Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο ταχύς και απρόβλεπτος κυνηγός της ΑΕΚ , Χρήστος Αρδίζογλου, ξεκινά μια εντυπωσιακή επέλαση προς την αντίπαλη εστία. Αδειάζει με απίστευτες ντρίπλες τρεις-τέσσερις αμυντικούς και βρίσκεται μόνος με τον τερματοφύλακα. Κοντοστέκεται, αμήχανα, πατά την μπάλα και πέφτει κάτω! Είναι προφανές ότι η άτυχη στιγμή, ήταν αποτέλεσμα της αδυναμίας του να επιλέξει τον τρόπο που θα στείλει την μπάλα στα δίχτυα.
Η προκήρυξη των εκλογών, ήταν ο τελευταίος μιας σειράς θεαματικών ελιγμών του Αλέξη Τσίπρα, που χαρακτήρισαν το επτάμηνο της διακυβέρνησης του και έδειχνε προς στιγμήν να κονιορτοποιεί τους αντιπάλους του. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε μόνος με τον τερματοφύλακα αλλά βρέθηκε αντιμέτωπος και με το σύνδρομο του Αρδίζογλου. Που ακριβώς θέλει να στείλει τη μπάλα, ο Αλέξης Τσίπρας, στο τελείωμα της φάσης;
Αρχικά, τα δεδομένα, που φαίνεται ότι δεν εκτιμήθηκαν σωστά, επέλεξαν το σκοράρισμα να έχει την σφραγίδα της αυτοδυναμίας. Εκεί, ακούστηκαν οι πρώτες γκρίνιες από την εξέδρα. Μια εξέλιξη που για τους επιτελείς του Α. Τσίπρα, φάνταζε αρχικά ως αυτονόητη, μετατράπηκε σε άπιαστο ζητούμενο. Η λέξη αυτοδυναμία αποσύρεται σταδιακά από το λεξιλόγιο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά την αυτοδυναμία, επιλέχθηκε η οδός «συγκυβερνάμε μόνο με τον Καμμένο». Αλλά ούτε και αυτή η επιλογή φάνηκε να ενθουσιάζει την εξέδρα που δείχνει, να οδηγεί τα πράγματα προς τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με τη συμμετοχή περισσοτέρων των δύο κομμάτων. Επιπλέον, οι ΑΝΕΛ, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν φαίνεται να εξασφαλίζουν την είσοδο τους στη Βουλή. Μετά επιλέχθηκε η γραμμή, αν δεν είμαστε αυτοδύναμοι και δεν συγκυβερνήσουμε με τον Καμένο, να ξαναπάμε σε εκλογές. Αποσύρθηκε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο.
Ποια επιλογή απομένει στον κ. Τσίπρα; Να σκοράρει, αν σκοράρει, μέσω αυτογκόλ!
Δηλαδή, να οδηγηθεί σε σχηματισμό κυβέρνησης, συνεργαζόμενος με αυτούς με τους οποίους, θέλει να τελειώσει οριστικά. Δηλαδή με παλιό πολιτικό σύστημα. Το οποίο αν κρίνουμε από τα όσα δηλώνει στις τελευταίες τηλεοπτικές του εμφανίσεις δεν είναι τελικά και τόσο παλιό. Εξαιρέσεις μερικά πρόσωπα και το παλιό γίνεται κυβερνητικός εταίρος.
Είναι εμφανές ότι στην τελική προσπάθεια, ο κύριος Τσίπρας, δείχνει μια αμηχανία. Ο αρχικός σχεδιασμός δεν του βγήκε. Ουδείς μπορεί να προβλέψει αν τελικά καταφέρει να σκοράρει ή θα πατήσει την μπάλα και θα πέσει κάτω. Αλλά είναι βέβαιο ότι η εποχή που έκανε αποθεούμενος και μόνος τακουνάκια στο κέντρο του πολιτικού γηπέδου, έχει περάσει.
Το παιχνίδι παίζεται πλέον και στην περιοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Και έχει σημασία ότι βασικός του αντίπαλος, ο Β. Μειμαράκης, μπήκε στο παιχνίδι με ψυχολογία που θυμίζει Εθνική Δανίας, το 1992. Για όσους θυμούνται, οι δανοί ποδοσφαιριστές συγκεντρώθηκαν άρον-άρον από τις παραλίες, για να πάρουν την θέση της Γιουγκοσλαβίας, που αποκλείστηκε, στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Τελικά κατέκτησαν το τρόπαιο. Αλλά ακόμα και αν αποτύγχαναν, δύσκολα θα τους ζητούσε κανείς τα ρέστα.
