Το Σύνταγμα του 1975 κλείνει σε λίγες ημέρες 50 χρόνια ζωής.
Πρόκειται για μια περίοδο μοναδικής δημοκρατικής ομαλότητας στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, στην οποία συνέβαλε αποφασιστικά ο καταστατικός του χάρτης.
Κανένας χάρτης, ωστόσο, δεν είναι στατικός. Η εξέλιξη της ζωής, αλλά και οι νέες προκλήσεις, με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι, επιβάλλουν την προσαρμογή του κειμένου και τον συγχρονισμό των ρυθμίσεών του με τη σημερινή πραγματικότητα.
Και με το μέτρο βεβαίως που απαιτείται. Δε θα πρέπει να λησμονείται πως το ελληνικό Σύνταγμα μετρά ήδη τέσσερις αναθεωρήσεις – κανένα άλλο Σύνταγμα στην Ευρώπη δεν έχει υποστεί τόσες αλλαγές.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση καλούνται να σταθούν στο ύψος αυτών των απαιτήσεων. Το Σύνταγμα δεν προσφέρεται ούτε για μικροκομματική εκμετάλλευση, αλλά ούτε και για ασκήσεις ιδεοληψίας.
Καταστατικός στόχος κάθε Συντάγματος είναι το «κοινό καλό» σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής. Η πρόοδος, η προστασία του ατόμου, των θεσμών και του περιβάλλοντος, η ελευθερία του λόγου και της πράξης.
Αυτός και μόνο θα πρέπει να είναι και ο γνώμονας της αναθεώρησης. Αν μη τι άλλο, η ουσία του Συντάγματος του 1975 βρίσκεται στον φιλοπρόοδο προσανατολισμό του.
