Η ιδεολογική και πολιτική ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης αποτελεί ένα από τα δεδομένα της φάσης που διανύουμε. Η αδυναμία κατανόησης της πολιτικής φύσης του ΣΥΡΙΖΑ δίνει ατελέσφορη τροπή στη σύγκρουση όπως την επιχειρεί και προσθέτει στοιχεία ματαιότητας στην πολιτική δράση. Στο τελευταίο αυτό σημείο συναντιέται από άλλους δρόμους με την επιλογή της κυβέρνησης να αναδεικνύει συνεχώς τη ματαιότητα κάθε αντιπολιτευτικής προσπάθειας.
Αυτό είναι ένα περαστικό δεδομένο. Δεν θα είναι έτσι πάντα. Η εκδήλωση της περασμένης Τετάρτης στο Σύνταγμα –χρήσιμη ασφαλώς –θα πρέπει να διαβαστεί μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Οι κυβερνητικοί, άλλος με δυνατή άλλος με χαμηλή φωνή, άλλος με πολιτική γενναιότητα και άλλος με πολιτική δειλία, αμφισβήτησαν το δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν γνώμη, να διαδηλώνουν, να δρουν εναντίον τους. Οσο και αν η αφέλεια είναι ένα πυκνό σύννεφο, κάποια στιγμή διαλύεται. Αυτό που έρχονται να φανερώσουν οι κυβερνητικές αντιδράσεις, είναι αυτό που ήδη παντού ισχύει: η κυβέρνηση θέλει το δικαίωμα στον λόγο αποκλειστικά για τον εαυτό της. Οι φίλοι του λαού δεν αναγνωρίζουν στους άλλους το θεμελιώδες δικαίωμα της δημόσιας έκφρασης. Ολα από κυβερνητικής πλευράς εγγράφονται μέσα στον άρρητο στόχο της καθολικής πολιτικής κυριαρχίας, που χρειάζεται την ατμόσφαιρα της ματαιότητας για να καρποφορήσει.
Η συνολική στάση των κυβερνητικών απέναντι στο ζήτημα του λόγου δεν είναι μόνο να εξασφαλίσουν τα «πρωτεία» του λόγου για τον εαυτό τους, αλλά ταυτόχρονα συστηματικά να επιτύχουν τη σιωπή των πολλών. Μόνο έτσι εξηγούνται οι τελευταίες –επιφανειακά ανόητες –πολιτικές τοποθετήσεις των κυβερνητικών εναντίον αυτών που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση της Τετάρτης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί στην κοινωνία. Στο μέτωπο του καθημερινού λόγου και της καθημερινής πράξης. Στο μέτωπο των βιωμάτων και της ατομικής εμπειρίας. Η αντιπολίτευση θα παρακολουθήσει υποχρεωτικά αυτό που θα γεννηθεί ως αμφισβήτηση και ως αίτημα πολιτικής αλλαγής, καθώς αυτό θα ωριμάζει στον χρόνο. Ημέρα με την ημέρα αυτό θα καθίσταται και για την ίδια την αντιπολίτευση αναγκαίο και θα την οδηγήσει υποχρεωτικά στην ανάπλασή της. Και δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Στο μέτωπο της διεκδίκησης του λόγου και της άρνησης της σιωπής χτίζεται η επόμενη φάση. Μαζί ασφαλώς με ένα περιεχόμενο που ορίζει την πορεία και δίνει νόημα στη σύγκρουση.
Αρνηθείτε τους το χειροκρότημα της σιωπής.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ