Ας ξεκινήσω με ένα ερώτημα. Υπάρχει ανασχηματισμός που κατάφερε να αλλάξει την φορά των πραγμάτων; Να βγάλει μια κυβέρνηση από ένα δύσκολο πολιτικό περιβάλλον και να της δώσει φτερά στα πόδια; Ας προσθέσω ένα ακόμα. Ο ανασχηματισμός που έρχεται δεν είναι ο πρώτος που θα κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Έχουν δείξει οι προηγούμενοι κάποια διάθεση για αυτό που λέμε γερό ανακάτεμα της τράπουλας; Πάμε και σε ένα τρίτο ερώτημα. Ακόμα και αν ο Πρωθυπουργός έχει τη διάθεση να αλλάξει την κυβερνητική ενδεκάδα, ποια ποιότητα του προσφέρει ο πάγκος της ΝΔ;
Η ανάγκη για αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα ξεκινάει από την παραδοχή ότι η ομάδα δεν τα έχει πάει και τόσο καλά. Ότι υπάρχει ένα κλίμα προβληματισμού στην κοινωνία που δεν αναστρέφεται από τους 157 ψήφους εμπιστοσύνης της Βουλής, χρειάζεται κάτι περισσότερο, από έναν ανασχηματισμό προσώπων. Ο ανασχηματισμός είναι ένα από τα όπλα που δημιουργούν το θαύμα των τριών ημερών. Μετά, τέλος. Η καθημερινότητα, θα είναι εδώ και θα μετρά την αποτελεσματικότητα της νέας ομάδας.
Κανείς δεν ξέρει πόσους παίκτες θα αλλάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό που, όμως, έχει σημασία είναι το αν θα καταφέρει να ανασχηματίσει δύο πράγματα, όσο ακόμα έχει τη μπάλα στα πόδια του και η ροή του παιχνιδιού εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από αυτόν.
Το πρώτο πράγμα είναι το πλάνο της ομάδας. Η ΝΔ αυτή τη στιγμή έχει ως δυνατό χαρτί την αδυναμία των αντιπάλων της. Δεν συγκινεί τα πλήθη, δεν δίνει όραμα, δεν δείχνει προορισμό. Έχει χάσει μεγάλο μέρος από την εμπιστοσύνη που της είχε ο κόσμος, χάνει με μεγάλο σκορ στον πιο σημαντικό της αγώνα, κατά της ακρίβειας. Με λίγα λόγια δείχνει να μην μπορεί. Το ότι δεν μπορούν και οι άλλοι είναι ένα θέμα αλλά ίσως να μην λέει και πολλά στην επόμενη φάση. Ήδη, το «φόβητρο» της πολιτικής αστάθειας δεν φαίνεται, για παράδειγμα, να υπολογίζεται από την πλειοψηφία των πολιτών που θεωρούν τις εκλογές ως μια καλή λύση.
Το δεύτερο είναι η νοοτροπία της ομάδας. Δεν γίνεται να μην μπορείς να παίξεις μπάλα της προκοπής και να τα βάζεις με την εξέδρα που σε αποδοκιμάζει, να κουνάς το δάκτυλο στον κόσμο. Αυτό σε απλά ελληνικά λέγεται αλαζονεία. Και την έδειξαν σε μεγάλο βαθμό ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης μετά το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο για τα Τέμπη. Αντί να καταλάβουν τι ακριβώς γίνεται στην κοινωνία έλεγαν ένα σωρό ανοησίες που διαλύθηκαν από το ποτάμι του κόσμου που πλημμύρισε τις πλατείες στις 28 Φεβρουαρίου. Χρειάζεται, με λίγα λόγια και ένας ανασχηματισμός της «νοοτροπίας Γεωργιάδη».
Σε κάθε περίπτωση, τον ανασχηματισμό, θα ακολουθήσει μια καθοριστική περίοδος που εκτείνεται μέχρι και τα μπάνια του λαού. Εκεί θα φανεί αν η (νέα) κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού ή αν θα χρειαστεί, αν και όχι άμεσα, να επιλέξει να σφυρίξει (πρόωρα) τη λήξη του.
