ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕΣ υπογραφές κάτω από το κείμενο του συμφώνου στην Ολυμπία –με την ευκαιρία της αφής και της λαμπαδηδρομίας –με αναφορά στην Εκεχειρία. Μάννα εξ ουρανού –αν υπήρχε και η ελαχιστότατη πιθανότητα ένα μάλλον αφελές ρητορικό όραμα να γίνει πράξη. Αραγε μέσα στη στυγνή πραγματικότητα τι σημαίνει όλη αυτή η τελετουργία; Είναι συμβολισμός ή μήπως αυταπάτη; Και τα δύο! Συμβολική αυταπάτη. Κάποτε οι αυταπάτες αυτοαναιρούνται. Εδώ όμως με γνώμονα και τα προϋπάρχοντα –θυμηθείτε πόσο μέτρησε η μάταιη επίκληση στην αρχαία Ιδέα όταν μπορούσαν να κάνουν την κίνηση Σοβιετική Ενωση και ΗΠΑ στην εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λος Αντζελες και στη Μόσχα. Οταν οι εχθροπραξίες δεν έχουν τέλος και τίποτε δεν γίνεται, προς τι η χρήση ενός θεσμού που έχει ξεχασθεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας;
nnn
ΟΣΟΙ έχουν τέτοιες πρωτοβουλίες και όσοι από το ύψος των αξιωμάτων τους, σε διεθνές επίπεδο, βάζουν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους πρέπει να έχουν επίγνωση της πραγματικότητας και να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της αυταπάτης. Για να είμαστε μέσα στον ρεαλισμό της Ιστορίας ο θεσμός της Εκεχειρίας (η λέξη, μας λέει η επιστήμη της Ετυμολογίας, προέρχεται «εξ υφαρπαγής του έχειν χείρας» δηλαδή συγκρατώ, σταματώ) δεν είχε ανάγκη από υπογραφές και συμφωνίες και συνέδρια. Μέσα στο μόνιμο κλίμα των αντιπαραθέσεων και συχνά αιματηρών, των κρατών-πόλεων της αρχαίας Ελλάδας οι άνθρωποι αναζητούσαν και έβρισκαν ξέφωτα ειρήνης. Ετσι αρκούσε ο πρακτικός συμβολισμός των «ιερών κηρύκων» και των «θεωρών» (οι οργανωτές πλήρωναν το «εκεχείριον», τα έξοδα του ταξιδιού τους στην Ηλιδα – Ολυμπία) και η εκ μέρους τους απλή αναγγελία της έναρξης των Αγώνων.
nnn
ΔΥΣΤΥΧΩΣ στην εποχή μας και γενικότερα στη ροή 120 ετών (από την Αθήνα του 1896) η Ολυμπιακή Εκεχειρία είναι συμβολισμός ως έννοια και αυταπάτη ως εφαρμογή. Τρεις ολυμπιακές διοργανώσεις ματαιώθηκαν λόγω των δύο παγκοσμίων πολέμων (1916, 1940, 1944). Πόσω μάλλον σήμερα που οι «μεγάλοι» είναι πίσω από τις κουίντες και δεν πολεμούν ο ένας απέναντι στον άλλον, αλλά δεκάδες τοπικοί πόλεμοι, με ευρύτερα θανατηφόρα πλοκάμια σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, απλώνονται στην παγκόσμια σκακιέρα των οικονομικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Επιπρόσθετα και κατά την πιο τραγική πρακτική, ο ιδεοληπτικός φανατισμός σκορπίζει τον όλεθρο. Ας μείνουμε, λοιπόν, στο θέαμα της συμβολικής αυταπάτης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
