«Η Ευρώπη έχει συνταραχτεί από την επτάμηνη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης» δήλωσε σε χθεσινή του συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν ξέρω πόσο πολύ συνταράχθηκε η Ευρώπη από την διαπραγμάτευση του κ. Τσίπρα ούτε μπορώ να διακρίνω, όπως ο πρώην πρωθυπουργός, τις μεγάλες αλλαγές που έρχονται στην Γηραιά Ήπειρο. Δεν έχω δει δημοσκόπηση στην Γερμανία που να δείχνει στα τάρταρα τα ποσοστά αποδοχής της Μέρκελ και του Σόιμπλε ή στην Ισπανία στην οποία να εκτοξεύονται τα ποσοστά των Ποδέμος.
Ξέρω όμως πόσο πολύ συνταράχθηκε η ελληνική κοινωνία, από την επτάμηνη αυτή διαπραγμάτευση που οδήγησε στην υπογραφή ενός τρίτου και κατά πολλούς επαχθέστερου Μνημονίου.
Θα περίμενε κανείς ότι η υπογραφή του Μνημονίου που συνδυάστηκε με την αποδοχή μιας σειράς λαθών για τις δυνατότητες της χώρας να αμφισβητήσει τους θεμελιώδεις κανόνες της νομισματικής ένωσης, θα προσγείωναν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα.
Αντί για αυτό, παρατηρείται από μέρους του κ. Τσίπρα μια κλιμακούμενη αντιμνημονιακή ρητορική, που αν δεν γίνεται για λόγους προεκλογικής τακτικής, είναι για να την φοβάσαι.
Επιχειρεί ο κ. Τσίπρας να δημιουργήσει την αίσθηση ότι εκείνος δεν υπέγραψε ένα μνημόνιο αλλά μια συμφωνία δύσκολη που ανοίγει δρόμους. Μια συμφωνία της οποίας όλα σχεδόν τα κρίσιμα θέματα είναι ανοιχτά.
Δηλώνει λοιπόν ότι «ο αγώνας συνεχίζεται και έχει ορίζοντα τετραετίας» μέσα στην οποία « το σύνολο των δεσμεύσεων της Θεσσαλονίκης θα είναι εφαρμοσμένη πολιτική», εμφανιζόμενος αποφασισμένος να πάει σε μια νέα «σκληρή» διαπραγμάτευση.
«Μην ξεχνάτε ότι οι θέσεις των δανειστών δεν είναι στατικές» λέει ο κ. Τσίπρας και παρουσιάζει το παράλληλο πρόγραμμα του. Μάλιστα οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισαν ένα πίνακα με δύο στήλες. Στη μια συμπεριλαμβάνονται οι πολιτικές του Μνημονίου. Στην άλλη, οι πολιτικές που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα πρότεινα να προσθέσουν και μια τρίτη στήλη και να συμπεριλάβει τις πολιτικές (πρόσθετα μέτρα) που θα επιβληθούν στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος. Γιατί υπάρχει και η εκδοχή του παράλληλου αλλά σκληρότερου προγράμματος, όσο ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται περισσότερο διατεθειμένος να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο του, παρά να το εφαρμόσει στην περίπτωση που κληθεί και πάλι να κυβερνήσει.
