Το πρώτο debate υποψηφίων αμερικανών Προέδρων τον Σεπτέμβριο του 1960 μεταξύ του ρεπουμπλικάνου αντιπροέδρου Ρίτσαρντ Νίξον και του Δημοκρατικού Γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έμεινε στην ιστορία.
Οσοι είδαν την τηλεμαχία στην τηλεόραση θεώρησαν πως νικητής ήταν ο νεότερος και πολύ πιο επικοινωνιακός υποψήφιος των δημοκρατικών ενώ όσοι άκουσαν την συζήτηση στο ραδιόφωνο όπου τα επιχειρήματα είναι ισχυρότερα από τις εντυπώσεις είπαν ότι κέρδισε ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων.
Στην χθεσινή τηλεμαχία Τσίπρα – Μεϊμαράκη που ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα από το debate των επτά αρχηγών της προηγούμενης εβδομάδας δεν υπήρξε ξεκάθαρος νικητής. Ομως οι εντυπώσεις υπερίσχυσαν της ουσίας αν και υπήρξε δυνατότητα διαλόγου και ανάδειξης των θέσεων των δυο πλευρών.
Ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το επικοινωνιακό του χάρισμα και παρουσίασε μία εικόνα αυτοπεποίθησης και μεγάλης άνεσης με το τηλεοπτικό φακό και την διαδικασία των ερωτοαπαντήσεων σε στενά χρονικά περιθώρια ενώ ο κ. Μεϊμαράκης ήταν πιο μαγκωμένος και βαρύς χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε επιχειρήματα και σαφή πολιτικό λόγο.
Κάθε άλλο μάλιστα. Η πιο κρίσιμη στιγμή στο ντιμπέιτ ήταν όταν ο κ. Μεϊμαράκης περιέγραψε στον “αναποφάσιστο ψηφοφόρο ” πως ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τη χώρα με πρωτογενή πλεονάσματα και σε μία ευνοϊκή συγκυρία επιστροφής στην ανάπτυξη και μέσα σε 6 μήνες κατάφερε με ανύπαρκτο σχεδιασμό, αφασική διαπραγμάτευση και λανθασμένους χειρισμούς να την φέρει με στεγνά ταμεία, απομονωμένη στην ΕΕ , στα πρόθυρα του GREXIT, με capital control και κλειστές τράπεζες .Ένα αδιέξοδο που υποχρέωσε τον κ. Τσίπρα να συνθηκολογήσει άνευ όρων στο “και πέντε” μπροστά στην καταστροφή υπογράφοντας το βαρύτερο και πιο άδικο τρίτο μνημόνιο.
Αίσθηση επίσης προκάλεσε η απάντηση – αποκάλυψη του Μεϊμαράκη ότι τα όσα γίνονται μέσα στην προεκλογική περίοδο με εισαγγελείς που αίφνης επισκέπτονται τον κ.Φαλσιανί της λίστας Λαγκάρντ για να αναζητήσουν φοροφυγάδες δήθεν προστατευόμενους των προηγουμένων κυβερνήσεων δημιουργούν ερωτηματικά στους πολίτες αφού ,όπως είπε ο αρχηγός της ΝΔ και δεν διέψευσε ο κ. Τσίπρας, ο κ. Φαλσιανί είναι συνεργάτης των Podemos της Ισπανίας.
Ωστόσο, ο κ. Μεϊμαρακης άργησε να μπει στο νόημα και τους κανόνες της τηλεμαχίας προτίμησε να παίξει κατενάτσιο αντί να βγει επιθετικά στον κ. Τσίπρα – άφησε αχρησιμοποίητες ακόμη και τις δυνατότητες παρέμβασης του, τις λεγόμενες κόκκινες κάρτες – επιτρέποντας στον επικοινωνιακό και καλύτερα προετοιμασμένο για το ντιμπέιτ αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων επιρρίπτοντας τις ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας στις κυβερνήσεις σαράντα ετών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αποκορύφωμα το ανέκδοτο Τσίπρα για τον μεθυσμένο που μετά από τρία μπουκάλια ουίσκι και ένα σφηνάκι πάει στο νοσοκομείο και ρίχνει το φταίξιμο για τον εκτροχιασμό του στο τελευταίο σφηνάκι.
Το αδύνατο σημείο στο αφήγημα Τσίπρα καθ΄όλη τη διάρκεια του ντιμπέιτ: ότι δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με την ΝΔ – ενώ μπορεί με τους ΑΝΕΛ ή το ΠΑΣΟΚ – αν και παραδέχεται ότι το ζητούμενο από την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είναι να έχει ευρεία πλειοψηφία για να εφαρμόσει άνερα το πρόγραμμα αλλά και να επαναδιαπραγματευτεί κάποια σημεία του.
Για την ιστορία οι Κένεντι και Νίξον είχαν άλλα τρία ντιμπέιτ στις εκλογές του 1960 από τις οποίες αναδείχτηκε νικητής ο υποψήφιος των Δημοκρατικών με ελάχιστη διαφορά από τον αντίπαλο του. Ο Τζον Κένεντι πήρε το 49,7 της λαϊκής ψήφου και αναδείχτηκε Πρόεδρος ενώ ο Ρίτσαρντ Νίξον πήρε το 49,6 %.
