Η πρόταση της Φώφης Γεννήματα για την ενοποίηση όλων των κεντροαριστερών δυνάμεων της χώρας μέσα από μία ανοιχτή συνδιάσκεψη κομμάτων,πολιτικών στελεχών και προσωπικοτήτων που εκφράζονται από τις απόψεις στης ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας είναι χωρίς αμφιβολία μία σημαντική πολιτικά κίνηση για τον προοδευτικό μεσαίο χώρο και μία γενναία πρωτοβουλία από την ίδια την αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.
Γενναία πρωτοβουλία γιατί,επί της ουσίας, η πρόταση της κυρίας Γεννήματα για εκλογή νέου αρχηγού τον Μάιο του 2016 από τον λαό, μετά την ολοκλήρωση της προγραμματικής συνδιάσκεψης του Μαρτίου που θα αποφασίσει το πρόγραμμα, το όνομα και τα σύμβολα του νέου σχηματισμού της ευρύτερης κεντροαριστεράς, έχει μεγάλες πιθανότητα να οδηγήσει στην απώλεια από την ίδια της καρέκλας του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ – και ποιος αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος αποχωρεί ουσιαστικά από την θέση του οικειοθελώς στο όνομα της ενότητας χωρίς μάλιστα να έχει χάσει σε εκλογές;
Σημαντική πολιτικά πρωτοβουλία διότι δίνει διέξοδο και προοπτική για τα κόμματα και τις κινήσεις του δημοκρατικού κέντρου. Μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και την στροφή της συντηρητικής παράταξης προς το κέντρο, γίνεται σαφές ότι η πόλωση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ θα ενισχυθεί. Τα υπάρχοντα κεντροαριστερά κόμματα,το ΠΑΣΟΚ,η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι (ακόμη και το κόμμα Λεβέντη) είναι βέβαιο ότι στη σημερινή συγκυρία θα κινδυνεύσουν σε περίπτωση πρόωρων εκλογών να συνθλίβουν εκλογικά από τις μυλόπετρες της δικομματικής αντιπαράθεσης και να εξαφανισθούν πολιτικά όσο αρνούνται για μικροκομματικούς κυρίως εγωισμούς να έχουν μία ενιαία εκπροσώπηση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κεντροαριστερά επιχειρεί να δημιουργήσει μία ενιαία έκφραση τα τελευταία χρόνια της κρίσης: αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν η κίνηση των “58”, η «Ελιά» ακόμη και η γέννηση του Ποταμιού. Η ζωή έδειξε ωστόσο σε όλους τους “παίκτες” ότι κανένας από τους υπάρχοντες σχηματισμούς δεν έχει την δύναμη μόνος του να επηρεάσει τις αποφάσεις μιας κυβέρνησης προς την σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση ή να συνδιαμορφώσει την πολιτική ατζέντα της χώρας σε μία προοδευτική προοπτική.
Αντίθετα γίνεται ξεκάθαρο ότι μία ενωμένη κεντροαριστερά που θα βασίζεται στις ιδέες και το πρόγραμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και θα συσπειρώσει χωρίς αποκλεισμούς όλα τα υπάρχοντα κόμματα, τα άστεγα πολιτικά στελέχη και τις προσωπικότητες του δημοκρατικού κέντρου έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει εκλογικά ακόμη και το 20%.Και να γίνει ο ζωτικός συνεταίρος σε μια κυβέρνηση με ευρωπαϊκό προσανατολισμό που θα έχει ως κύριο στόχο τον μετασχηματισμό της Ελλάδας σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Προϋπόθεση για την ευρεία αυτή συνεργασία των δυνάμεων του ευρωπαϊκού κέντρου είναι – εκτός από την Φώφη Γεννήματα που ανέλαβε την πρωτοβουλία – τόσο ο Σταύρος Θεοδωράκης όσο και ο Βασίλης Λεβέντης αλλά και τα άλλα φιλόδοξα στελέχη της κεντροαριστεράς να κοιτάξουν μπροστά,να εγκαταλείψουν τυχόν προσωπικές στρατηγικές τους και να ενώσουν δυνάμεις στο νέο προοδευτικό εκσυγχρονιστικό εγχείρημα.
