηθών του Ελληνα» και κάποιες συγκρίσεις με παλιότερα χρόνια.

Εξαρση εγκληματικότητας, αγριότητα των εγκληματικών πράξεων, αυτοδικίες ή υπερβάσεις των ορίων άμυνας, κάποτε από πανικό, άλλοτε όμως από τιμωρητική διάθεση που εκδηλώνουν τα θύματα, απώλεια του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών (συνέπεια ή όχι των αθρόων αποφυλακίσεων επί ΣΥΡΙΖΑ), όλα αυτά έχουν φέρει μετ' επιτάσεως στην επικαιρότητα το ζήτημα της δικαιοσύνης: αφενός μεν της ποιότητας και ταχύτητας απονομής - και - της ποινικής δικαιοσύνης, αφετέρου δε την αντιεγκληματική/σωφρονιστική πολιτική του κράτους.

Μια από τις συνηθέστερες λειτουργίες των θεσμών είναι να θέτουν ανώτατα ή κατώτατα όρια, πέρα από τα οποία οι συνέπειες ορισμένων επιλογών αλλάζουν.

«Η θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου… Είναι το όπιο του λαού».

Η κυριαρχούσα απόπειρα κατανόησης της συμπεριφοράς του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τα ΜΜΕ και πανεπιστημιακούς εστιάζει είτε σε «κακούς» συμβούλους είτε σε συνωμοσιολογικές θεωρήσεις και σπανιότερα σε ψυχολογικά προβλήματα.

Ενώ η Ελλάδα φαίνεται χαμένη στα προβλήματά της, οι άλλοι - παρά τα δύσκολα εκλογικά αποτελέσματα σε ορισμένες χώρες - ετοιμάζουν τη νέα Ευρώπη, τη νέα Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) μετά τις τραυματικές εμπειρίες των τελευταίων κρίσεων (οικονομική κρίση, προσφυγική - μεταναστευτική κρίση, Brexit, άνοδος εθνολαϊκισμού / ευρωσκεπτικισμού, άνοδος Ντόναλντ Τραμπ, κ.λπ.).

Η Κίνα και η Ρωσία έχουν ένα πλούσιο ιστορικό παρελθόν, στο οποίο χρειάστηκε να αφιερώσουμε μεγάλο μέρος των προηγούμενων άρθρων μας για να εντοπίσουμε μερικά στοιχεία της ταυτότητάς τους που παίζουν καταλυτικό ρόλο σε σχέση με τη σημερινή τους θέση στον κόσμο και τις μεταξύ τους ισορροπίες.

Διαβάστε:

Οι επόμενες εθνικές εκλογές συνοδεύονται από τον φόβο της πολιτικής αστάθειας για την επόμενη ημέρα. Προεδρική εκλογή, απλή αναλογική, όξυνση της κρίσης με την Τουρκία, είναι μερικά από τα στοιχεία που ωθούν στην ανάγκη προετοιμασίας συναινέσεων. Η χώρα μας, δυστυχώς, δεν έχει αντίστοιχη εμπειρία και κουλτούρα. Και γι' αυτό είναι καλό να μελετηθούν κάποια δείγματα συναίνεσης του μεταπολιτευτικού μας παρελθόντος (ακόμη και στην κρίση), από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα.

Ο ΔΡΟΜΟΣ για το Τόκιο του ολυμπιακού 2020 κάθε άλλο παρά εύκολος είναι για τον ελληνικό αθλητισμό.

Φαίνεται ότι οι ιεράρχες δεν κάνουν αγαθοεργίες μόνο σε κοινούς θνητούς που υποφέρουν. Μαθαίνω ότι