Φως ελληνικό επί το έργον

«Τα Μετέωρα; Δέος!». Ετσι ξεκινήσαμε την κουβέντα για το τοπίο στη ζωγραφική με τον Θανάση Μακρή. Τα Μετέωρα, η Μάνη, η Νάξος, η Σύρος, το Αιτωλικό είναι οι αφορμές για να πει ο ζωγράφος τη δική του άποψη για την τοπιογραφία σήμερα. Γύρω μας υπάρχουν οι εκφράσεις αυτής της άποψης, οι μικροί και οι μεγάλοι πίνακες που θα συνθέσουν την έκθεση «Τοπίο, η κυριαρχία του προσωρινού;». «Ποιος είναι ο λόγος να κάνεις ένα όμορφο τοπιάκι;» αναρωτιέται ο ζωγράφος. «Εδώ το τοπίο θέλει σκληρή αντιμετώπιση. Δεν μπορείς να μην ανοίξεις δρόμους μέσα από τη μελέτη του τόπου στον οποίο ζεις και ενδεχομένως να δημιουργήσεις και κινήματα. Δεν είναι ανάγκη να μας έρχονται όλα απέξω. Μπορεί να υπάρξει μια ζωγραφική που βγαίνει από το φως που βιώνουμε».

Ολα εκπορεύονται από το επαναστατημένο ελληνικό φως. «Ο Λύτρας, ο Οικονόμου, ο Μαλέας, ο Παπαλουκάς» λέει ο Θανάσης Μακρής «άνοιξαν δρόμους με αφορμή το τοπίο, κυρίως μέσα από την ερμηνεία του φωτός. Εδωσαν εικαστικές λύσεις. Αλλά αυτή η σχολή δεν είχε συνέχεια. Εχεις σκεφτεί ποτέ γιατί είχαμε σημαντικούς μεταϊμπρεσιονιστές ζωγράφους και δεν έχουμε ιμπρεσιονιστές; Ηταν η ιδιαιτερότητα του ελληνικού φωτός που υποβάλλει την αναθεώρηση και την αφαίρεση. Η πυκνή αφαίρεση άνοιξε σχολή που όμως έκλεισε όταν έφυγαν αυτοί οι σπουδαίοι ζωγράφοι. Απορώ. Για εμένα είναι ένας χαμένος κρίκος. Με αφορμή το τοπίο ξεκίνησα μια εικαστική αναζήτηση που δεν είναι απαραίτητο να αφορά εσαεί στο τοπίο. Στην ουσία ψάχνω το εσωτερικό μου πεδίο».

Ο ζωγράφος αισθάνεται τυχερός που μαθήτευσε δίπλα στον Γιάννη Μόραλη. Οπως λέει, του έμαθε πέντε πράγματα που του είναι αρκετά. Πολεμά από το μετερίζι του, έχει τις απόψεις του, ζει με αυτές και αγωνίζεται να τις κάνει ζωγραφική. Να, όπως αυτός ο μεγάλος πίνακας με τον τίτλο «Ξαφνικό σκοτείνιασμα στη Σύρο». «Τίποτα δεν είναι δεδομένο» τονίζει. «Παρατηρώ μια ρευστή πραγματικότητα και προσπαθώ να σταθεροποιήσω τη φόρμα. Φόρμα σημαίνει μείωση της αγωνίας του θανάτου, της ύπαρξης της ίδιας. Τι άλλο είναι η τέχνη; Αισθάνομαι ότι κάτι βρήκα και είναι σαν να ξεκινώ τώρα τη ζωγραφική με ορμή μωρού. Για την ηλικία μου είναι λίγο παράξενο, αλλά τα επεξεργασμένα βιώματα τώρα βγαίνουν. Αισιοδοξώ ότι θα βγάλω καλή δουλειά από εδώ και πέρα»...

πότε & πού:

«Τοπίο, η κυριαρχία του προσωρινού;» στην αίθουσα τέχνης «Εκφραση – Γιάννα Γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9Α) από τις 8 Μαρτίου ως τις 2 Απριλίου.