Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του, τον Μάρτιο του 2012, ερωτώμενος εάν θα εγκατέλειπε την πολιτική σε περίπτωση που έχανε την προεδρία της Γαλλίας, είχε απαντήσει και μάλιστα με σθένος «Ναι». Σήμερα, ωστόσο, περισσότερο από τέσσερα χρόνια μετά, ο Νικολά Σαρκοζί είναι και πάλι ετοιμοπόλεμος και προετοιμάζεται για να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία στο Ελιζέ. Η ήττα που υπέστη στις προεδρικές εκλογές του 2012 από τον Φρανσουά Ολάντ μπορεί να τον κλόνισε αλλά αποδείχτηκε πως δεν ήταν αρκετή για να τον απομακρύνει από την πολιτική. Το 2014, ο «Σαρκό» επανεκλέχτηκε επικεφαλής της Ενωσης για Ενα Λαϊκό Κίνημα ενώ την επόμενη χρονιά ο τέως πρόεδρος της Γαλλίας αποφάσισε πως το νέο όνομα του κόμματός του θα είναι «Οι Ρεπουμπλικανοί».
Στη συνέχεια, έχοντας επανακτήσει τον έλεγχο στο εσωτερικό της παράταξής του, έβαλε στόχο να αποδείξει στους Γάλλους ότι έχει αλλάξει και ο ίδιος, και ως άνθρωπος και ως πολιτικός. Και για τον λόγο αυτόν συνέγραψε ένα βιβλίο με τον πομπώδη τίτλο «Μια ζωή Γαλλία» (La France pour la vie) όπου σχεδόν μετανιωμένος αναγνωρίζει κάποια από τα λάθη του, σκιαγραφώντας ταυτόχρονα το νέο του προφίλ.
Την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ο Σαρκοζί ανακοίνωσε μέσω ανάρτησής του στο Facebook ότι θα διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία στις εκλογές του 2017, κυκλοφόρησε και ένα δεύτερο βιβλίο του που φέρει έναν εξίσου πομπώδη και άκρως πατριωτικό τίτλο –«Τα πάντα για τη Γαλλία» (Tout pour la France) –και στο οποίο ο δεξιός πολιτικός αναπτύσσει το νέο του όραμα για την πατρίδα του, εξηγώντας στον γαλλικό λαό ότι αναγκάστηκε να επιστρέψει στην πολιτική για έναν και μοναδικό λόγο: γιατί τον χρειάζεται η Γαλλία, όπως ακριβώς χρειαζόταν τον Σαρλ ντε Γκωλ το 1958.
Για να μπορέσει να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία, ο Νικολά Σαρκοζί θα πρέπει πρώτα να ξεπεράσει τα προβλήματά του με τη Δικαιοσύνη –προ ημερών η εισαγγελία ζήτησε την παραπομπή του σε δίκη για την παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας το 2012 –αλλά και να επικρατήσει επί των εσωκομματικών αντιπάλων του ώστε να λάβει το προεδρικό χρίσμα.
Αποτελεί, ωστόσο γεγονός ότι μέσω των δύο αυτών βιβλίων του ο Νικολά Σαρκοζί κατάφερε σίγουρα να εγείρει δύο σημαντικά ερωτήματα: πρώτον, κατά πόσο έχει αλλάξει ο ίδιος ως πολιτικός; Και, δεύτερον, «γιατί τον χρειάζεται» και μάλιστα επειγόντως η Γαλλία;
«Είναι αυτός που γνωρίζαμε, με διάθεση για εκδίκηση»
Σύμφωνα με τη Σιλβί Κάουφμαν, διευθύντρια σύνταξης της εφημερίδας «Le Monde», η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι ξεκάθαρη: «καθόλου». «(Ο Νικολά Σαρκοζί) δεν άλλαξε. Η εικόνα ενός ταπεινού, απολογητικού πολιτικού δεν διήρκεσε πολύ. Καλύτερα να επιστρέψουμε στο πρωτότυπο. Επέστρεψε ο Σαρκό που γνωρίζαμε, με διάθεση για εκδίκηση» υποστηρίζει σε άρθρο της στους «Νιου Γιορκ Τάιμς».
Οσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, η γαλλίδα δημοσιογράφος αποπειράται να απαντήσει επικαλούμενη τον ίδιο τον Νικολά Σαρκοζί ο οποίος στο τελευταίο του βιβλίο εξηγεί πως η Γαλλία τον χρειάζεται επειδή είναι μια διαφορετική χώρα. Και είναι μια διαφορετική χώρα γιατί βρίσκεται σε πόλεμο με το Ισλάμ. «Αισθάνθηκα πως είχα τη δύναμη να ηγηθώ αυτής της μάχης σε μια τόσο ταραγμένη περίοδο της ιστορίας μας» επισημαίνει ο ίδιος στο βιβλίο του, ελπίζοντας πως «αυτό το νέο πνεύμα πατριωτισμού θα διαγράψει όλες τις άσχημες αναμνήσεις που άφησε –το εμμονικό εγώ του, την αλαζονεία του, την κομπορρημοσύνη του, την εριστική του διάθεση» αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο της η κ. Κάουφμαν.
«Θέλει να κλέψει ψήφους από τη Μαρίν Λεπέν»
Φαίνεται πως ο Νικολά Σαρκοζί είναι πεπεισμένος πως αυτό που απασχολεί περισσότερο τους γάλλους ψηφοφόρους δεν είναι τόσο η οικονομία όσο η μάχη κατά της τρομοκρατίας. Αλλά το στοίχημα που έβαλε ο επίδοξος πρόεδρος της Γαλλίας είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο, υποστηρίζει η κυρία Κάουφμαν, και εξηγεί το γιατί:
«Ο πατριωτισμός βρίσκεται πράγματι σε άνοδο, αλλά όχι με διχαστικό τρόπο. Τα ζητήματα της μετανάστευσης και του Ισλάμ είναι σίγουρα άξια λόγου, και κατά πάσα πιθανότητα θα κυριαρχήσουν στην προεκλογική εκστρατεία κατά τους επόμενους μήνες, αλλά η χώρα χρειάζεται πυροσβέστες, όχι εμπρηστές. Η εμπρηστική πολιτική αποτελεί την επικράτεια της Μαρίν Λεπέν. Το σχέδιο του κ. Σαρκοζί είναι να πάρει όσους ψηφοφόρους μπορεί από το Εθνικό Μέτωπό της. Αλλά έχει ακολουθήσει ξανά τον ίδιο δρόμο και δεν τα πήγε καλά. Πράγματι, η διάθεση στη Γαλλία έχει αλλάξει από τον Ιανουάριο του 2015, όταν άρχισαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις. Αλλά η στροφή (των Γάλλων) δεν έγινε προς την αντιπαράθεση, και ο Νικολά Σαρκοζί ενδέχεται να έχει κρίνει λάθος».
Λάθος γιατί ο Νικολά Σαρκοζί εμφανίζεται άκρως διχαστικός δηλώνοντας πως επιθυμεί να απαγορεύσει όχι μόνο το μπουρκίνι αλλά και την είσοδο οικονομικών μεταναστών στη Γαλλία για μια πενταετία, γιατί θεωρεί πως η ενσωμάτωση των μεταναστών είναι μια παρωχημένη έννοια, γιατί παρουσιάζει τη Γαλλία ως μια χώρα η οποία «αναγκάστηκε» από τους «ιδεολόγους της πολυπολιτισμικότητας και τους κοινωνιολόγους της ανισότητας» να εγκαταλείψει την πολιτική της αφομοίωσης (υπέρ της πολιτικής ενσωμάτωσης) των αλλοδαπών.
HeliosPlus
