Θετική φαίνεται η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αυξήσει τα διαλείμματα μεταξύ των μαθημάτων «προκειμένου να έχουμε πιο ανθρώπινη λειτουργία των σχολείων».

Αρκεί το λιγότερο μάθημα να είναι αποτέλεσμα της ανάγκης των μαθητών για περισσότερο χρόνο ανάπαυλας ανάμεσα στα μαθήματα και να μην αποφασίζεται από την αδυναμία του υπουργείου Παιδείας να βρει αρκετούς καθηγητές για να καλύψουν το ωράριο.

Διότι ως γνωστόν η μείωση κατά τρεις ώρες του εβδομαδιαίου προγράμματος στα σχολεία από την ερχόμενη σχολική χρονιά οφείλεται στην έλλειψη πόρων του υπουργείου για να προσλάβει περισσότερους συμβασιούχους καθηγητές και να καλύψει τα κενά στα σχολεία.

Ο υπουργός παιδείας κ. Φίλης εξήγησε ότι θα κοπεί μία ώρα η διδασκαλία Αρχαίων , μία από την Ερευνητικής Εργασία και μία από ήσσονος σημασία μαθήματα όπως η Οικιακή Οικονομία ενώ τα θρησκευτικά συνεχίσουν να διδάσκονται δυο ώρες τη βδομάδα σε κάθε τάξη.

Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται αυθαίρετα και στο πόδι . Αλλά μετά από επισταμένη έρευνα που να κάνει σαφές ποια είναι εκείνα τα εφόδια που χρειάζονται οι μαθητές για να αντεπεξέλθουν στη ζωή τους και πως το σχολείο απαντάει σ αυτές τις ανάγκες.

Για παράδειγμα, πολλοί θα είναι οι πολίτες που θα ζητούσαν από το υπουργείο Παιδείας να αντικαταστήσει π.χ. τη δεύτερη ώρα θρησκευτικών τη βδομάδα με μία ώρα παραπάνω Αγγλικά ή μια δεύτερη ξένη γλώσσα (π.χ. Γαλλικά ή Γερμανικά). Στις σημερινές συνθήκες αν οι μαθητές δεν γνωρίζουν επαρκώς μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα – όχι μόνο να καταλαβαίνουν αλλά να μπορούν και να την μιλήσουν- θα έχουν μεγάλο μειονέκτημα σε ένα ολοένα περισσότερο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Άλλοι γονείς θεωρούν απαραίτητο εφόδιο για τα παιδιά τους να μάθουν να μιλούν δημόσια χωρίς να αισθάνονται τρακ ή να φοβούνται να αναπτύξουν μπροστά σε άλλους τη σκέψη τους . ‘Η ακόμη να ενθαρρύνονται τα παιδιά να ασκούνται και να αποκτούν δεξιότητες στην δημόσια ανταλλαγή επιχειρημάτων ,αναπτύσσοντας τα υπέρ και τα κατά κάθε απόφασης σε ένα σημαντικό ζήτημα.
Οι γκουρού της πληροφορικής επιμένουν ,από την άλλη πλευρά, ότι μοναδικό εφόδιο για τους μαθητές σε μία εποχή που τα πάντα βασίζονται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι να μάθουν code language -τη γλώσσα των κομπιούτερς. Όχι μόνο θα βρουν αμέσως δουλειά αλλά θα μπορούν να ενταχθούν ευκολότερα στο κόσμο που έρχεται .
Όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια, από την δική τους οπτική, επισημαίνουν ότι οι καλύτεροι φοιτητές και αυτοί που γίνονται περιζήτητοι στην αγορά εργασίας είναι όσοι έχουν την δυνατότητα να μπορούν να δουλέψουν ομαδικά σε διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα συνεργαζόμενοι με πολλές ειδικότητες για την ολοκλήρωση ενός συγκεκριμένου έργου.
Δυστυχώς, όλα αυτά φαίνονται τεράστια βουνά σε μία κοινωνία που παραμένει διχασμένη -τεχνητά τις περισσότερες φορές- ακόμη και στα πιο στοιχειώδη .Με τα πολιτικά κόμματα να ξηλώνουν το ένα ό,τι έφτιαξε το προηγούμενο , τους διαφορετικούς φορείς της εκπαίδευσης να διεκδικούν ρόλο στην διαδικασία με βάση τα δικά τους συμφέροντα και τους μαθητές να αναζητούν το μέλλον τους μεταξύ επαναστατικής γυμναστικής και φροντιστηρίου.
Οι Φιλανδοί πριν από μερικά χρόνια βλέποντας ότι τα σχολειά τους έχουν «πατώσει» προσανατόλισαν την εκπαίδευση των παιδιών τους στις ανάγκες της πραγματικής ζωής. Σήμερα τα σχολεία τους είναι από τα καλύτερα στον κόσμο.
Εμείς για πόσο καιρό ακόμη θα συγκρουόμαστε για τα ανούσια , και θα αδυνατούμε να συμφωνήσουμε για τα ουσιαστικά – ανίκανοι να δώσουμε νέα πνοή στα σχολεία μας που παραμένουν παγίως στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης;