Παραείναι επιφανειακή μια προσέγγιση που θέλει να αντιλαμβάνεται την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία ως «οπερέτα». Πληροφορίες που έρχονται από Τούρκους αξιωματούχους, λένε πως το πραξικόπημα ήταν προγραμματισμένο να γίνει στις 3.00 το πρωί της σήμερον, ώστε να συλλάβουν και τον Ερντογάν, που θα επέστρεφε στην Αγκυρα στις 2.00. Επειδή όμως διέρρευσε το σχέδιο, επισπεύθηκε αναγκαστικά για νωρίς το βράδυ, με αποτέλεσμα να διαφύγει την σύλληψη ο Ερντογάν.
Το ότι διέρρευσε και υποχρέωσε τους στασιαστές να επισπεύσουν την επιχείρηση, παίζοντάς τα όλα για όλα, δεκτόν. Το ότι επίσης έχασαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, επίσης δεκτόν. Όμως δεν είναι δυνατόν να διαψεύδουμε την όραση και την ακοή μας, με όλα αυτά που βλέπαμε και ακούγαμε στην απευθείας μετάδοση μέχρι το πρωί.
Διότι ο κόσμος πράγματι βγήκε στους δρόμους. Το βλέπαμε όλο το βράδυ με τα ματάκια μας. Ειδικά μετά το διάγγελμα του Ερντογάν, αλλά και πριν απ’ αυτό, του δημάρχου της Κωσταντινούπολης, του πρωθυπουργού, ακόμα και του γενικού εισαγγελέα που καλούσε τους αστυνομικούς να προβούν σε συλλήψεις των στρατιωτικών, λογικό ήταν να ενθαρρύνουν τους οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος να ξεχυθούν στους δρόμους. Και δεν είναι λίγοι οι οπαδοί του Ερντογάν. Κοντά στο 50% πήρε στις πρόσφατες εκλογές.
Τώρα, γιατί ήταν υποτονική η αντίδραση των φαντάρων στις δύο γέφυρες και στο αεροδρόμιο, λογικό δεν είναι; Τι είναι δηλαδή οι φαντάροι; Τίποτα εξωγήινοι; Παιδιά του λαού είναι κι αυτοί, οι οποίοι ναι μεν ήταν υποχρεωμένοι να τηρήσουν τις εντολές που πήραν, από την άλλη όμως είχαν απέναντί τους χιλιάδες συμπολιτών τους, ενδεχομένως και συγγενών τους, που μάχονταν για την νομιμότητα και τη δημοκρατία. Πολύ περισσότερο που και οι ίδιοι οι στρατιώτες, ως ψηφοφόροι πλέον, πολύ πρόσφατα είχαν ψηφίσει τον Ερντογάν, που καλούνταν τώρα να ρίξουν. Γι’ αυτό λοιπόν και υποχώρησαν στην πίεση του συγκεντρωμένου πλήθους και αποχώρησαν από το αεροδρόμιο, αφήνοντάς το στον έλεγχο του λαού. Και τότε ήταν που άνοιξε και ο δρόμος στον Ερντογάν να επιστρέψει στην πόλη του.
Ήδη έχουν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης για 188 μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου (140 μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου και άλλων 48 μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας). Συνολικά, όπως μετέδωσε το τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV, απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντά τους συνολικά 2.745 δικαστές, με εντολή της τουρκικής Προεδρίας, με την κατηγορία ότι έσπευσαν να δώσουν συνταγματική νομιμοποίηση στους στασιαστές. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πότε πρόλαβαν κοντά 3000 δικαστές να νομολογήσουν υπέρ της «επανάστασης», μέσα σε μόλις τρεις ώρες;
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε να ξεκαθαρήσει με τους αντιφρονούντες δικαστικούς, ή, το πιθανότερο, το πραξικόπημα είχε προετοιμαστεί μέρες πριν, εξασφαλίζοντας μάλιστα εκ των προτέρω και την «νομική» συγκατάβαση των ανωτέρω δικαστών.
Και κάτι ακόμα. Μπορεί κάποιος να δώσει μια λογική εξήγηση για τη στάση όλων αυτών των χιλιάδων πρωτεργατών του πραξικοπήματος, που θα χάσουν αύριο το κεφάλι τους; Χιλιάδες στρατιωτικοί, άλλες τόσες χιλιάδες δικαστικοί και κρατικοί λειτουργοί που θα διωχθούν με τον σκληρότερο τρόπο, ήταν όλοι στο κόλπο; Δούλευαν όλοι αυτοί για το «σχέδιο» του Σουλτάνου; Και τι είναι αυτός ο Ερντογάν; Ο big brother που υποβάλλει τους υπηκόους του σε αυτοδιασυρμό; Τους έπεισε δηλαδή να αυτοκτονήσουν για ένα κακοστημένο θέατρο; Ούτε για αστείο δεν μπαίνω σε ένα τέτοιο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Κατά την άποψή μου, λοιπόν, το πραξικόπημα είχε σχεδιαστεί καιρό πριν, ειδικά μετά τις «κολλεγιές» του Ερντογάν με τον Πούτιν. Το «βαθύ κράτος» στην Τουρκία, πιθανόν με την στήριξη ΗΠΑ και κύκλων της Ε.Ε, ήθελαν να ανακόψουν την πορεία της Τουρκίας προς τις Ρωσικές και Ιρανικές σφαίρες επιρροής.
Ο Ερντογάν κάτι ξέρει για όλα αυτά. Κατ’ αρχήν, η πρώτη επαμφοτερίζουσα δήλωση από πλευράς ΗΠΑ, αλλά και η άρνηση της Μέρκελ να του παράσχει πολιτικό άσυλο όταν ζήτησε ένα αεροδρόμιο της Γερμανίας για να προσγειωθεί. Θυμάστε που περιφερόταν πάνω από την Μεσόγειο σαν περιπλανόμενο πουλί, πριν ανοίξει το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης; Θυμάστε ακόμα πως η μοναδική χώρα που του προσέφερε άσυλο ήταν το Ιράν; Θυμάστε και την «περίεργη» δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, μεσούντος του πραξικοπήματος; «Ελπίζω πως θα υπάρξει ειρήνη, σταθερότητα και πολιτική συνέχεια στην Τουρκία«. Καταλάβαίνουμε την δήλωση του Κέρι; Καμία στήριξη στην νόμιμη κυβέρνηση της Τουρκίας. Μιλάει καθαρά για «πολιτική συνέχεια». Αν δεν είναι αυτό στήριξη των πραξικοματιών, τότε τι είναι;
Καθόλου τυχαία δεν είναι η δήλωση του υπουργού εργασίας της Τουρκίας, κ. Σουλεϊμάν Σοϊλού, στο τηλεοπτικό δίκτυο Χαμπέρουρκ: «Όσο κρατάνε εκεί τον Φετχουλάχ Γκιουλέν οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αυτές που βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα αυτό». Φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά εκεί στην Τουρκία τον πραγματικό ενορχηστρωτή του πραξικοπήματος.
Νομίζω λοιπόν πως το πραξικόπημα, όχι μόνο ήταν πραγματικό, αλλά και μεθοδευμένο από Δυνάμεις που δεν έβλεπαν με καλό μάτι το «αλληθώρισμα» του Ερντογάν προς Ρωσία μεριά.
Μην εκπλαγούμε, μετά από όλα αυτά, όταν δούμε μια πλήρη στροφή του Ερντογάν προς Ρωσία και Ιράν και, γιατί όχι, μια αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στη σχέση της με την Δαμασκό.
