Ο τενίστας και ο πρωθυπουργός

Επί δεκαετίες η Βρετανία ανέμενε τον Μεσσία που θα κατόρθωνε να άρει τις τενιστικές της αμαρτίες κερδίζοντας το Γουίμπλεντον. Ηταν ο καιρός που κάθε καλοκαίρι στο Λονδίνο –όταν η καθιερωμένη βροχή διέκοπτε τους αγώνες προτού τοποθετηθεί η συρόμενη οροφή –οι βρετανοί σπορτκάστερ μνημόνευαν το πνεύμα του Φρεντ Πέρι, τελευταίου νικητή το σωτήριο έτος 1936, και μυκτήριζαν τον κάθε Τζέρεμι Μπέιτς, Αντριου Φόστερ, Γκρεγκ Ρουσέντσκι και Τιμ Χένμαν, ανάξιους κληρονόμους μιας μεγάλης αθλητικής παράδοσης. Ωστόσο, έχει ο καιρός γυρίσματα και η κατάρα έσπασε το 2013 –έστω και αν για τους ακραιφνείς Αγγλους το γεγονός ότι ο λυτρωτής ήταν ένας Σκώτος, ο Αντι Μάρεϊ, άφηνε μια ελαφρά δυσανεξία. Η Μεγάλη Βρετανία, βλέπετε, είχε πάντοτε τις μικρές εθνοτικές δυσπεψίες της και μεταξύ της ανόδου του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος (SNP) από τη μία, του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) από την άλλη, η εμπάθεια που φάνηκε ξεκάθαρα στα χρόνια των δημοψηφισμάτων τάραζε το συλλογικό στομάχι πιο έντονα από ό,τι παλαιότερα. Επομένως, ο δεύτερος τίτλος του Μάρεϊ, την Κυριακή 10 Ιουλίου, είκοσι ημέρες μετά το δημοψήφισμα που βγάζει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα ήταν ήδη ειρωνεία της τύχης από μόνος του ακόμη κι αν ο τενίστας δεν αποφάσιζε να μνημονεύσει στον νικητήριο λόγο τον παρόντα Ντέιβιντ Κάμερον, στην τελευταία μάλιστα εμφάνισή του προτού παραδώσει τα ηνία στην Τερέζα Μέι.

«Υπάρχουν θρύλοι σε αυτή την εξέδρα, είναι ευχαρίστηση να παίζω μπροστά σας. Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι επίσης εδώ» είπε ζωντανά ο Μάρεϊ στη ρεπόρτερ Σου Μπάρκερ –και την πρότασή του ακολούθησε ένας αχός αποδοκιμασιών. Το Λονδίνο ψήφισε σε ποσοστό 59,9% υπέρ της παραμονής, το ίδιο και οι νεότερες ηλικίες, οι απόφοιτοι υψηλότερων εκπαιδευτικών βαθμίδων και τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, άρα το κοινό ήταν μάλλον αρνητικά προδιατεθειμένο προς ευχαριστίες σε κάποιον που περίμενε εξάρες για τον εαυτό του και έφερε ασόδυο για όλους με το δημοψήφισμα.

Από την άλλη πλευρά, το περιστατικό δείχνει ενδεχομένως πόσο οι τρεις εβδομάδες που πέρασαν από την ψηφοφορία έχουν καταβαραθρώσει το status του Ντέιβιντ Κάμερον: η πρώτη αποτυχία του ήταν τόσο ηχηρή που ρίχνει στην αφάνεια ολόκληρη την πολιτική του καριέρα. Ως και ο Μάρεϊ ενστικτωδώς έπιασε το μήνυμα, λέγοντας τη Δευτέρα «Δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση». «Ουαί τοις ηττημένοις», το έλεγαν οι Ρωμαίοι.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 17 Ιουλίου 2016