Μετ’ επαίνων για την αποτελεσματική απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη στήριξη της απασχόλησης και των μικρών επιχειρήσεων κατά την περίοδο της πανδημίας έκλεισε αυτή τη φορά η 11η μεταμνημονιακή αξιολόγηση της οικονομίας μας από την Κομισιόν.
Και είναι γεγονός ότι τόσο ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας όσο κι ο αναπληρωτής του Θόδωρος Σκυλακάκης διέπρεψαν καθώς με τα κονδύλια του προγράμματος SURE στήριξαν το 2020 1,5 εκατομμύριο εργαζομένους που βγήκαν σε αναστολή (τα 580 ευρώ τον μήνα) και 200.000 εμπόρους και επαγγελματίες στους οποίους μοίρασαν περί τα 7 δισ. ευρώ με την επιστρεπτέα (ή μη) προκαταβολή.
Σε τέτοιο σημείο που θα τους… ζήλευε ακόμη και το ΚΙΝΑΛ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το να μοιράζεις δημόσιο χρήμα με δανεικά δεν είναι δα και στην ιδεολογία τους.
Βέβαια το καθεστώς προστασίας έχει πλέον περιοριστεί, μέχρι που άνοιξε ο τουρισμός επωφελήθηκαν άλλοι 600.000 εργαζόμενοι, αλλά μετά και την εκρηκτική αύξηση του ΑΕΠ τα «δωρεάν γεύματα» φτάνουν στο τέλος τους.
Αυτό όμως που δεν κατάφεραν οι υπουργοί, όπως σημειώνουν οι ελεγκτές της Κομισιόν, είναι να μειώσουν τα χρέη του κράτους σε ιδιώτες (εργολάβους, προμηθευτές και συνταξιούχους που περιμένουν μήνες την απόφαση συνταξιοδότησης), τα οποία κινούνται στο ύψος ή και λίγο υψηλότερα από το 2019.
Το ερώτημα είναι γιατί αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτό το χρόνιο πρόβλημα δύο πεπειραμένοι πολιτικοί, που ήδη συμπλήρωσαν δύο και πλέον χρόνια στις καρέκλες της πλατείας Συντάγματος και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Θυμόμαστε άλλωστε την κριτική που ασκούσαν όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, περί ανικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ και «κρυφών ελλειμμάτων».
Φαντάζομαι πως οι απαντήσεις θα δοθούν όταν σε δύο εβδομάδες κατατεθεί το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2022 στη Βουλή.
