Βασική αρχή της Δημοκρατίας –αλλά και της ζωής –είναι ο σεβασμός και η ανοχή στις απόψεις του άλλου. Που φέρνουν με τη σειρά τους την ταπεινοφροσύνη και την αυτοσυγκράτηση στην πολιτική. Και στη ζωή.
Δυστυχώς κάποιοι συριζαίοι δεν αναγνωρίζουν τέτοιες παλιομοδίτικες αστικές αρχές. Θεωρούν τους εαυτούς τους μόνους αυθεντικούς εκφραστές του λαού, υπεράνω κάθε πολιτικής κριτικής –πιστεύουν πως όλες οι πράξεις τους εξαγνίζονται μόνο και μόνο επειδή φορούν, δήθεν, το φωτοστέφανο της Αριστεράς.
Ετσι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν από τους πρωτεργάτες του κινήματος διαμαρτυρίας και προσπάθησε με κάθε τρόπο να καρπωθεί πολιτικά τα λιντσαρίσματα και τις ακρότητες των «αγανακτισμένων» της πλατείας που ζητούσαν να καεί, να καεί το μπ…έλο η Βουλή και σήκωναν πανό με ελικόπτερα και αγχόνες, τώρα καταδικάζει μετά βδελυγμίας ακόμη και τις ειρηνικές αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες.
Ο ηθικολόγος της Αριστεράς κ. Φίλης έφτασε μάλιστα να υποστηρίξει ότι το κίνημα διαμαρτυρίας της 15ης Ιουνίου στην πλατεία Συντάγματος με σύνθημα «Παραιτηθείτε» είναι στα όρια της συνταγματικότητας. Και η «Αυγή» προσπάθησε να του δώσει στενή κομματική χροιά χρεώνοντάς το στους υποστηρικτές του «εκλογές τώρα» του Αδ. Γεωργιάδη και των συνοδοιπόρων του σε ΠαΣοΚ και Ποτάμι.
Και από κοντά ο πρωτόγονος της πολιτικής κ. Πολάκης που θεωρεί ότι ο εχθρός είναι πάντα οι άλλοι. Και αντί να κάνει σκληρή αυτοκριτική για την εικόνα εξαθλίωσης των νοσοκομείων κατηγορεί για τη σημερινή κατάντια της Υγείας την αντιπολίτευση και τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» –όρο δανεισμένο από τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής όταν καλούσε τα φασιστικά τάγματα εφόδου του «να ακονίσουν τις ξιφολόγχες τους στα πεζοδρόμια» για να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους.
Τα βοθροκάναλα της διαπλοκής ήταν αυτά που τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της Ευρώπης, στο άχρηστο και επικίνδυνο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Τότε που ο κ. Τσίπρας κορόιδεψε τον κόσμο τασσόμενος για εσωκομματικούς λόγους υπέρ του αντιευρωπαϊκού «Οχι», για να το βαφτίσει εν μιά νυκτί «Ναι» και να υπογράψει άρον-άρον το τρίτο Μνημόνιο των 86 δισ. ευρώ επιπλέον χρέους και των τριών επιπλέον χρόνων λιτότητας.
Κάπου εδώ όμως το φωτοστέφανο γίνεται βρόχος και ο κρίνος της αριστερής αγνότητας πέφτει μαραμένος.
Για να ξυπνήσει ο καλαμοκαβαλάρης, να αντιληφθεί πού βρίσκεται και να ξαναθυμηθεί το λαϊκό ρητό: «Αποχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
