Ένα ακόμη δημοσίευμα το οποίο εγείρει το ζήτημα ρωσικής ανάμειξης στις συνομιλίες για τη διευθέτηση και τους φόβους της Κύπρου, κάνει την εμφάνισή του. Αυτή τη φορά, μετά το Bloomberg και το Politico, το θέμα φέρνουν στο επίκεντρο οι New York Times, σε ένα δημοσίευμα το οποίο βασίζεται στην παλαιότερη συμμετοχή του ρώσου πρεσβευτή Στανισλάβ Οσάτσι σε σεμινάριο στελεχών του ενδιάμεσου χώρου.

«Καθώς τα Ηνωμένα Έθνη κινητοποιούνται για τις διαπραγματεύσεις οι οποίες θεωρούνται η καλύτερη και τελευταία ευκαιρία» για να ενωθεί η Κύπρος έπειτα από περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες διαίρεσης, ο πρεσβευτής της Ρωσίας παρακολούθησε σεμινάριο αφιερωμένο στον εκτροχιασμό κάθε προοπτικής μιας συμφωνίας μεταξύ Ελλήνων και Τουρκοκυπρίων», αναφέρουν οι New York Times.

Η παρουσία του ρώσου πρεσβευτή «χαροποίησε τους σκληροπυρηνικούς ελληνοκύπριους πολιτικούς στη Λευκωσία, την πρωτεύουσα του ελληνόφωνου Νότου της διχοτομημένης νήσου» υποστηρίζει ο δημοσιογράφος Άντριου Χίγκινγκς, επισημαίνοντας ότι «είχαν βοηθήσει να τορπιλίσουν το 2004 ένα σχέδιο επανένωσης υποστηριζόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχουν πλέον συσπειρωθεί για να ανατρέψουν τη νέα ώθηση για διευθέτηση που ξεκίνησε στις 12 Ιανουαρίου με μια διεθνή διάσκεψη στη Γενεύη».

Η συμμετοχή του ρώσου πρεσβευτή στο σεμινάριο εξόργισε τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος είναι ένθερμος υποστηρικτής των προσπαθειών για τη λύση. Σε κάθε περίπτωση, αναφέρεται ότι ο κύριος Αναστασιάδης, σε συνέντευξή του στη Λευκωσία, δήλωσε ότι αποδέχθηκε τις εξηγήσεις του πρεσβευτή ότι είχε παρανοήσει τη φύση του σεμιναρίου. «Θεωρώ ότι οποιαδήποτε παρέμβαση από οποιαδήποτε τρίτη χώρα δεν είναι αυτό που ψάχνουμε», πρόσθεσε ωστόσο ο πρόεδρος της Κύπρου.

Αν και ο Χίγκινγκς αναφέρεται στους δεσμούς Κύπρου – Ρωσίας, την οποία οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν «περισσότερο προστάτη παρά ως ταραχοποιό», τονίζει τη φερόμενη εμπλοκή της Μόσχας στις αμερικανικές εκλογές και την υποστήριξη δυνάμεων που αντιτίθενται στο κατεστημένο, σε όλη την Ευρώπη, γεγονός το οποίο έχει σημάνει συναγερμό. Και μπορεί στη Ρωσία να μιλούν για «ρωσοφοβική υστερία», αρκετές φωνές στην Κύπρο ωστόσο που προειδοποιούν ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας την έχουν κάνει αποφασισμένη να ανατρέψει μία διευθέτηση του Κυπριακού.

Τα γεγονότα στις Ηνωμένες Πολιτείες κα την Ευρώπη ταρακούνησαν τους Ελληνοκύπριους και κλόνισαν την άποψή τους ότι η Μόσχα υποστήριζε τα συμφέροντά τους, υποστηρίζει από την πλευρά του ο ελληνοκύπριος ερευνητής Μακάριος Δρουσιώτης, ο οποίος το 2014 εξέδωσε το βιβλίου «Η κυπριακή κρίση και ο ψυχρός πόλεμος» που χαρακτηρίστηκε από τη Μόσχα «πολιτικά απαράδεκτο».

Μια συμφωνία στο Κυπριακό θα τερμάτιζε τη διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, συμμάχων στο ΝΑΤΟ και θα άνοιγε τον δρόμο για την ανάπτυξη των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, που θα ανέτρεπε τον έλεγχο της τουρκικής αγοράς από την Gazprom, αναφέρεται στο δημοσίευμα, ενώ σημειώνεται ότι χωρίς τη λύση το φθηνότερο αέριο από την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο έχει μικρή πιθανότητα να φθάσει στους τούρκους καταναλωτές.

Αναφορά γίνεται επίσης στο ρωσικό βέτο το 2004 «σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας σχετικό με τις διευθετήσεις ασφαλείας στο νησί, που όλα τα άλλα μέλη υποστήριζαν», «στην άρση της υποστήριξης του ΑΚΕΛ, του φιλορωσικού κομμουνιστικού κόμματος με μεγάλη επιρροή» προς το σχέδιο Ανάν και στη στάση της Εκκλησίας.

Μία ακόμη διεθνής προσπάθεια για λύση, προσθέτει ο Χίγκινγκς, κατέρρευσε το 2009 «όταν χάκερς παραβίασαν το σύστημα των υπολογιστών των Ηνωμένων Εθνών και διέρρευσαν emails και έγγραφα σε φιλορωσική κυπριακή εφημερίδα. Τα Ηνωμένα Έθνη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόνο μία ξένη μυστική υπηρεσία θα μπορούσε να ενορχηστρώσει παρόμοια επιχείρηση».

Σε κάθε περίπτωση, τονίζεται ότι ο κύριος Αναστασιάδης έχει αναπτύξει καλές σχέσεις με τον ηγέτη της ελεγχόμενης από τους Τούρκους Βόρειας Κύπρου, Μουσταφά Ακιντζί, αλλά δήλωσε πως «η λύση δεν εξαρτάται από τους Τουρκοκύπριους αλλά από τη θέληση της Άγκυρας».

Όσον αφορά τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, η άποψη του κυρίου Αναστασιάδη είναι ότι η Κύπρος καταλαβαίνει μεν τα παιχνίδια που παίζουν οι υπερδυνάμεις τονίζει ωστόσο ότι είναι αναγκαία η υποστήριξη καθενός. «Είναι ζήτημα επιβίωσης», τονίζει.